Friends with the Marauders

Hoofdstuk 2

Niall Horan - To Much To Ask 

Point of view : Anna

Hagrid vertrok toen mijn moeder begon uit te leggen maar beloofde de volgende dag terug te komen.

 Ik liep naar boven en nam een snelle douch, toen ik in bed lag dacht ik aan mijn vader en vroeg ik me af waar hij was. Ik mocht mijn vader niet. 

Hij had mij altijd gezien als het zwarte schaap van de familie en als hij enorm boos was greep hij me naar mijn keel. 

Ik dacht aan mijn moeder die ik na oh zo lang weer had zien stralen (toen ze praatte over Hogwarts) En ik dacht aan mijn broertje, hij was eigenlijk ouder dan ik maar ik noemde hem nog altijd broertje. 

Robin was maatjes met pa dus ik wist zeker dat hoe veel hij ook van mij hield hij hier van baalde. 

Ik denk niet dat Robin wist van papa's woede aanvallen omdat Robin simpelweg gewoon niet zoveel thuis was als ik. 

Ik stapte uit bed en opende mijn deur, het was donker op de overloop en ik liep snel naar Robin's kamer. 

Ik opende de deur zonder te kloppen en hij zat voor zijn raam. Hij keek even om maar keek toen weer naar buiten. Ik ging naast hem zitten en zag dat hij keek naar de overbuurvrouw die haar kat probeerde te verplaatsen (De kat verzette geen poot en de arme vrouw bleef maar proberen) 

Even was het stil totdat Robin zei 'Ik weet niet wat er is gebeurt, en ergens wil ik dat ook niet weten. Ik weet alleen maar dat pa enorm tegen Hogwarts is. Daarom heb ik hem ook niet verteld over mijn brief. Ik was er ergens wel trots op en ma ook. Hij houd van ons, dat wel maar hij heeft gewoon een bepaald soort haat aan magie' 

Ik keek naar buiten 'Of hij heeft een bepaalde haat aan ons' Robin lachte kort maar toen hij mijn gezicht zag stopte hij.

 'Wat bedoel je daar mee?'

 Ik zuchtte maar zei niks. Hij keek weer naar buiten 'Ik weet heus wel dat pa woede aanvallen heeft, als je dat niet opmerkt ben je echt een debiel.' 

Ik keek nog steeds naar buiten. Hij zuchtte en sloeg een arm om me heen 'Als we ons daar door heen sloegen slaan we ons ook wel door dat hele gezeik van hem nu' 

Ik grinnikte en was dankbaar, dankbaar dat Robin altijd zoveel begrip had. Dankbaar dat er een heel nieuw leven voor me open lag.

 We zaten nog een paar minuten zo totdat Robin opsprong.

 'Als jij je matras haalt dan haal ik warme chocomelk en een dvd' en hij was weg. 

Ik glimlachte en liep naar mijn kamer. Mama stond in de deuropening van haar kamer in haar badjas. 

Ze glimlachte en ik wist wat ze daarmee bedoelde. Mama vond het altijd al fijn dat Robin en ik zo close waren. 

Dat maakte haar gelukkig zei ze altijd. Ik haalde mijn enorme matras en Robin wachtte met de warme chocomelk op de trap omdat ik best klein was en het matras enorm en het was nogal een gestuntel. 

Tijdens de film viel ik al inslaap en de volgende morgen werd ik ingewikkeld in dekens wakker. Ik rekte me uit en merkte dat Robin nog sliep, hij sliep altijd al veel langer dan ik.

 Zachtjes opende ik de deur en sloop ik naar beneden. Ik rook de geur van pannenkoeken en jam. 

Ik liep de woonkamer in en zag mama die bezig was met het ontbijt. De radio stond aan en ze danste mee op de muziek. 

Ik was blij dat mama blij was. Het maakte me altijd tien keer vrolijker. Ze zag me en glimlachte maar stopte niet met dansen.

 Ik ging zitten en en ze zette me een bord voor 'Lekker geslapen?' Ik knikte en rekte me nog een keer uit terwijl ma een kop yogi voor me neer zette.