The Maze Runner (Dutch)

11.

Na het gesprek gister met Mihno en Newt ben ik eigenlijk meteen gaan slapen. Voor zover dat kon.

Het was ondertussen licht aan het worden. Ik stond zachtjes op uit mijn hangmat en liep richting de deuren. Eenmaal bij de deuren ging ik zitten en wachten tot zo open gingen. Ik controleerde nog 1 keer mijn inhoud van mijn rugzak. Ik had genoeg bij voor als ik weer vast zo komen te zitten in de maze. Ik zat nog te twijfelen of ik misschien iets van een briefje of zoiets voor Newt, Mihno, Thomas, Chuck en Alby. Eerst vond ik het niet meer nodig na die ruzie van gister, maar nu ik er zo over na zit te denken misschien toch wel. Ik heb toch nog even voordat de deuren open gaan.

Lieve allemaal,
Maak je alsjeblieft geen zorgen om mij. Ik ben niet weg. Ik ga me zelf niet vermoorden of zoiets. Ik  ben het zat om niks te doen, en dan bedoel ik het rennen. Daarom ga ik vandaag weer rennen. Ik kom op tijd terug! Dat beloof ik.
Veel liefs,
Tara

Ik leg het briefje in mijn eigen hangmat. Dan moeten ze het wel vinden. Ik hoor een hard geluid. De deuren gaan open. Ik draai me om en ren weer richting de deuren. Eenmaal daar aangekomen bij is de ingang groot genoeg om erdoor heen te gaan. eerst jog ik nog een beetje, maar als ik de deur door ben. Ga ik in steeds harder. Ik moet weer snel worden.

P.O.V. Newt

Langzaam word ik wakker. Ik heb gister nog lang liggen draaien na het gesprek met Tara. Als ik recht zit kijk ik naar de hangmat van Tara. Die is leeg. Dan kijk ik rond,  maar ik zie haar nergens. Ik klim uit mijn hangmat. Ik loop richting die van Tara. Er ligt een briefje in.

Als ik het briefje gelezen heb twijfel ik geen moment. Ik ga naar Alby. Als ik aan kom in de hoeve, Zijn Mihno en Thomas er ook. Dat komt, omdat hun vandaag een rustdag hebben. 'Alby!' Roep ik. 'Wat is er Newt?' Vraagt hij. ik geef hem het briefje. 'Shuck, ze is de maze in.' zegt hij als hij klaar is met lezen. 'Wat nu?' Vraag ik in paniek.

Even later staan Mihno en Thomas voor de deur klaar om te gaan. Ik wens ze succes  en dan rennen ze de maze in. allebei een andere kant op. Zo hebben ze meer kans om haar te vinden. Ik zak wanhopig in elkaar voor de deuren. Ik kan niet geloven dat ze weer de maze is ingegaan terwijl we gezegd hebben dat ze het nu niet mocht met haar been. Ze zei nog dat ze zich opgesloten voelden hier. Ik heb haar beloofd dat we hier uit zouden komen. Toen ze opstond zei ze nog dat ze hoe dan ook nog ging rennen. voordat ik kon reageren liep ze weer weg naar haar hangmat. Ik wist dat ik haar niet kon tegen houden. Maar dat ze dit zou doen had ik al helemaal niet verwacht.

P.O.V. Tara

Ik weet niet of ik het me verbeeld of dat ze daadwerkelijk mijn naam roepen. Wat ik wel weet is dat ik een uitweg ga vinden en het liefst vandaag nog. Ik ren rustig door. 'TARA!' Hoor ik iemand vlak achter me roepen. Ik draai me om en zie Thomas staan. Ik draai me om om verder te rennen. Maar als ik me omdraai sta ik oog in oog met een griever. Langzaam loop ik achteruit richting Thomas. 'Thomas ik wil even 1 ding zeggen.' 'En dat is?' vraag hij 'RENNEN!!' roep ik. we draaien ons om en we rennen richting de uitgaan. We rennen de hele maze door richting de uitgang. Achter me hoor ik het geluid van metaal steeds harder worden. Maar ik kan niet achter me kijken, want dan weet ik zeker dat ik gepakt word.

We moeten nog naar links en dan zijn we er. Het geluid van metaal word minder, maar ik kan niet opgeven ik moet blijven rennen. Thomas is al door de deur als de deur begint te bewegen. Ik geef al mijn laatste energie. En ren nog harder. Het is nu of nooit. De deur is nog 5 meter open. Nog 4. Nog 3. Nog 2.