Love Me Harder (Contract Series #2)

Chapter 25

Chapter 25

I constantly remind myself to calm down. I could feel my body shaking voluntarily as I entered my condo unit. I'd make sure to locked my door so no one could enter inside.

Hindi naman niya siguro ako nasundan?

Hindi mapanatag ang kalooban ko simula nang umalis ako sa bar. I get myself a glass of cold water from the fridge and drink it. Umupo ako sa sofa habang ikina-kalma ang sarili.

Muling rumi-rihistro sa isip ko ang mukha ni Zedric.

Bakit nandito siya? Bakit bumalik pa siya?

These are the questions I keep asking myself.

Sa tagal ng panahon na nawala siya at hindi ko siya nakita... Bakit kailangan pang muling magtagpo ang mga landas namin?

--

It's been days passed that I decided not to go to work. I can't stand seeing them together every day. I can't stand seeing him with her because it will only resonates with his betrayal.

That was the last time I saw him. Hindi siya pumunta sa condo, bagay na pinagpasalamat ko dahil wala akong lakas ng loob para harapin siya, na makita siya ulit matapos nang lahat ng nangyari. I didn't receive any message from him after his proposal. That was a stupid idea of me to expect an explanation after all.

Ano bang namamagitan sa amin? Ano ba ako sa kanya?

Siguro nga tama yung sinasabi ng mga tao sa paligid ko... dapat alam ko kung saan ako lulugar. Dapat alam ko kung hanggang saan lang ako.

Dapat hindi ko na pinasok ang magulo niyang mundo... pero hindi ako nakinig dahil sumugal parin ako.

Sa kagustuhan kong makaramdam ng pagmamahal, masyado akong nagpadala sa lukso ng damdamin ko para sa kanya. Nakalimutan ko ang agwat ng buhay naming dalawa.

Nang kinagabihan ay nagtungo ako sa convenience store hindi kalayuan sa condo para bumili ng pagkain. Bumili ako ng egg bacon sandwich at tuna mayo, sinamahan ko iyon ng bottled water. Kapag katapos magbayad ay humanap ako ng pwesto kung saan kita ko ang mga tao at sasakyan na dumaraan sa kalsada.

Inilapag ko ang pinamili at tahimik na kumain habang nakatitig sa labas. Walang masyadong tao sa loob dahil anong oras na rin.

I can't imagine myself being with this situation again. I thought I was done with this stage of my life... but why it always keep coming back.

In just short span of time, muli kong naramdaman yung lungkot... na mag-isa na naman ako.

I closed my eyes to hold on my emotion. Hindi ito yung tamang lugar para d'yan.

"Can I share a table with you?"

I slightly opened my eyes when I heard a familiar voice in my side.

I knew it was him.

Hindi ako nakasagot. Bumigat ang bawat paghinga ko at bumilis ang tibok ng puso ko. My mouth opened as I watched him sit next to my chair. He didn't wait for my permission.

What he's doing here? Paano niya nalaman kung nasaan ako? Did he followed me when I left him in the bar?

My heart was hammering inside my chest but I need to act that his presence didn't affect me. Ayoko na isipin niya na naaaligaga ako sa presensya niya.

I focused my sight on my tuna mayo. I tried to opened the plastic wrap but it was hard to open.

"You need help?" He casually asked— like he didn't leave me four years ago.