Diyeceksiniz ki 'Hint filmi ne ya danslı danslı çok sıkıcı'. Bunu ben de herkesten duyuyorum ve ben de filme çok önyargılı yaklaşmıştım ilk başta. 'İzlemeyeceğim, Hint filmleri çok saçma oluyor' demiştim kendime. Şunu diyebilirim ki bu film bana bütün o sözlerimi yutturdu.
Sağır ve dilsiz Barfi'nin Shruti'ye olan aşkını izliyoruz ilk başta. Shruti de Barfi'ye aşık olsa da toplum baskısı, sağır ve dilsiz olma nedenleri ile Barfi'yle evlenmek yerine başka biriyle evleniyor. - (Arada 'The Notebook' filminin sahnelerini kopyalamışlar, oraları bana çok saçma ve gereksiz geldi açıkçası) – Barfi'nin yolu da otizmli Jhilmil ile kesişiyor ve birlikte yaşamaya başlıyorlar.
Hiç kimsenin olabileceğine inanmadığı bu film sağır ve dilsiz Barfi'miz ile otizmli Jhilmil'in arasında geçiyor. Birbirilerine aşık olan iki kişi. İnsanları umursamadan, yargıları kırıp yaşıyorlar aşklarını.
Filmin bana öğrettiği en önemli şey gerçekten aşkın dile ihtiyacı olmadığı, aşkın illa ki güzel bir kız ile yakışıklı bir erkeğin arasında yaşanabilecek bir şey olmadığı.
Önyargılarınızı kırıp bu filmi kesinlikle izlemenizi öneririm. İnsana çok fazla şey düşündürüyor. Ağlatıyor, ama aynı zamanda tatlılıklarına ve mutluluklarına izlerken siz de ortak oluyorsunuz.
YOU ARE READING
Film ve Dizilerin Hissettirdikleri
RandomMaalesef, hikaye değil, film ve dizilerin hissettirdikleri hakkında yorum yapıyorum. Bir filmi tanıtmanın/tanımanın en iyi yolu hissettirdiklerinden geçer. Her gün için farklı filmler hakkında yazacağım.
