Another love story

1.Η "τυχαία" Συνάντηση

Το τυχαία είναι σε εισαγωγικά γιατί εγώ η μεγάλη δημιουργός του αριστούργηματος αυτού σχεδίασα αυτή τη συνάντηση. ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
(Οκ σκάσε κ πάμε στο κεφάλαιο, κάνεις δεν έδωσε καν σημασία στα εισαγωγικά σου)

____________________________________

Ανδρομέδας pov

Ήμασταν τόσο συμπιεσμένοι σαν σαρδέλες που η ροζοστραφταλιζε λαμπάδα μου ακουμπούσε την όχι και τόσο γυμνασμένη πλάτη ενός τύπου μπροστά μου. Χεχεχε του άφησε λίγη χρυσόσκονη στην μπλουζα του.

Η ζέστη ήταν αφόρητη και ήθελα να βγω από το ξωκκλήσι των Αγίων Αναργυρων για να πάρω λίγο αέρα, αλλά αν έκανα έστω και ένα βήμα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση θα έριχνα σαν ντόμινο όλους τους ανθρώπους γύρω μου. Και τις λαμπάδες τους. Αποφασισμένη πως θα αντέξω, πήρα μια βαθιά ανάσα... Και στα πνευμονία μου ήρθε οοοοληη η μυρωδιά από το λιβανιστηρι του παπά που έλεγε "Αααμηηηηηννννν" εκείνη την στιγμή. Ένιωσα να πνίγομαι και να θέλω επειγόντως αέρα, φυσιολογικό αέρα για να κρατηθώ στα πόδια μου. Τα πόδια μου όμως με προδοσαν (κακά πόδια τς τς τς) και η υπέροχη Λαμπάδα μου, έφυγε από τα χέρια μου και έσπασε σε 2 κομμάτια. Αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα!
....

Αχιλλέας pov

Εκεί που κοίταζα το κωλαράκι της μπροστινής ανενόχλητος, ξαφνικά το βλέπω να έρχεται κατά πάνω μου. Ωπ ωραία εξέλιξη αυτή...
Με την άκρη του ματιού μου, παρατηρώ μια γενική αναταραχή. Καταλαβαίνω έντρομος πως η μπροστινή μου πέφτει πάνω μου ολόκληρη, μάλλον λιποθύμη (λογικό!! Ο παπάς ήθελε να της την πέσει και για να της τραβήξει την προσοχή της έριξε ένα κιλό λιβάνι!!!).

Τελευταία στιγμή την πιάνω πριν πέσει στο πάτωμα (ουπς χεχεχε από το ωραίο της κωλαράκι, που βτω είναι πιο γεροδεμένο από ότι περίμενα... Χμμ...😈). Καλέ η κοπελιά είναι βαριά! Όλοι οι γύρω έκαναν άκρη ώστε να μην πέσουν κ αυτοι με την λιποθυμία της κοπέλας-τούμπανο που τώρα κρατάω. Την αφήνω απαλά κάτω και συνεχίζω να παρακολουθώ την λειτουργία. Μια γιαγιά με στραβοκοιταει. Δεν δίνω σημασία. Άκουω σιγά σιγά πηγαδάκια να ψιθυριζουν και να με κοιτούν και ξαφνικά μια γιαγιά με πλησιάζει (μάλλον η αρχηγός τους θα είναι) και με ύφος μου λέει :
-"παιδί μου πας καλά? Η κοπέλα είναι αναίσθητη. Βγαλτην έξω να πάρει λίγο αέρα να συνέλθει."
-"και εγώ τι της είμαι για να την βγάλω έξω? Κηδεμόνας?"
-"έλα σε είδε μέχρι και η Μαρίκα με τον καταρράκτη πως κοιτάζεις τον πισινό της... Σίγουρα παντρεμένοι θα είστε.... ", μ απαντά η γιαγιά με ένα είδος σιγουριάς και πονηριάς στο βλέμμα. Μάλιστα.
-"Δεν είμαι άντρας της. " απαντάω ενοχλημένος
-" εραστής?!!!? Α παπαπαπαπα ακόμα χειρότερα. Άκουσε να δεις, παιδί του σατανά, αν δεν την συνοδέψεις έξω, δεν θα σου δώσουμε το άγιο φως σήμερα μ ακούς?!?!"
-"ΤΙ??! ΠΆΤΕ ΚΑΛΆ? ΕΓΏ ΤΌΣΗ ΏΡΑ ΕΔΏ ΜΈΣΑ ΓΙ ΑΥΤΌ ΠΕΡΙΜΈΝΩ!! ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΟ ΔΩΣΕΤΕ!!"
-"Δοκίμασε με "μου λέει και μου κλείνει με νόημα το μάτι. Μπρρρ κριπι.

Έτσι αποφασίζω με τα χίλια ζόρια (εε όχι να με απειλούν να μην μου δώσουν το άγιο φως κιόλας!!) να την βγάλω έξω από την εκκλησία (σε στυλ νύφης γιατί έτσι μου πρότεινε η γιαγιά) και να την αφήσω στο παγκάκι ακριβώς έξω από την είσοδο.

Ανοιγω την τσάντα με τον Αγιασμο που μου έδωσε η γιαγιά (και καλά να της ρίξω λιγάκι για να ξυπνήσει γιατί δεν είχε κανονικό νερό πάνω της) και της ρίχνω λίγο στο πρόσωπο (περιττό να πω πως κύλησε μέχρι τον λαιμό της κ από εκεί στο στήθος της μέσα στην μπλουζα και χάθηκε από τα μάτια μου...).Η κοπέλα άρχιζει να μουρμούραει κάτι. Παω πιο κοντά το αυτί μου για να ακούσω...
-"Νελη περίμενε, θα γυρίσω να σε πάρω, στο υπόσχομαι, η μαμάκα θα ρθει γκλιτερενια μου σπασμένη γοργόνα!" μουρμούραει

Καλέ τι λέει αυτη? Λες να έχει παιδί?
Ξαφνικά ανοίγει τα μάτια της κοιτάει έντρομη εμένα και μετά γύρω της.
-"Η ΝΕΛΗ", φωνάζει και πάει να σηκωθεί όμως ζαλίζεται και ξανακαθεται.
-" ποια είναι η Νελη? "ρωτάω
-" η λαμπάδα μου! ", Μου απαντά εντελώς φυσιολογικά λες και είναι το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο να ονομάζεις την λαμπάδα σου. "κάτσε εδώ θα στη φέρω εγώ "
-" σ ευχαριστώ εμμμ.. Άγνωστε" λέει και κοκκινίζει. Χαχαχαχα με ντρέπεται μωρέ... Που και να ήξερε που την έχω ακουμπήσει κιόλας 😂😏😏
-"Αχιλλέας",απανταω με ένα στραβό χαμόγελο. Αα ναι την λαμπάδα. Πάω.

Περνάω μέσα από τον κόσμο σαν νιντζα και η γιαγιά με κοιτάει περήφανη από μακριά. Τι περίεργη.... Ψάχνω το πάτωμα για πεσμένες λαμπάδες και βρίσκω μια ροζ με χρυσόσκονες. Μάλλον από κάποιο παιδάκι θα είναι... Αλλά δεν βρήκα κάποια άλλη λαμπάδα οπότε πήγα με αυτή στο χέρι στην κοπέλα.
-"Δεν βρήκα την λαμπάδα σου μάλλον την μάζεψε κάποιος αλλά πήρα αυτή για σένα..."  της δείχνω  την λαμπάδα που βρήκα
-"Νελη μου! Αχ η μαμά Ανδρομέδα είναι πολύ χαρούμενη που σε βρήκε!" Λέει με ενθουασιασμο και Φιλαει την λαμπαδα. Τα χειλάκια της γέμιζουν χρυσοσκονιτσες λες και μια νεράιδα κούνησε τα φτερά της πάνω της.
-" εμ εγώ να σας αφήσω..." λεω και άρχιζω να περπατάω προς τα πίσω.
-" όχι περίμενε. Πάρε αυτό "λεει και μου δινει μια σακούλα με ζαχαρωτά. Τα μάτακια της με κοιτούσαν με ευγνωμοσύνη και το ανοιχτό μελί τους μου λιωνει την ψυχή. Δέχομαι τα ζαχαρωτά (γιατί ποιος χαζός θα έχανε τέτοια ευκαιρία?), την ώρα που o παπάς λεει το "δεύτε λάβετε φως πιστοί " και τρέχω μέσα στην εκκλησία να πάρω το άγιο φως.
__________________________________

Πως σας φαίνεται η εισαγωγή? Πείτε μου τις γνώμες σας 😘😘