"Πώς σου φάνηκε ο αδερφός του;"
Με ρώτησε η Elizabeth, περιμένοντας ανυπομονα την απάντηση μου.
"Αρκετά καλός, γενικά ομιλητικος, ευγενικός.. Τον συμπάθησα! "
Όμορφος. Πανέμορφος για την ακρίβεια.
Αλλά αυτό ήταν κάτι, που δεν πρόσθεσα στην πρόταση μου.
Ας μην το ξανά σκεφτώ καν βασικά.
" Ωραίος; "
Ήρθε η ερώτηση που δεν ήθελα ποτέ να έρθει στα αυτιά μου.
" Εμ.. Ναι.. Ωραίος είναι απλά δεν είναι του στυλ μου.. Είναι λίγο.. Κρύος."
Σιχαίνομαι να λέω ψέματα, ειδικά στη κολλητή μου αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.
Φυσικά και είναι του στυλ μου και είναι κάτι εντελώς αντίθετο από κρύος, αλλά δεν μπορούσα να πω κάτι τέτοιο.
"Μοιάζει με τον Cameron; "
" Οχι, είναι εντελώς διαφορετικοι... "
Απάντησα ειλικρινά.
" Ποιος είναι πιο ωραίος; "
Αστειευτηκε και γέλασε.
" Ελεος βρε Elizabeth. "
Απέφυγα την απάντηση.
Απλα και μόνο επειδή δεν βρίσκω σωστό να συγκρίνω το αγόρι μου με τον αδερφό του.
Έβαλα το μαύρο φόρεμα μου, καθώς δεν μας είχε μείνει και πολύ ώρα να ετοιμαστουμε.
Ήταν Κυριακή και ήταν το πάρτι.
Η Elizabeth και εγώ, ετοιμαζομασταν στο σπίτι μου.
Το πάρτι ήταν στις 10,η ώρα ήταν 8.
"Ουαου, είσαι πανέμορφη!"
Ειπε η κολλητή μου και μου πέταξε ένα φιλί.
Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
Ήμουν πράγματι όμορφη.
"Σε ευχαριστώ αγάπη! "
Έριξα μια ματιά, στο φόρεμα που παρατήρησα πως ήταν πολύ κοντο.
Βέβαια όσο κοντό και αν ήταν, δεν έδειχνε προστυχο.
Τα μανίκια, ήταν μακριά έως τον καρπό.
Η πλάτη ήταν όλη έξω και το μόνο που την κάλυπτε, ήταν μια μικρή λωρίδα, σε σχήμα Χ.
Χαμογελασα στην εικόνα.
Ήταν αρκετά ωραίο.
"Εσύ τι θα φορέσεις; "
Ρώτησα την φίλη μου.
" Σκέφτομαι, αυτό το κόκκινο φόρεμα. "
Μου έδειξε ένα αρκετά ωραίο φορεμα. Ήταν στενό, μα όχι πολύ κοντο.
Ήταν κοντομανικο φόρεμα και είχε μια χρυσή ζώνη.
" Αυτό να φορέσεις! "
Της πρότεινα. Ήταν πολύ όμορφο.
Εκείνη εγνεψε και εγώ πήρα το σίδερο, για να ισιωσω τα καστανα μαλλιά μου.
Η Elizabeth, φόρεσε το φόρεμα της και ύστερα τα κόκκινα ψηλά μποτακια της.
Άρχισα να Βαφομαι, Εκανα κάτι έντονο στα μάτια και τελείωσα με κόκκινο κραγιόν.
