Shhttt... I love you. ( DUTCH B-BRAVE FANFICTION )

Hoofdstuk 29

- Amber

Met de rug van mijn hand veeg ik snel een paar tranen weg. 'Hij is nu in verhoor...' Zegt de vrouw kil terwijl ze tegenover mij komt zitten. Ik sla de deken verder over mij heen zodat het mijn hele lichaam bedekt behalve mijn voeten en benen dan. De politie had mijn kleren niet mee kunnen nemen want het was "bewijsmateriaal". Het enige wat ze hier hadden aan kleding was een onderbroek en een dun shirt. Gelukkig is het shirt te groot zodat het net over mijn billen valt. De vrouw tegenover mij pakt de telefoon en toetst een nummer in, ik let er verder niet zo op ik staar gewoon recht voor mij uit.

'Ik heb je ouders gebeld, ze komen zo.' Zegt de vrouw nadat ze heeft opgegangen. Ik knik kil mijn hoofd en knijp zachtjes in de deken.

Ik staar voor mij uit en de gedachten van Nicks gezicht komen weer. Zonder geluid rollen de tranen weer over mijn wangen. Er wordt op de deur geklopt maar ik neem niet eens de moeite om om te kijken. Opeens voel ik twee armen om mij heen. 'Lieverd het spijt me zo...' Zegt mijn moeder dan. Ik voel haar tranen op mijn deken vallen.

--------------------------------

'Ik bel Charlotte wel op en zeg dat je een andere keer komt.' Zegt Mamma nadat ze stopt voor het stoplicht. 'Nee ik wil wel naar Charlotte!' Protesteer ik. 'Ik denk echt niet dat dat nu zo'n goed idee is.' Ik zucht en rol mijn ogen. 'Mam ik denk dat het juist goed is even weg van hier.' Zeg ik dan rustig. 'Oké' Zeg mam terwijl ze zucht. Ik had niet verwacht dat ze zo snel zou toegeven, maar ja het is wel handig. Ik heb wel zin om naar Amsterdam naar Charlotte te gaan, even weg van al deze shit.

-------------------------------------------------------------------------------------

Ik pak de laatste beetjes spullen in die ik nodig heb voor een weekendje Amsterdam bij Charlotte. Als ik alles heb en mijn tas heb dicht geritst pak ik mijn mobiel. Ik zucht. Nog steeds niks van Samuel gehoord sinds dat ik hem voor hulp belde toen Nick mij wilde verkrachten. Ik denk dat hij klaar is met mij, anders had hij toch wel gebeld? Ik vind het ook niet gek, met al die shit was ik ook weg gegaan. Ik haat het echt dat Samuel zo dicht en onvoorspelbaar is. Ik pak mijn koffer en til hem de trap af. 'Jan zet je even af...' Zegt mama terwijl ze moe over haar buik wrijft. Ik heb best wel medelijden met de baby. Mama was 26 toen ze mij kreeg, nu is ze 43. Dat kind heeft oude ouders dan. Achja niet mijn probleem.. (niks tegen mensen die 43 zijn en zwanger zijn hahah)

-----------------------------------------------------------------------------------------------

'Ik zit in de trein ben er zo xo' Ik stuur snel een smsje dat ik in de trein zit en onderweg ben zodat ik niet een taxi hoef te bellen. Ik doe  mijn oortjes in en zet de muziek aan. Na een paar minuten gaat mijn ringtone af. 'Is goed tot zo babe xo' Ik lach in mezelf omdat Charlotte  heeft terug gesmst. Als ik door mijn contacten scrol en bij Samuel kom besluit ik zijn naam in mijn contacten te veranderen. Er staat 'Sam♥' Snel haal ik het hartje weg en type ik 'uel' zodat er gewoon Samuel staat. Dan stopt de trein, ik kijk op het scherm en zie dat ik in Amsterdam ben. Dat is sneller dan gedacht. Ik sms Charlotte even dat ik er al ben. 'Ik ben er over twintig minuten sorry xo' Krijg ik terug gesmst. Ik zucht zachtjes. Ik haal de oortjes uit mijn oren en gooi ze in mijn tas, mijn mobiel doe ik ook in mijn tas. Ik gooi de tas over mijn schouder heen en trek mijn koffer achter mij aan.

Als ik naast allemaal winkeltjes loop in het treinstation zie ik starbucks en ik loop er naar toe. 'Hoi wat wilt u?' Vraagt de vrouw als ik aan de beurt ben. 'Uhm doe maar een medium Java Chip frappuccino alsjeblieft.' Zeg ik terwijl ik naar het bord kijk waar van alles opstaat. De vrouw knikt. 'En wat is jou naam' Vraagt ze geduldig. 'Amber' Zeg ik terwijl ik naar haar lach.'Alsjeblieft nog een fijn weekend!' Zegt een andere vrouw terwijl ze mij mijn Starbucks geeft 'Ja jij ook!' Zeg ik als ik weg loop.

Ik loop langzaam richting de auto's terwijl ik van mijn Starbucks drink. Als ik dichter bij de auto's kom zie ik Charlotte nog niet terwijl het nu zeker een half uur later is en ze 20 minuten later zou komen. Net op dat moment gaat mijn telefoon af, weer een smsje van Charlotte. 'Sorry maar kun je taxi nemen, auto is kapot :( xx'. Ik zucht nogmaals.

--------------------------------------

Ik stap de taxi uit en zie Charlotte staan, ik bedank nog snel de chauffeur. Ik ren naar Charlotte toe en sla mijn armen om haar heen. Als we loslaten zie ik een jongen staan achter Charlotte. Hij kijkt een beetje awkward, volgensmij is hij nieuw hier want ik ken hem niet.

heyhey

sorry dat ik lang geen nieuw hoofdstukje erop heb gezet maar mijn laptop was kapot. Maar nu is hij weer gemaakt en heb ik hem weer terug. Dus ik zat zo een beetje te kijken en zag dat de cast van deze story weg was :(. Ik heb hem dus even opnieuw gemaakt. Okee vergeet niet te stemmen op dit verhaal en al je vrienden over mijn verhaal te vertellen! hahah grapje maar ik vind het wel heel leuk als jullie stemmen en een comment achter laten! En natuurlijk mag je het ook tegen je vrienden vertellen.. Okee nog 1 ding. Hhahah ik heb een vraag. Hoe kwamen jullie bij mijn verhaal? en waarom ben je hem gaan lezen? Okee eingelijk zijn dat er twee maarja ik ben hier heel nieuwschierig naar dus drop je antwoord maar in een comment xxxxxxxx