He Got Me (Got Me Series)

The DOLLICE As Racer

"Kumusta kana Ayiesha?" Pangungumusta niya and I wrap my arms around his waist. Siya at si Dylan ang tumatawag sa akin by my girl's name.  Namiss ko ang lalaking 'to. Naghiyawan ang lahat ng tao.

"Okay lang ako Lex. Namiss din kita. Kumusta na kayo ni Ashley?" Pabalik kong pangungumusta sa kanya.

"We still love each other. Bakit hindi na kita nakikita sa Canada?" Pagtatanong ulit niya.

"Pinabalik na ako ni Dad dito sa Pinas dahil na-kick out ako sa dati kong school." Sagot ko sa kanya at humiwalay siya sa pagkakayakap. Tumingin siya sa mga mata ko ng may pag-aalala.

"Pasaway ka talagang bata ka. May ginulpi ka na naman ba sa Harvard?" Pagtatanong ulit niya sabay pat sa tuktok ng aking ulo and he messes up my hair habang nakangiti.

"Na! Alam mo na 'yun." Pabalang kong sabi as I hear him chuckle.

"Pasaway ka talaga! Kumusta na ang kuya mong si Xander? Okay na ba kayo?" Pangungumusta niya as my smile fades dahil naisip ko na naman si Xander. Si Alex at Xander ay magbestfriend.Pumupunta lang si Xander sa US kung nagbabakasyon siya.

He sadly smiles and I saw pain in his eyes. He hugs me again. Ayokong pinaguusapan si Xander dahil naaalala ko lang ang ginawa niyang pagtalikod sa akin noon. "Sorry Ayiesha. I didn't mean to ask." Paghihingi niya ng pasensya.

"Okay lang. I'm still having hard time dealing with Xander." I reply and pat his back. He pulls out from the hug and smiles widely, assuring me of something.

"Magiging okay din kayo. Time will come at maghihilom din ang sugat na 'yon." Pangaassure niya at ngumiti na rin ako sa kanya. "Sige na pumasok ka na sa loob. Magiingat ka sa pagmamaneho." Malumanay niyang sabi at hinalikan niya ang noo ko. Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at pumunta sa driver's seat. Binuksan niya ang pintuan ng sasakyan at naglakad ako palapit sa kanya. "Pumasok ka na. Magingat ka Ayiesha." Masaya niyang sabi at nawala ang lungkot around us. He really has the talent of drifting the mood into a happy one. Mahal ko 'tong lalaking 'to, like how I loved Travis, Xyril, at Blake. Tumango lang ako at pumasok na ako sa aking sasakyan. He closes the door after I entered in at tumakbo na siya papunta kung saan siya nakatayo kanina. Inayos ko ang aking seatbelt, at isinuot ko ang helmet. I put on the keys and turn on it's ignition, roaring the car into life. Nang marinig ko ang pagputok ng baril na nasa kamay ni Alex, kasabay nito ang pagbaba ng flag na nasa kamay ng Bikini Girl sa gitna. Tinapakan ko na ang *tawag sa aapakan para tumakbo ang sasakyan* para tumakbo na ang sasakyan at pinaharurot ko ito hanggang two hundred fifty kilometers per hour. Nangunguna pa rin ako sa dalawa, kaya mas binilisan ko pa ang speed ng sasakyan nang mapansin kong they're meters away, I boost its speed into three hundred kilometers per hour. Few minutes awhile, nawala na sila sa paningin ko at saka itinodo ko na ang pagmamaneho hanggang makita ko na ang 'Finish Line'. Nakita ko ang tatlong bruha na napatayo sa kanilang kinauupuan nang makita nila ako. Di ko gaanong marinig ang announcer ng Drag Racing dahil sa bilis ng takbo ng aking sasakyan. Hanggang sa makita ko ang aking kalaban, he's riding Lamborghini Venneno at kunti nalang ay maaabutan na niya ako. That car was so familiar to me and kumunot ang noo ko nung may tamang hinala ako kung kaninong may-ari ang sasakyan. Imposibleng andito ang magkapatid na Scotte. No! I shook my head in disbelief and focus on the race. Nanlaki ang mga mata ko nang manguna ang kanyang car two inches from me saka ako nagboost ng speed into three hindred ten kilometers per hour at magka-level na ang aming sasakyan. I boost it again hanggang three hundred fifteen kilometers per hour at nanguna na ako sa kanya hanggang maabot ko na ang finish line. Narinig ko ang hiyawan ng lahat. I step into the break pero ayaw tumigil ng sasakyan. Buti nalang at hindi ko ginamit ang aking 'Baby' dahil baka ikamatay ko kapag magasgasan ang sasakyang 'yon. That car was a gift from Mom back then. Namomroblema ako dahil bakit hindi tumitigil ang sasakyan at feel kong nasira ang break. 'Calm down Allen. Think of a way out of the car.' Paulit ulit kong sabi sa utak ko. I need to get out baka mamatay pa ako sa loob, naririnig ko ang mga tao sa labas at naghihiyawan. Samantalang yung dalawang sasakyan ay nakasunod parin sa akin. Kaya wala akong choice kundi ang sapilitang pagalis ng aking sasakyan. I open the car door at tumalon ako out from the car. Rolling over on the road, I thank God for letting me wear a black leather jacket and tight jeans. Pasa lang ang aabutin ko dahil buti nalang at nakahelmet pa ako. I feel numb for a sudden. Narinig ko nalang ang malakas na tunog ng pagkabangga ng sasakyang ginamit ko sa isa sa mga pader ng Arena. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Travis na lumabas ng sasakyan niya. Bakit nandito si Travis? Napangiti ako ng palihim behind the helmet when I saw him so worried running towards my direction. Nakita ko ring tumatakbo sa direction ko ang tatlong bruha at si Xyril. What suprise me was when I saw my bud/bestfriend Blake out of the other car. So silang dalawa talaga ang sabay na dumating with Xyril. Kaya pala pamilyar ang dalawang kotse. Pulling out my helmet dahil hindi ako makahinga as cold breeze of the air welcomes my skin at napapikit ako nang maramdaman kong hindi ko maigalaw ang mga binti ko. I try it hard to poke my knees pero wala akong nararamdaman. Pinilit kong umupo sa aking kinahihigaan pero my back falls on the ground. Lumuhod si Travis and caresses my cheeks while he's teary eyed, and Xyril holds my hand placing it on his cheeks na naiiyak din. Gosh! I don't want seeing Travis and Xyril so worried like this.