(FHS#1) Braylee wants to make her friends happy, Denver wants to get some sleep. She's hell-bent on making the world a better place while he's desperate for some rest.
When their paths crossed on a midnight bus ride, he finally found the remedy in h...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Teddy u there?
Wait did you actually fell for it?
WTF TEDDY LMAO
8:39AM
You:
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Denver:
Lol sorry teddy
Wait you're still at your house right?
Or did you...
You:
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Denver:
O crap... u gotta be kidding hahahaa
You:
IM. HERE. ALL. ALONE.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Denver:
hahahahaha
lmao
sorry tessy
*teddy
hahahahahahah
You:
Read 8:43 AM
Denver:
Lmao, you're way too nice to leave people on read
You:
Watch me
Denver:
Watch me whip
Watch me nae nae
hahahaha
Read 8:45 AM
"Yan, Read-zoned kitang butete ka," bulong ko sa sarili ko sabay lapag ng cellphone niya sa desk ko.
Nilibot ko ang paningin sa buong classroom at napabuntong-hininga na lamang ako sa inis dahil sa labis na katahimikan sa paligid. Ba't ba ako nagpauto sa isang 'yon....
Bigla kong narinig ang kanta ng Incubus na Drive; ang ringtone ng cellphone ni Boy Eyebags. Tumatawag na naman pala siya.
"Oh?" pabalang kong sagot sa tawag niya.
"Sorry Teddy. Libre nalang kita pag nagkita ulit tayo," sabi niya at sa tono ng pananalita niya, parang nagpipigil parin siya ng tawa.
"I hate you! Panget ka" bulalas ko.
I heard him laugh on the other line. I'm trying to sound mad but I can't help but to smile.
"You still at school?" tanong niya.
"Yeah, I don't want to go home. For sure gising na ngayon ang bestfriend ko at pagtatawanan niya ako," napabusangot ako.
"You live on a dorm?" tanong niya kaya napasandal ako sa kinauupuan at tumango.
"Yeah, living the life," sarcastic kong tugon.
"Not liking the dorm life?" tanong niya.
"I love living with my bestfriend, but I miss home so much," pag-amin ko. Ito ang unang beses na sinabi ko ito sa kahit na sino. I don't know why but sometimes it feels better to open up to a stranger.
"But you seem like you're happy with your friends. That's what matters right?" aniya.
"You're right... I'm happy," sabi ko. I guess.
"Hey, what's your name? Is your name Denver?" pag-iiba ko ng usapan.
"Doesn't matter," he laughed.
"You're kinda weird" I laughed back.
"Nah, you're weirder," he retorted.
Suddenly, I heard another voice from the other line.
"Pinapatawag ka ni Coach," sabi nung boses ng lalake na narinig ko. "Maya na yang chiks!" dagdag nito habang tumatawa.
"Hey, i'll call u again tonight. Sorry again for what happened," aniya. From hearing his voice, I could tell he has a smile plastered on his face right now. "I'll make it up to you someday, somehow." sabi pa niya.
