The Maze Runner (Dutch)

1.

Ik wordt wakker. Ik zie helemaal niks behalve donker. Er schijnt een klein lichtje. Als ik er heen wil lopen bots ik op tegen een Rooster. Ik val op de grond en grijp naar mijn hoofd.

Als ik weer recht zit, probeer ik me dingen te herinneren zoals hoe ik hier terecht ben gekomen. Maar ik kan me niks herinneren, zelfs mijn eigen naam niet.  Ik sta weer voorzichtig op. Een harde toeter, en de box begint te bewegen. Ik schrik en val weer op de grond. Er gaan vele gedachtes door mijn hoofd heen nu. "Waar ga ik heen?" "Ga ik dood?" "Waarom kan ik me niks herinneren?" Weer een harde klap.

Volgens mij sta ik nu stil. Ik wordt bang. Ik kruip in een hoekje. Ik hoor wat gebonk op het dak van deze box. Ik word nog banger en trek mijn knieën naar mijn gezicht en verschuil mijn gezicht erin. Er gaat iets open en het licht wordt enorm fel. Ik kan niks meer zien.

Ik hoor geroezemoes om me heen. 'Waarom heeft die dude lang haar?' 'Het is geen jongen, dwaas!' Er springt een jongen mijn box in. Ik kruip nog verder naar achter. 'Goedemiddag groentje, kom je eruit?' zegt een jongen. Als ik hem aankijk zie ik dat hij speciale wenkbrauwen heeft. Hij komt iets dichterbij. 'Kom maar, je hoeft niet bang te zijn. Wij zijn je nieuwe familie. We zullen je echt niks aandoen.' Hij steekt zijn hand naar mij uit. Maar in plaats van dat ik uit de box kom kruip ik verder het hoekje in. 'Oké ik geef het op. Newt jij mag het proberen.' Zegt de jongen en hij klimt uit de box.

'Hey, ik ben Newt. Kun je me jouw naam vertellen?' vraagt Newt. 'I-ik weet niet wat mijn naam is. Ik herinner me niks meer.' zeg ik voorzichtig. 'Dat is logisch dat heeft iedereen die hier aankomt.' zegt hij. 'Je naam komt terug tussen nu en 2 dagen.' Gaat hij verder. 'Vind je het goed als ik de box in kom?' vraagt hij. Ik knik voorzichtig. Newt komt de box in, loopt voorzichtig op me af en steekt dan zijn hand op. Ik wijs zijn hand af en klim zelf voorzichtig de box uit. Als ik uit de box ben zet ik het op een rennen. Ik kijk om mee heen of ik een plek zie waar ik me kan verstoppen maar de enigste plek die ik zo zie is een bos. Dus ik ren zo hard als ik kan richting het bos. Als ik achter me kijk zie ik dat een paar jongens rustig achter me aan komen lopen. Dus klim ik zo snel als ik een boom in. Ik houd me zo stil mogelijk en de jongens lopen recht onder me. Maar ze vinden me niet. Ik besluit hier nog wel even te blijven zitten.