Ömrümün Yüreğine Yolculuğu#TAMAMLANDI#

Gitmek

Gitmek. Ne kadar da kolaydı aslında. Eline aldığın bir valiz, içinde birkaç parça eşya, yola çıkacak üç beş kuruş para ve attığın o ilk adım. İşte bu kadar kolaydı gitmek. Her şeyi, herkesi bir çırpıda ardında bırakmak, hiç kimseyi düşünmeden nefes almak adına uzaklaşmak işte bu kadar kolaydı.

Hayatın dibine batarsın ya, işte o anlardan biri acımasızca kapımı çalmış ve beni tutup yerin katman katman dibine can yakarcasına sürüklemişti. Aldatılmıştım. Acımasızca yüzüme çarpan resimler gözlerimden kristalize bir parlaklıkla süzülüp inmişti yanaklarıma. Yıllarca kurduğum tüm hayaller, evlilik planları bir anda yere düşmüş ve tuz buz olmuştu. Keşke kırılan sadece yere düşüp çamura bulaşan hayallerimin ve planlarımın kırıkları olsaydı ama yerde kanatları kırılıp çamurlar içinde can hıraş çırpınan şey benim kalbimdi. Ölüyordu kalbim ve ben yalnızca seyrediyordum. Elimden hiçbir şey gelmeden kalbimin acı içinde kıvranmasını ve ölümünü kılım bile kıpırdamadan boş gözlerle seyrediyordum.

Ölü bir kalp, ruhsuz bir beden, soğuk bakışlara sahip bir kadındım, adımın ne önemi var ki, gitmek, uzaklaşmak isteyen binlerce kadından yalnızca biriydim. Belki de şanslıydım. Gidebilecek güce ve cesarete sahip bir kadındım. Şimdi sırtımdaki çanta ve cebimdeki bir miktar para sayesinde bindiğim otobüste beni neyin beklediğini bilmeden, düşünmeden çıkmıştım yola. Gözlerimde yaş, kulaklarımı dolduran Şebnem Ferah'ın "Sil Baştan" şarkısı çalarken ben her şeyi geride bırakma planları içindeydim. Gözlerimi kapayıp kendimi müziğe teslim ettiğimde artık yanaklarımı istila eden yaşlara aldırış bile etmiyordum. Onlar artık benim süresini bilmediğim yol arkadaşlarımdı.