'Mara' ismi annesinin ona tek hediyesiydi. İsminin anlamı acı olsa da, annesi ona bambaşka bir amaçla vermişti bu ismi.
Her seferinde bir şeytan olduğunu vurgulamak için...
Babası ise ona Angelina derdi çünkü o babasının meleğiydi.
Ama Mara ne annes...
🔱 "Tek kişiye bile merhamet etmeyeceğim ve sadece sana bir teklif sunuyorum. Bu teklifimi unutma Mara." 🔱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝
Söylediğim son cümleyle Damien'ın şaşkın ifadesi son buldu ve gözleri kısıldı ama bir şey söylemek yerine sessizce yüzüme bakmaya devam etti. Ta ki yüzüne bir ifade vererek dudaklarını yana kıvırana kadar. Ardından elleri hızla üzerimdeki gri tişörtün altından içeri süzüldü ve belimin iki yanına yerleşti. Garip bir şekilde parmakları bu kez buz gibiydi ve tenime dokunduğu an sesli bir iç çekip irkilerek titredim.
İstemsizce ellerini itmeye çalışınca daha sıkı kavrayıp güldü. "Ben sıcağa alışkınım melek ama senin ateşini söndürebilirim."
Belimdeki elleri beni çekince tekrar ona yaklaştım ve saçlarım yüzünün yan tarafına döküldü. Ellerim ona yapışmamak için sıcak göğsüne yaslanırken onun elleri tüm bedenime soğuğu oluk oluk yayıyordu.
"Seni adi piç!" diye beni taklit ederek bana kendi sözlerimi hatırlattı ve "Özür dile!" diye tekrarladı.
"Özür mü?" dedim tüm bedenimle titremeye başlayarak. "Gerçekleri söyledim diye özür falan dilemeyeceğim."
Bedenime yayılan soğukluk arttı ve dişlerim birbirine vurmaya başladı artık. Sadece göğsüne dayalı ellerim sıcaktı. "Vücut sıcaklığın 34 dereceye düştü. Bir kaç saniye içinde soluk alışların hızlanacak ve bilincin bulanıklaşmaya başlayacak. Durmam için özür dile!"
Söylediği gibi de oldu soluklarım hızlanırken gözlerim buğulanmaya başladı. Bir kaç kez kırptığım gözlerim hala onun gözlerindeyken "Di-le-me-ye-ce-ğim." dedim, her hecemde dişlerim birbirine vururken. Duracaktı, evet duracaktı. Yine eğleniyordu ve birazdan buna son verecekti.
"Birazdan vücut sıcaklığın 32 derecenin altına düşecek." dedi sabit bir sesle. "Özür dile!"
Gözlerim artık ağır ağır kapanırken uyku beni çağırıyor gibiydi. Başım ileri doğru düşerken Damien beni tuttuğu belimden yatağa bıraktı ama ne belimdeki ellerini çekmişti ne de tenime bıraktığı soğuğu kesmişti. "Ha-yır!" dedim zorlukla ya da sadece demeye çalıştım.
"Göz bebeklerin büyüdü Mara. İleri düzeyde hipotermi..." dedi.
Gözlerim artık tamamiyle kapanmıştı. Sadece sesini duyuyordum. "30. Sıcaklığın 28 derecenin altına düşerse hayati tehlike... Ölsen de melek özün seni geri getirir belki ama geri gelene kadar da cehennemden bile beter acılar çekersin. Özür dile ve seni ısıtayım."
