Akraba Evliliği

25. Bölüm

Selam canımın içi okurlarım💜

Farkettim de 1 senemiz doldu. Yani 10 Eylül vakti.

1 senede 34k olmak, beni duygulandırıyor açıkçası. Sizler ile iyi ki tanıştım sayenizde bu kadar yazıyorum. Buradan bana bu hikayeyi zorla yayımlatan arkadaşıma sesleniyorum, teşekkür ederim. Siz okurlara da ayrı bir teşekkür ediyorum. Sizler okudukça ben bölüm atıyorum ne de olsa. Umarım hep beraber oluruz. Hepinizi teker teker seviyorum 💕

Şimdi size iyi okumalar!

******

Bu yol... Ne kadar ıssız?

Nerdeyim yine ben?

Bir yere mi kaçtım yine? Belki de doğrulardan.

Sisli olan yolda devam ediyordum yürümeye. İlerdeki siluete doğru ilerlemeye başladım. Sis onu görmemle dağılmaya başladı. Yaman.

Yine bana o aşık bakışıyla geliyordu. Ellerimi tuttu ve kendine çekti. Sarıldı ve kulağıma yaklaştı.

''Kainat güzelim, ikimizin beklediği o sonuç geldi. Çocuk benden değil. Bunu içten içe istediğini biliyorum, ilk sana söyledim. Seni bekledim burada. Çünkü kaderimde yazılan sen, geleceğim olan sen hisseder gelirsin.'' mutluluktan akan göz yaşlarım ile bende ona sarıldım. Titreye titreye ağlıyordum.

'' Lütfen ağlama, göz yaşına dayanamıyorum senin biliyorsun. ''. Göğsüne iyice sokuldum. Kalp atışını dinledim. Çenemden tutup yüzüne baktırınca bana yaklaştığını fark ettim. Bende ona yaklaşmaya başladım.

'' Kainat, telefon çalıyor! Kainat! '' gözlerimi açtım ve başımda duran Mehir'e baktım. Arayan Elif'ti ama salak kuzenim açıp uyuyor demeyi tercih etmemişti çünkü gerizekalıydı.

''Özürlü, Elif arıyor işte açsana. '' telefonu elime aldım ama telefon kapandı ve mesaj atıldı.

Gönderen : Elf Yarim
'' Kanka, kusura bakma. Telefon cebimde seni aramış. Uykuna devam edebilirsin, uyandırsan tabi. ''

Kız bile uyuduğumu biliyor ama kuzenim yok. Sinirli bakışlarımı Mehir'e yolladım ve bana baktı. Mesajı gösterdim.

'' Şöyle düşünemedin mi? Uyuyorum değil mi? Sen erken kalabilirsin ama ben erken kalkmayı sevmiyorum. Lan ben kalkmayı sevmiyorum ki erkenden banane! '' yataktan kalktım ve yüzümü yıkamaya gittim. Daha sonra mutfağa geçip kahvaltılık bir şeyler hazırladım ve masaya oturdum. Öylesine sinirliydim ki önüme bir şeyler attırmıştım resmen.

Yedikten sonra kaldırıp, bulaşıkları dizdim. Odaya tekrar gittiğimde Mehir odayı topluyordu. Telefonumu aldım, valizimden kıyafetlerimi aldım ve duşa girdim. Duş sonrası, saçlarımı kuruttum ve üstümü giyindim. Telefonumu cebime attım ve olduğum odadan çıktım. Mehir de bizim odadan çıktı, giyinik bir şekilde (!).

'' Hayırdır? ''.

'' Seninle gidiyorum. '' alayla güldüm.

'' İyi misin sen? Tek başına gezeceğim ben. Ama doğru tek başına olacağım çünkü Mehir hanım telefondan kafasını kaldırmaz ki. ''. Dışarı yürüme başladım bile. Arkamdan geldi tabi. Bizimkilere gidiyorum diye işaret ettikten sonra yolda hızlı adımlarla ilerledim. Ama Mehir arkamdan yetişti.

'' Kainat sen sakin olsana ya, bak yine üzerime geliyorsun. N'oldu rüyanda ne gördün o kadar? '' nefes verdim.

'' Yaman'ı. ''.