Wander

H10 - There's no way out

Ik voel me opgesloten, in de drukke winkelstraten voel ik me niet thuis en verdwaal ik, binnen stik ik van de benauwdheid en opgekropte gevoelens over wat ik met de rest aan moet. ik kwam naar Palawan voor mijn vrijheid, en nu zat ik hier... te kijken naar de vallende regen en de onbekende gezichten die met een grote pas uit de drukke straten verdwijnen.

Ik kijk op de klok, 8:30. Ik had geen honger en geen zin om de rest onder ogen te komen maar ik wist dat ik toch naar beneden moest gaan.

Ik sta op van mijn vertrouwde plekje op het bed en loop de trap af, ik zie beneden Mike, Jace, Chels en Maya aan een tavel zitten en in een dieppe discussie zijn verstrikt. Als Mike opkijkt en mij ziet, is iedereen gelijk stil.

'Well Goodmorning, go on with you're conversation don't mind me sitting here.' zeg ik sarcastisch.

ik kijk de tavel rond wachtend op een reactie, maar die komt niet. Dus ik ga verder;

'This has been going on for four days now! Nobody said a word to me, it's clear if you don't me to be here'

Opnieuw was het doodstil, behalve Jace hij nam het woord,

'Jill I... It's my fault'

'Yes, so, tell me what is your fault? You know i'm sick of being left behind and not have been told anything that has been going on with you all.'

'Yes Jill i know... But it's.... difficult'

'No Jace, no it's not difficult, you're being difficult, what in god sake can be so "difficult" that i can't know about?'

'Well apperently a lot'

'Fack you Jace tell me what's going on or i'll leave! right now! i'll go upstairs and pack my things! i have no worries at all!'

'Jill calm down,'

'No i'm not calming down untill you tell me!'

'Okay Jill, i'll tell you come with me, but i need to be sure you completly trust me okay? i'm not allowed to tell you anything, and you can't tell anyone... and at least when i tell you... you're gonne be in the middel of it and than there's no way out.'