He Left Us (ON-HOLD)

Chapter 5

Chapter 5: They're Here?!

SABRINA’S POINT OF VIEW

             I blew a deep sigh when we reach our home here in Manila. Sana lang maging maayos ang pagpunta namin dito.

“Mom”

“Yes baby?”

“Mom, I’m not a baby anymore so don’t call me baby” Ang anak ko talaga.

“Okay, okay. What do you want?”

“Uhm. I just want to go to mall right now.”

“Mall? But we just landed here.”

“I want ice cream mom, please”

Ugh! How can I resist his cuteness? Nag puppy eyes ba naman e. Alam na alam talaga ng anak ko na hindi ko siya kayang tanggihan pag ginawa niya ‘yun.

“Okay, okay. But please speak tagalong, you know how to speak naman di ‘ba?”

“Opo, but a-yaw ba ni-la makarineeg ng English?” natutuwa ako evrytime na magtatagalog siya dahil ang cute ng accent. Halata mo na laking America siya.

“Nah. I just want you to speak tagalong because you’re a Filipino.”

Nakarating na kami sa pinakamalapit na mall which is pag aari ng tatay niya. Damn!

Nagpunta kami sa pinakamalapit na ice cream parlor. My son loves ice cream so much. Kahit nga yata hindi kumain yan magdamag basta Hainan mo lang ng ice cream makakaya e.  Hindi kumpleto ang araw niya pag walang ice cream.

As usual he ordered chocolate ako naman ay vanilla. Favorite flavor namin ni Aiden. Aish! Bakit ba pasok siya ng pasok sa utak ko. I’m over him and I know that.

“Marco just stay here okay? I’ll just go to the washroom”

“Okay mom”  maikling tugon niya sa akin dahil busy pa rin siya sa pag kain ng ice cream.

THIRD PERSON’S POINT OF VIEW

        “Hi” bati ni Aiden sa isang bata sa Ice cream parlor.

Napadaan lang si Aiden sa Ice cream parlor para bumili ng Vanilla ice cream. Ginagawa niya iyon tuwing namimiss niya si Sabrina.

Hindi niya alam kung bakit niya nilapitan ang batang iyon. Dati rati naman ay hindi siya lumalapit sa mga bata tuwing napupunta siya ditto pero iba ang bata na ito.

“Sorry but I don’t talk to strangers”  

“I’m Aiden, now you know me”

“Yeah, I know you by name. now, mister can you leave because I can’t eat”

Natawa na lang siya sa inasta ng bata. Para kasing nakikita niya ang sarili niya dito.

“Okay, but can I know your name?”

“Marco”

Marco.

Marco.

Marco.

Paulit ulit sumasagi sa isip niya ang pangalan ng bata dahil yun ang gusto nilang ipangalan ni Rina sa kanilang anak. Marco Austin.

“Pag nagka anak tayo ano ang gusto mong ipangalan sa kaniya?” tanong ni Aiden kay Sabrina habang nakahiga si Rina sa dibdib niya at siya naman ay nilalaro ang buhok nito.

“Hmm. Gusto ko Marco Austin pag lalake ikaw?”

“Savannah Audrie pag babae”

“Ang ganda no? sana kasing ganda sila ng pangalan nila”

“Syempre naman gwapo ko kaya”

Napaisip si Aiden kung ano bang ipinangalan ni Sabrina sa anak niya. Hindi pa rin siya nakakapag move on hanggang ngayon at wala siyang balak.

Dapat ay susundan niya si Sabrina sa America ng Makita niya ang balita pero nagtambak naman ang kaniyang trabaho kaya hindi natuloy.

Nagplano siya na pumunta sa America next week dahil malapit na siyang matapos sa ginagawang trabaho.

Madalas ring mapanaginipan ni Aiden ang mag ina niya, pero hindi niya Makita ang mukha ng kanilang anak. Sabik na sabik na siyang Makita ang mag ina niya pero wala siyang magawa.

Tumuloy na sa kaniyang office si Aiden para tapusin ang mga naiwang trabaho. Siya na ang CEO sa kanilang kumpanya pero hindi pa rin maiwan ng kaniyang ama ito sa kaniya. Hindi pa niya tuluyang nababawi ang tiwala nito.

Habang inaayos niya ang mga papeles na nakatambak sa kaniyang lamesa ay siya naming bukas ng pinto ng kaniyang opisina at lumitaw doon ang kaniyang kaibigan na si Paul.

“Anong masamang hangin ang nagpapunta sa ‘yo dito? Tanong niya sa kaibigan.

“May good news ako sa ‘yo pre.”

“Siguraduhin mo lang na good news talaga yan at kailangan ko pa ‘tong tapusin ng mahanap ko na ang mag ina ko” tugon ni Aiden ditto na may bahid na pag ka inis sa kaniyang boses

“Ano ka ba pre hindi mo na kailangan mag hanap dahil nandito na ang mag ina mo sa Pilipinas.”

Tila naman nabuhayan ng dugo si Aiden ng marinig niya ang balita ng kaibigan. Agad niyang binitawan ang hawak na papel saka lumapit kay paul.

“Saan mo nalaman? Nasaan sila? Ano maayos lang sila?” sunod sunod na tanong niya ditto.

“Chill lang pre. Nalaman ko sa girlfriend ko”

“Girlfriend mo?” hindi makapaniwalang tanong ni Aiden kay Paul.

“Yung bestfriend ni Sabrina nadulas kasi siya at sinabing magkikita sila at ng anak mo”

“Talaga? Bakit hindi mo agad sinabi? Sana nasundan ko pa sila”

“Wala nga talaga akong balak sabihin sayo dahil baka awayin na naman akko ni Naomie”

“Bulol. Ano lalake ba o babae ang anak ko?”

“Lalake pre”

Pagkatapos ng pag uusap nila ay hindi na naipagpatuloy ni Aiden ang kaniyang trabaho dahil sa kakaisip sa kaniyang mag ina kaya naman umuwi na lang ito sa kanila para ibalita ito sa kaniyang ina.

“Ma, they’re here. my son and Sabrina are here in Philippines” Tila batang nagyayabang ng grades si Aiden ng sinabi niya iyon sa kaniyang ina.

“Ano naming balak mo ngayon?” nagulat si Aiden ng magsalita ang kaniyang ama dahil ang akala niya ay wala ito sa bahay.

“I will win her back. I will make her trust me again”

“That’s my son” saad ng kaniyang ama sabay tapik sa balikat nito.

Wala namang mapaglagyan ng tuwa si Aiden. Una nalaman niya na nandito na ang matagal niyang hinahanap. Nandito na ang kaniyang mag ina. At mukang naibalik na niya ang tiwala ng ama sa kaniya.