Bye, Travis | Chapter 10

25.1K 593 30
                                    

The Chapter 10







I sighed. It's been 2 months since she left. Nagpunta siya ng ibang bansa para sa medications niya. Khris explained me that her kidneys began to fail and her pancreas is in bad condition if not cured.



They might kill her.



She could die.



Nakagraduate na kami nina Khris pero wala si Norilae. At hanggang ngayon wala pa din siya. I just might lose hope if this continue. Alam niyo ba kung gano kasakit? Yung umaasa ka na dadating siya at makikita mo siya sa tapat ng pintuan ng bahay niyo. . .



Pero hanggang tumatagal.



Nauubusan ako ng pag-asa.



Nasasaktan ako.



Pakiramdam ko, gusto ko ng sumuko bawat araw. Why did she leave? Am I not enough to be at her side? Kung kelan kasi e. Kung kelang ibinibigay ko na ang lahat lahat ko.




“Oy Travis. May balak ka pa bang pumasok?”



I just shrug when I heard her.



“Travis.”



“Don't call me Travis.” I coldly said to my sister. She must be stunned of hearing it from me.



I just sighed. Wala na akong gana pumasok. I feel so miserable. Sobra na ba 'tong nararamdaman ko? Pero ang sakit kasi talaga e.



Tumayo ako sa sofa at nilagpasan si Ate. Lumabas ako ng bahay. I blankly stare everywhere like I don't care of what surrounds me.



Have you ever felt so lifeless?



I was never allowed to know anything about Norilae's condition. I was forbidden to know where she is. I was not entertained. My feelings were useless for them. Like they don't care if I suffer knowing nothing about Nolae.



And it sucks.



Kasi isa si Khris sa mga nagsabing wag ko ng isipin si Norilae.



Nasasaktan ako kasi ayaw niyang ipaalam sakin.



Kahit si Lyra at Rica pinaiwas niya sakin para wala talaga akong malaman.




I walk in the middle of nowhere.



In the middle of Summer afternoon, I found myself in front of Lee's Residence. I rang the doorbell. Unlike before, hindi nila ako pinapapasok. Bakit? Dahil alam nilang kukulitin ko lang sila about kay Norilae.



They don't trust me anymore.




Nagulat ako nung biglang may tumulong luha sa kamay ko. It's my tear. Kelan pa ako umiyak? Pinunasan ko ang basa kong pisngi at sinubukan parin ang lahat para makapasok sa loob ng bahay nila.




“I just want to talk to him.” I begged.



Nagmamakaawa ako.



Gusto ko lang malaman kung ano ng kalagayan niya.




“Sorry po. Pero hindi po talaga pede.”



Please. . .



“KHRIS!!” I yelled. I know he's inside their mansion. I know he's in there, watching me. “KHRIS! KAUSAPIN MO AKO!”



“Sir T, tigilan niyo na po 'yan.” saway sakin nung guard.



“Palabasin mo dito si Khris! Nagmamakaawa ako manong. Kelangan ko lang siyang makausap! KHRIS!!”



Lumabas 'yung guard sa gate at pinalayo ako.



“Sorry po Sir T. Pero pinagbilin po ni Sir Khris na---”



I pulled myself away from him. “Kakausapin ko lang siya! Damn! He's my bestfriend!”



“Pero sir--”



“Khris!! Lumabas ka! Don't be such a coward!” I screamed. I don't care what they think of me now. I don't care. “Fck it, Khris! Don't make me--”






“Make you what?”




Nagulat ako nung biglang lumabas si Khris kasama si Rica. Nagpumiglas pa rin ako dun sa hawak ng guard nila. Sumenyas naman si Khris kaya naman binitawan na niya ako. I glared at Khris, but he still gave me a blank expression.



Like he was not my bestfriend.



Like he was somebody else just living inside Khris' body.



“Please, T. Leave. It's no use.” biglang nagsalita si Rica. She didn't mean it. Alam ko. Parang napipilitan lang siya sa sinasabi niya.



“Nasan na si Norilae? Hindi ako aalis dito hangga't di niyo sinabi kung nasan siya!”



“Bakit? susundan mo ba siya? O tapos pag nasundan mo siya, anong mangyayare?” that cold voice.



“I deserve to know, Khris! At ano naman kung sundan ko siya? Atleast I'll be there! Andun ako para--”



“Why? Sa tingin mo ba dahil nasa tabi ka ni Lily, lalakas siya dahil mahal ka niya?” He smirked. “Gusto mo bang ulitin ko ang dahilan kung bakit siya nagpapakamatay 2 months ago?”




Yes I know.



Alam ko ang dahilan.







[FLASHBACK]
2 months ago




“Where is she?!” Tumakbo ako papunta dito matapos kong marinig ang huling tawag sakin ni Norilae. “Where is she, Khris?!”



I grabbed his shirt and pinned him against the wall.



I glared at him but he just mocked at me.



“Stop this T.” Napatingin lang ako kay Lyra. “She. . .She already left. Kaya wala na ding mapapala ang ginagawa mo.”




She's avoiding my gaze.



She's about to cry but she's trying not to.



“Ghaddammit! Bakit hindi niyo pinaalam sakin?!” I pushed Khris but he seems not to care. “Alam mo namang maha--”



“Bakit? Can you save her with that love?!” Khris seriously looked at me. “Can you make her systems better by loving her?!”




I froze.




“You're the reason why she stopped taking her medicines! Fck it, T!” He pushed me away. “She wanted to die, Travis! Gusto na agad niyang mamatay para makawala ka na agad sa kanya!”



Makawala agad?



“What do you mean?” I asked. Pero natatakot ako sa magiging sagot.



“She can't let you go for she loves you so much!” He gritted his teeth. Trying his best not to hit me. “Kaya naisip niya na bakit hindi nalang ikaw ang mag-let go. Na pag namatay siya, matatapos na lahat ng paghihirap.”



“Per--”



“She doesn't want you to suffer T! Masyado ka niyang mahal! Kaya ayaw niyang magpakahirap ka dahil lang sa kalagayan niya! Tama na, Travis! Tama na!”




Pumasok na siya sa loob ng bahay nila. Lyra followed him, crying.



Crap, Travis.







[END OF FB]





Sino bang may sabing ayoko siyang alagaan?



Sino bang may sabing mapapagod ako?



Sino bang may sabing mahihirapan ako?



Ito ang gusto ko.



Ang alagaan siya.



Kaya nga hindi ako sumuko di ba?




Tears began to fall again.



“Please, Khris. Please.” I don't know what I'm dong but I just found myself kneeling before him. “Para na din akong namamatay.”



“No, Travis. I can't let you kill my cousin. No.” Tatalikod na dapat siya nung hinawakan siya ni Rica. “Not you too, Rica. Napagusapan na natin 'to!”



“Pero kuya, wala din namang mangyayare. Just let him know.”



“Khris! Please.” I yelled. “Please, I beg you.”



Tiningnan ako ni Rica saka ulit sa kapatid niya. “Please. It's been two months.”



Khris deathly stared at her twin sister pero nawala naman agad 'yun.“America. It's her operation yesternight. We're still waiting.”




America?



Operation?




“Ba-bakit hindi niyo man lang pinuntahan?!” Napatayo agad ako. Dahil sa inis at galit. Pinabayaan lang nila si Norilae na magisa?!



“Ayaw niya kaming makita, T. She doesn't want us to be there for her.” Rica said weakly. “She said that she won't take the transplant kung andun kami. Galit siya samin.”



She cried.



“Tulad ng nararamdaman mo. Masakit din para samin, T. Dahil wala din kaming magawa.”



I bit my lower lip, trying to sink in every details. Ang sakit.



“Tara na, Rica.” tinawag na siya ni Khris. Rica smiled but I know she feels miserable.



Naramdaman ko nalang ulit ang hawak nung guard sakin. Pinanuod ko lang na lumayo sakin ang kambal at itulak ako nung guard palabas ng gate.




Pero natigilan ako nung biglang lumabas ng bahay si Lyra na umiiyak.




Pumiglas ulit ako sa guard.




Hawak hawak niya 'yung phone habang tumakbo siya papalapit kay Khris.




Iyak siya ng iyak.





Yung. . .




Yung result ng operation ni Nolae.




Sht.




Ayoko ng tumatakbo sa utak ko.



Wag naman sana.



Pero. . .





Please, wag.

     

Hello, TravisTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon