Angel in Disguise

Chapter 44

Relino  

“Dammit! Sino ‘to?!” Sigaw ko.

Inalis ko ang pares ng kamay na nakatakip sa mga mata ko. Lumingon ako sakanya.

“I mean. Hi, ah Anong kailangan mo?” Tanong ko. Hindi ko siya kilala. Si Manang Loringko at Lolo Isko lang kasi ang kakilala ko dito. Hindi ko pa kasi nakikita yung apo nila. Na nakalimutan ko na rin ang pangalan.

“Ah Sorry Ma’am! Nagkamali ako. Akala ko ikaw yung kasintahan ko.” Masinsin niyang sabi.

“Ganda siguro ng girlfriend nito. Napagkamalan ako eh, Ganda ko talaga.” bulong ko.

“Haha! Maganda naman po talaga kayo Ma’am—“

“Bakit mo akong tinatawag na ma’am?”  Kunot noo kong tanong.

“Mukha po kasi kayong Donya, Para po kayo ang may ari ng buong Relino.” Inosente siya shet!

“Ah! Hindi no! Turista lang ako dito!--Oo turista!” Sagot ko.

“Ah Ganon ho ba? May natutuluyan na po ba kayo?” Yes! Tamang tama pala ang paglapit ng Lalaking to! In fairness, kahit dito sa prubinsya akala mo nag-g-gym to. Binaba lang ako ng driver namin dito. Pinaghahagis rin yung mga maleta ko. Matagal na akong hindi nakakabisita rito kay hindi ko alam kung nasaan ang mansion.

“Ah actually wala pa, Pero Kilala mo ba si Manang Luringko?” Tanong ko.

“Ah OO naman! Halika, eto ba mga gamit mo?”  Tanong niya Tumango na lang ako sakanya. Napakalayo pala ng Mansion sa pinagbabaan ko! Lagot sakin yang driver na yan paguwi ko. Naka heels pa naman ako! TTTTT^^^^TTTTT

“Nay! Tay! May Turista!” Kailangan isigaw? Hindi ko papala alam ang pangalan niya.

“Nico, Sino yan?!” Nico? Yun pangalan niya? Baka nga. Lumabas ang isang lalaking matanda. Siya na ba si Lolo Isko? Ang pagkakaalam ko kasi hindi na makatayo si Lolo Isko. So Hindi siya yun? Tinignan niya ako ng masama at parang… Pandidiri? Why o’ why?

“Masikip na kami rito!” Sigaw niya sakin.

“Nico! Hindi ka dapat nag-dadala ng kung sino sino!” Humarap ulit siya sakin.

“Ano pa ho ginagawa niyo rito?! Maaari na po kayong umalis.” At tinalikuran na ako.

“AAAAAYYY!! Nako naman Berto!” Saway ng isang babaeng matanda dun sa nanigaw sakin. Kapal niya ah? Pano kaya kung nalaman niyang ako may-ari nitong kinatatayuan niya? Bwisit. Dahil sa inis, Galit, Pagod ko pati yung Babaeng matanda, natarayan ko na.

“Ikaw na ba yan Angelique?! Nakuuu! Kamusta ka na—“ Pinutol ko na ang sinabi niya. I smiled bitterly kay Berto kung sino man talaga siya. Bumaling ako kay Manang Luringko.

“Opo! Ako nga po! Pinadala kasi ako dito, Bakasyon lang po! Hindi ko na ho kailangan ng tulong Manang! Baka onting lakad pa eh Marating ko na Ang Mansion ni Dad.Pinalalayas na po kasi ako.” Binitbit ko ang mga bag ko. Para kay A, Sisiw lang to.

“Salamat nga pala, Nico.”  Mabilis akong lumabas ng Bahay nila. Nagmadali talaga akong maglakad. As in yung sobrang nagmamadali. Hindi na nga nila ako naabutan nung tinry nila akong habulin. Pagdating sa mansion, Pinalagay ko agad ang mga bag ko sa kwarto ko. Nakikipag usap ako kay Angie at Lino , Ang mga nagaala sa Bahay at sa lupain, nang Bumukas ang pinto at pumasok yung tatlo. I still managed to smile at them. Lalong lalo na kay Manang Luringko at kay Nico.

Umakyat na ako sa taas para makapagpalit. Gusto ko kasing maglibot. Pagkatapos mag bihis, Dinala ko ang phone ko at yung pinabibigay ni Daddy, Namiss niya ata si Manang! ^_^ Nagsuot lang ako ng Black converse shoes, white short-shorts at sleeveless blue na blouse.