ShadowRunner

First Impressions

Ik word wakker van mijn wekker, dat rotding ook altijd. Ik zet hem snel uit en sta op. Vandaag eerste dag op mijn nieuwe school. Ik besluit om even te douchen. Als ik de douche uitstap, wikkel ik een handdoek om me heen en loop naar mijn kledingkast. Ik pak donker jeans en trek er een zwart shirt bovenaan. Daarop trek ik een rood-zwarte blouse aan. Ik bind mijn donkerblonde krullen in een vlecht. Als laatst, trek ik mijn witte sneakers aan en loop mijn kamer uit. Mijn tas had ik de vorige avond snel gepakt. Wanneer ik de woonkamer inkom zijn Tessa, Britt, Maya en Clear al aan het ontbijten.
'Goedemorgen' begroet ik hen.
'Morgen' antwoorden ze tegelijk.
'Wauw, mooi koortje' zeg ik met een grijns. Clear schudt lachend haar hoofd.
'Vertel eens wat over jezelf miss Blue' lacht ze.
'Wat wil je weten?' Vraag ik.
'Hoe je leven in LightSide was' antwoordt ze. Een grijns vormt zich op mijn gezicht.
'Daar mag ik niet teveel over zeggen,' begin ik. Verbaasd kijken ze op. 'ik heb één broer, Travis. Mijn moeder is gestorven en samen woonden we bij onze vader.' Clear knikt.
'Gaan jullie allemaal naar dezelfde school?' Vraag ik om van onderwerp te veranderen. Ik grijp een appel uit de fruitschaal een leun tegen het aanrecht.
'Nee, Clear en Britt zitten ergens anders dan Tessa en ik' antwoordt Maya.
'Hoe heet de school waar jij heen gaat?' vraagt Britt aan mij. Ik denk na terwijl ik een hap neem van mijn appel.
'Ehm Lakewood-High geloof ik.'
'Dan zit je bij mij en Clear!' roept Britt enthousiast.
'Waarom hebben onze scholen van die Amerikaanse namen?' vraag ik.
'Geen idee' zegt Tessa.
'Kom, de bussen komen zo' onderbeekt Clear.

Met de appel nog in mijn hand, grijp ik mijn zwarte tas van de grond en loop mijn nieuwe huisgenoten achterna. Beneden gekomen, wachten we met een groep voor het appartement. Blijkbaar was het hele gebouw leeggestroomd.
Niet veel later komen er tien bussen aangereden.
'Naar hoeveel verschillende scholen gaan de bussen?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Drie' vertelt Tessa me.
'Kijk, die daar is de onze' wijst Clear en ik zie een bus met Lakewood High erop.

'Onze bus is er ook, doei meiden!' zegt Tessa terwijl zij en Maya ons knuffelen en vervolgens naar hun bus lopen. En zo ging ik op weg naar mijn nieuwe school.

Op school aangekomen, loop ik eenzaam de school in. Clear en Britt staan al bij vrienden en ik voel me een beetje hopeloos. Ze lijken mij alweer vergeten te zijn. De bel gaat. Ik kijk op mijn rooster, Engels van mevrouw Draak. ik grinnik in mezelf. 'Het lijkt wel een sprookje, eerst door een enorm doolhof om vervolgens een draak aan te treffen.' zeg ik in mezelf. 'Had ik maar touw bij me dan vond ik de weg teminste nog terug.' Blijkbaar word ik vervelend melig als je me te lang alleen laat. Goed om te weten.

Ik lach nog harder en loop dan na lang zoeken het juiste lokaal in.
'Skye, kom naast mij zitten' zegt Britt. Ze kijkt me verontschuldigend aan. Waarschijnlijk omdat ze me achtergelaten hadden.
'Oké' antwoord ik. Ik laat me naast haar op een stoel zakken.
De les begint en ik verveel me nu al. Ach, ik ben allang blij dat ik mezelf niet klassikaal voor hoef te stellen. Mensen gaan dan vragen stellen en daar zit ik niet op te wachten.

'Eindelijk lunch' zucht Clear tevreden als we de kantine inlopen na vier lange lesuren. Ik zucht, nu moet ik weer helemaal opnieuw beginnen. Op mijn oude school waren wij hét. We waren niet populair vanwege onze looks. Nee, men was bang voor ons. We waren onvoorspelbaar.
Clear en ik nemen een broodje en Britt een salde. Ik zit met Britt en Clear aan een tafel en ik kijk de eetzaal een rond. Het is erg verdeeld, zie ik meteen . Je hebt de populaire, de nerds, de emo's en de beetje gewone mensjes. Zo cliché en typisch Amerikaans.

'Weer op een of ander stom dieet cheerleadertje?' zegt Clear met een blik op Britts salade. Ze knikt alleen. Clear rolt met haar ogen en geeft mij een onbegrijpelijke blik. Ik geef haar eenzelfde terug, ik snap ook niet waarom Britt salades eet, ze was werkelijk prachtig.

'Hey! Britt, Clear, kom hier zitten en neem die nieuwe mee' roept een jongen van een tafel verderop ons toe.

Ik kijk op. Hij is overduidelijk iemand die door de gehele school aanbeden wordt. Hij straalt het uit. Ik rol met mijn ogen.
Britt en Clear kijken mij vragend aan.
'Ik vind het prima' geef ik als antwoord.
We lopen naar de tafel toe en we gaan zitten.
'Britt en Clear. Nieuwe.' zegt dezelfde jongen met een blik op mij.
'Die "nieuwe" heeft een naam' zeg ik nors.
'Spicey, I like that' zegt hij en grijnst.
'Ja dat doen er wel meer.'
'Nou, ik ben Luke en sambal hoe heet jij?'
'Sambal, meen je dat? Luister slappe pap, ik ben Skye en staak dat stoere gedoe maar meteen' grom ik.
'Ben je niet onder de indruk liefje? Geloof me, ik ben vele malen beter dan babyvoeding' zegt Luke met een knipoog.
'Ja natuurlijk, je vergeet bejaarden. Zij eten je ook graag' antwoord ik met net zo'n grote grijns als hij net had. Zijn grijnst verdwijnt even en dan lacht hij.
'Ik mag jou wel, nieuweling.'
'Dat kon me eigenlijk niet zoveel schelen maar fijn' zeg ik terug. Luke rolt met zijn ogen.
Ik grinnik als Britt naar me toe buigt en iets in mijn oor fluistert.
'Het gebeurt niet vaak dat iemand Luke stil krijgt' zegt ze. Ik kijk zijdelings naar Luke.
'Hmpf, hij zou vaker stil moeten zijn' fluister ik nors terug. Ze schiet in de lach en als iedereen haar aanstaart bloost ze.
'Kijk, kijk, blozen. Ik weet dat jullie mij bewonderen' zegt Luke. Britt lijkt even van haar stuk gebracht.
'Natuurlijk, er zit alleen een scheutje teveel arrogantie in dit papje' zeg ik. Nu is Luke van zijn stuk gebracht. Goed. Je kunt ze het maar beter meteen leren.
Een jongen aan de tafel begint een verhaal te vertellen maar ik luister allang niet meer. Met grote ogen staar ik naar de ingang van de kantine.
'Wie zijn dat?' vraag ik knikkend naar een groepje jongens dat binnenkomt.

Ze zijn helemaal in het zwart gekleed. Ze negeren alles. Egoïstisch. Arrogant. En ze zijn werkelijk onweerstaanbaar.
Iedereen kijkt me even verbaasd aan.
'Dat zijn de...' begint Clear maar halverwege zwijgt ze.
'Wat zijn ze?' Dring ik aan.
Ze buigt over de tafel heen en fluistert zodat niemand behalve onze tafel het kan horen: 'Thuis.'
Ze leunt terug en kijkt dan schichtig naar de jongens om te kijken of ze het gehoord hebben.
Ik zie dat een van de jongens Clear donker aankijkt, ze slikt.

'Thuis.....' fluister ik.
-
Yow weer een hoofdstuk. Voor het eerst de ShadowRunners ontmoet :) Al een favoriet persoon? persoonlijk vind ik Luke een leuk personage maar Skye ook. Voor nu vote+comment en tips altijd welkom x M