Save Me - Chanyeol/Baekhyun (Chanbaek)

2. Bölüm - Çıldırmışlar

PS : Yukarıdaki afişi AkemiSasoriza bu hikaye için bana sürpriz yaparak hazırlayıp hediye etti. Kendisine gerçekten çok teşekkür ediyorum ve bu bölümün afişi olarak yerleştirmeye karar verdim.^^ İnanın sizlerden gelen her türlü hediyeye büyük değer veriyorum. Zamanınızı hikayeyi sevdiğiniz için harcadığınızı bilmek çok güzel.^^

" Notu değiştirmeyeceğim." Chanyeol'un sözleri düşüncelerinden sıyrılmasını sağladı. Kalp atışları hızlanırken çaresizliğin sesine yansımamasına uğraştı. " Benim dönem sonu notlarım tek bir kez hariç her zaman mükemmel olmuştur. Ama bu bir daha tekrarlanmayacak. C eksi alamam. Değiştirmek zorundasın! " " Öyle miyim? " Chanyeol güldü. Gerçekten ona güldü.

" Bana gülme! Kim olduğunu sanıyorsun? Bu gerçek akademik bir ders bile değil!" Chanyeol sadece kaşlarını kaldırarak ona baktı.

" Sanırım ben ona ne kadar pislik atarsan at notunu değiştirmeyen asistanlardan biriyim. Yani kabullen ve bundan bir şeyler öğrenmeye çalış. "

Kağıdı adamın elinden kapıp geri aldı, söyleyebilecek zekice bir şeyler düşünse de bulamamıştı. " Bu aptal dersi bırakıyorum! " Chanyeol sadece dik dik ona baktı. " Tamam."

*****/////*****

Sekiz gibi gözleri kapanmaya başlayınca kısa bir mola vermeye karar verdi. Alarmını dokuza kurarak yatağına uzandı. Tam dalmak üzereyken salonda yankılanan kızın sesini duydu.

" Aman tanrım! San Fransisko'da da oluyor! "

Gözlerini devirdikten sonra kulaklıklarını takarak yatağında kıvrıldı. Haberleri daha sonra kontrol edecekti. Şu anda her şeyin korku dolu spekülasyondan başka bir şey olmadığında emindi. Gerçek raporlar geldiğinde izlemesi daha iyi olacaktı. İstedikleri şeyi protesto edebilirlerdi. Onun endişelenecek daha önemli meseleleri vardı.

*****************************************************

Baekhyun sonunda kendini yataktan sürükleyerek çıkarabildiğinde saat on buçuk olmuştu. Üzerinde hala siyah kot pantolonu, siyah tişörtünün üzerine girdiği koyu yeşil kapüşonlu svetşörtü ve spor ayakkabıları vardı. Kampüste bulunan kahve dükkanına yapacağı on beş dakikalık yürüyüşün onu uyandırmaya yeteceğini düşünerek esnedi. Daha iyisini yapması gerekiyordu. Bu testi başarmalıydı, bu testten alabileceği en yüksek notu almalıydı. Kulaklıklarını çıkararak ilerlerken yurdun ortak salonuna doluşmuş insanları görerek durakladı. Herkes büyük bir sessizlik içinde televizyona bakıyordu.

İki oda aşağısında kalan, spora aşırı takıntılı Samuel aceleyle yanından geçerken " Hey Baek, şu lanet olayları gördün mü? " diye sordu. " Sonra dostum, önce kahveye ihtiyacım var." Baekhyun yeniden kulaklıklarını takarak müziği açarken ona el sallayarak yoluna devam etti. Bu kadar dikkatli izlediklerine göre büyük ihtimalle önemli bir basketbol maçını falan izliyorlardı. Zaten ilgisini çekmeyen bir şey yüzden dikkatinin dağılmasına izin veremezdi. Gece havası oldukça serin ve berraktı, binaların arasında dükkana doğru ilerlerken ellerini svetşörtünün ceplerine soktu. Ana dört yol ağzında bir sürü insanın yığıldığını görünce yine durakladı. İnsanlar paniklemiş görünüyorlardı ama onu kitaplarından ayıracak herhangi bir şeyle şu anda ilgilenemezdi. Bu yüzden yürümeye devam etti.