It Started When She Called Me 'BABE'

CHAPTER 7: Let's See (Legit na chapter)

"Aish. Yah yah." Sabay irap kay Hiro.

"Yah, Ches, this is Hiro. Boyfriend."

Hiro blankly greeted Chester.

"Hello. Chester."

"Wait? Magkakilala kayo?" Then tinignan ako ni Hiro sa mata.

*-*

"Nope." Then tinignan nya yung ID ni Chester na nakaharap kaya napatingin din ako.

"Okay." Okay. This is awkward.

"So, you're the new student?" Hiro straightly asked Chester.

"Yes, I am. Hiro."

I know there's something. There. Is. Something. Sino ba namang mga tanga ang mag uusap ng casual pero ang monotonous ng tono?

"Let's go na, BABE. I know you're cute little tummy is hungry na..." Biglang naging pacute at pasweet tong si Gago.

Binatukan ko nga.

"Umayos ka nga! Hahaha."

"Let's go! Una na kami CHESTER ha." Inakbayan naman ako ni Hiro ulit.

"Sige. Hiro."

DO THEY REALLY NEED TO EMPHASIZE EACH OTHER'S NAMES?!

KABANAS AH!

Dinala nya ko sa Admin Building. Seriously? May Roof Garden pala dito? ILANG ROOF GARDEN BA MERON ANG BRADFORD?!

"Hoy Ikaw na mokong ka! Saan ka galing ha?! Hindi mo ba alam na pinuputakte ako ng mga tao kanina hinahanap ka!"

"Sa Roof Garden."

"So, bumaba ka kanina mula dito, para bumalik ulit dito?"

"Nope. Sa building natin na Roof Garden ako galing." Malumanay na sagot nya. Aba! Himalang hindi nakikipagsabayan ng taas ng boses to!

"ABER AT BAKIT MO NAMAN NAISIPAN NA MAG CUT NG KLASE HA?!"

"Wala lang. Unwinding?" May problema ba to?

"Anyway, let's eat!" tapos in-unpack nya yung mga dala nya.

Ang tahimik nya ngayon hindi ako sanay. Anong problema kaya nito?

"Hoy! May gusto ka bang sabihin ha?" Ang hirap naman magpaka-concern dito! Tsk.

"H-ha? Wala. Tara na kain na tayo."

Ano kayang problema nito? Una, hindi pumasok sa mga klase namin, pangalawa, ang weird ng gestures nya nung magkita sila ni Chester. Pangatlo, ang tahimik at ang bait nya ngayon. VAS HAPPENIN?!

"May sakit ka ba?" Sa utak? Kakaiba talaga sya ngayon.

"Huh? A-ah. Wala. Just think na this is my peace offering for you. Sorry kung nabadtrip ka. Kumain na tayo dalian mo. At may class ka pa mamaya."

"Hindi ka nanaman papasok?"

Bumuntong hininga sya at Umiling sya habang nakangiti.

"No. Medyo masama yung pakiramdam ko ngayon eh."

Bakit ayokong maniwalang nagsasabi sya ng totoo?

ANO BA TOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!!!!

<Chester's POV>

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Akala nyo masayang maging mayaman? Hindi lagi. May mga bagay talaga na hindi kayang bilhin ng pera. Well, lalo na sa sitwasyon ko ngayon.

I really love my Dad. And never ko syang sinuway at susuwayin. Kahit ano pang sakripisyo ang ipagawa nya sa akin, gagawin ko.

That's why, right now, I'm in this hardest situation. Kailangan kong i-give up yung taong mahal ko na may ibang mahal para sa isang babaeng may ibang mahal. Saklap no? Ang mas masaklap dyan,

iisang lalaki lang ang mahal nila.

KURT HIRO BRADFORD.

Well, kanina ko lang nalaman na boyfriend pala ni Jaimie si Kurt.

Ang hirap ng sitwasyon ko no?

Sino ba sa kanila ang pipiliin ko? Si Jaimie na kailangan kong magustuhan, o si Kym na mahal ko? Either way, pareho lang naman ang poproblemahin ko sa kanila. Si Kurt ang mahal nilang dalawa.

I'm from Wolverhampton Academy. And that's few streets away from Bradford. Lagi kong inaabangan dati si Kym. Kym lang ang alam kong pangalan nya dahil narinig ko sa mga kasama nyang lumabas. Okay na sakin yung hanggang pasulyap sulyap na lang sa kanya.

And nagkaroon ako ng napakalaking problema, last year my dad wanted me to transfer sa London, so I just agreed with him. Wala din naman akong magagawa. One night, while we were in London, nakipag meeting si Dad with Mr. Peralta. Isinama nya ako. Akala ko business meeting but no. Blind Date pala iyon. FOR ME and Mr. Peralta's Daughter. Again, ang laging problema ng mga anak ng business peeps, FIXED MARRIGE.

I was shocked nung ipakilala sa akin yung ipapakasal sakin.

Ewan ko? Biglang lumundag ang puso ko. Nagtatatalon ito dahil si Kym ang ipinakilala sa akin.

And that basically is my story. Kakalungkot no? Naging mabait naman ako. Hindi ako yung katulad nung iba na dahil anak mayaman sila, kung makaasta, akala mo sila na ang may ari sa lahat ng nasa mundo. Hayyyssss...

Nasa tapat ako ng new classroom ko, nung makita kong may papalapit. Well, dismissal na rin kasi ng class nila. Pero sya lang kasi ang kilala ko dito. And again, lumundag nanaman ang puso ko.

"Hey Jaimie!" Tawag ko sa kanya. Hayyysss... I need to please her. Ang hirap nito. Magiging sulutero pa ko.

"Uy! Hi Ches." Naging gloomy nanaman yung aura nya. Hindi katulad nung kaninang nagtatawanan kami.

"Saan next class mo? Hatid na kita. Teka, kumain ka na ba?"

"Oo. Sabay kami kumain ni Hiro. Dito na yung room ko." Tapos tinuro nya yung room na tapat ng pinaghihintayan ko. So, we're in the same section huh.

"Oh. Nasan nga pala sya? Iba ba yung class nya sayo?"

"Nope. We're in the same section. Masama lang daw yung pakiramdam nya kaya hindi muna sya papasok ngayon."

"Ah that's why. Haha. Cheer up! Bisitahin mo na lang sya mamaya."

Ngumiti lang sya. God. This is awkward. I don't know what to say. How can I please her?

----

Happy now? Charot. Hahahah!

See you sa next chapter! Hahahaha