HI, I LOVE YOU! (BOOK 3) |FINISHED|

47: The Power of Love

So hello guys! This is the 2nd to the last chapter of this book. Thank you for reading! I love you so much! :* I know the thank you is not enough really to thank all of you. But thank you indeed! Thank you sayo! Oo, ikaw na nagbabasa nito ngayon. Thank you sa pag vote and sa pag comment! Love u and God Bless! :) 

Epilogue and author's note will be posted later or tomorrow. Maiksi lang yung epilogue kasi wedding day lang yung chapter na yun. So ready na ang mga team abangers dyan. Hahaha!

Thank you for loving Trevor, Calvin, Yeni, Jenisha, Daniel, Lianne, and of course Xinon. Hanggang sa susunod na story! :* 

PS: "He Will Be Loved" on-going po siya so if you want to read it just go to my profile and look for it. Thank you!!!!! 

~

Lianne's. 

3 years later. . . 

Magkasama kami ngayon ni Xinon sa bahay nila. E wala naman kaming ginagawa kundi manood ng movie. Nakailang panood na kami pero hindi pa rin satisfied pa tong lalakeng kasama ko ngayon. 

"Tangi, nakailang panood na tayo. Ano ba talaga gusto mong panoorin?" He smiled and kissed my hand. Ni rest niya yung ulo niya sa balikat ko. 

I massaged his hair. 
"Hmm? What do you want to watch?" 

"Ikaw," 

I beaten his shoulder and he laughed. Nakuha niya pa talagang magbiro ah! Pero kinilig ako dun. Ikaw ba naman sabihan ng ganun ng boyfriend mo diba? Natahimik kami at narinig ko siyang nag yawn. 

I held his shoulder. "Do you want to sleep? Let's go, dun tayo sa kwarto mo--" 

"Water. Can I have water, tangi? I really don't want to sleep"

"E, inaantok ka na" 

"No. Water lang please? Baka kasi pag nakatulog ako at nakita mo yung mukha ko baka hindi mo na ko pakasalan sa susunod na araw" 

I pouted and hug him. 
"Nako ha! Ilang beses ko nang nakita yang mukha mong tulog! Don't worry, because I promise that I will be Mrs. Padilla the day after tomorrow. Okay? So matulog ka na" He chuckled and I kissed him pero peck lang. Sinamahan ko siya sa sa kwarto niya at tinulungan ko siyang maging maayos ang position sa pagkakahiga. 

I really want to cry. Sobra. 

"Dito lang ako, tangi. I promise. Matulog ka na" Tumango siya at pinikit na ang mata. Tumalikod ako at tinakpan ang bibig ko dahil tumulo na ng tuluyan ang mga luha ko. Sobrang naiiyak ako hindi dahil sa ikakasal na ko sa susunod na araw kundi kay Xinon. 

Naiiyak ako kasi hindi na siya nakakalakad. 

Oo! Tama kayo ng basa. Hindi na siya nakakalakad. Gumagamit na lamang siya ng wheelchair. Na aksidente kasi siya 2 years ago. Oo, matagal na pero hanggang ngayon ay masakit pa rin siya para saakin. Pati siya nung una ay hindi niya rin talaga tanggap. 

Hindi ko alam bakit ganun. 

Tuwing naaalala ko yun, naiiyak ako. Pero hindi yun dahilan para hiwalayan ko siya. Para hindi na ko magpakasal sa kanya. I still love him kahit na ganyan siya. 

2 years ago~

Nabalitaan naming naaksidente si Xinon kaya dali dali kaming pumunta sa ospital kung saan siya na confine. Sobrang kabado kami ni tito Daniel ngayon. Hindi ko kakayanin kung pati Xinon ay mamatay. Masyado pa siyang bata para sumunod sa mama niya. 

Nang makarating kami dito sa ospital ay bigla naming nakita yung mga doctor at siya. Umiiyak. Lumapit kami at bigla naming niyakap si Xinon.