Dauntless Academy: Home of the Brave

Kapitulo XXXVI - Fire

Pinagtaasan niya ako ng isang kilay. "Sabi ko naman sa'yo, 'wag mo na ulit akong titigan nang ganyan, Eshtelle," napapailing na sabi niya sa akin kaya napaiwas ako ng tingin. "Sige na, kumain ka na muna..."

Sinunod ko naman agad ang sinabi niya at kinain ang niluto niyang manok. Nakaupo kaming dalawa ngayon sa damuhan at magkatabing nakaharap sa bonfire na ginawa niya kanina noong natutulog ako. Sa may gilid, hindi kalayuan sa amin, ay banayad na tumatakbo ang tubig-ilog.

Pagkatapos kong kumain ay itinabi ko muna ang pinagkainan ko bago tumingala sa kalangitan at marahang ipinikit ang mga mata. Damang-dama ko ang malamig na simoy ng hangin na banayad na humahampas sa aking mukha.

"Ilang oras na lang ba ang natitira?" tanong ko nang hindi tumitingin sa kanya.

"36 hours and 8 minutes remaining." Napatango na lamang ako sa sagot niya at nanatiling tahimik.

"How are you feeling right now?" mahinahong tanong niya sa akin na siyang nakakuha sa atensyon ko kaya nagmulat ako ng mga mata.

"Hmm, I feel a little better now. Thanks to you," sinserong sabi ko.

Sandaling katahimikan ang namutawi sa buong paligid at ang tanging naririnig naming dalawa ay ang mahihinang kaluskos ng mga dahon dahil sa paghampas ng hangin sa mga puno.

Agad dumapo ang tingin ko sa kanyan nang bigla siyang tumayo at inilahad ang isa niyang kamay sa akin. Nagtataka ko siyang tinitigan bago tumingin sa kamay niya at nag-aalinlangang tinanggap ito. Hindi nakatakas sa aking paningin ang multo ng ngiti sa kanyang labi habang inaalalayan niya ako patayo.

Dahan-dahan siyang humarap sa akin ngunit hindi sa akin nanatili ang kanyang tingin kundi sa mga bituin sa kalangitan. Ramdam ko ang unti-unting pagbilis ng tibok ng aking puso habang nilalabanan ang intensidad ng kanyang tingin sa akin.

Napasinghap ako nangmarinig ang kanyang malamig na boses.

"Bucket full of tears, baby know I'm here. I'm here waiting..."

Pilit kong inalis sa kanya ang aking tingin ngunit para bang hinahatak ako ng malamig niyang boses upang mapabalik ang tingin sa kanya. "Close your precious eyes and just realize I'm still fighting."

Halos mapasinghap ako habang pinagmamasdan ang seryoso niyang mukha na tila punung-puno ng hindi pamilyar at hindi maipaliwanag na emosyon. "For you to be with me, sit under this tree and we can watch the sun rise." Dahan-dahan siyang humakbang papalapit sa akin. "We can watch the sunrise."

Dahan-dahan akong napapikit nang bahagya niyang ilapit ang kanyang mukha sa akin. Inilagay niya ang mga takas na buhok na humahampas sa aking mukha at inilagay ito sa likod ng aking tainga.

"Wake up, feel the air that I'm breathing. I can't explain this feeling that I'm feeling." Iminulat ko ang aking mga mata at muling nagtama ang tingin naming dalawa. Umangat ang isang gilid ng kanyang labi habang pinagmamasdan ang bawat detalye ng aking mukha.

"I won't go another day without you..." nakangiting awit niya.

Hindi ko na rin napigilan ang pagngiti nang maalala ang paghihiwalay namin ng landas sa mga unang oras ng Choque de la Magia at ang muli naming pagtatagpo nang mapunta sa panganib ang buhay ko.

"I know it feels like no one's around, but baby, you're wrong." Inabot niya ang dalawa kong kamay bago dahan-dahang inangat at ipinatong sa kanyang magkabilang balikat. Nagsimulang sumabay ang aming galaw sa kanyang kanta. "Just get rid of that fear, I promise that I'm here, I'll never be gone."

"So baby, come with me, we can fly away, and we can watch the stars shine." Mas hinapit niya ang baywang ko palapit sa kanya kaya napabitiw ako sa gulat at nalipat ang aking kamay sa kanyang mga braso. "And baby, you can be my love..."