I can't do it on my own (BMTH)

I ROZDZIAŁ

-Kim jesteś? -powiedziałam niepewnie. Brunet wstał z łóżka i przeciągnął się.

-Obudziłaś mnie. -Powiedział z uśmiechem na twarzy. Miał bardzo ładny uśmiech i uspokajający głos.

-Nie odpowiedziałeś. Nie lubie jak ktoś igoruje moje pytania. - położyłam moje dłonie na biodrach. -Odpowiesz?

-Wyglądasz na dziewczyne która słucha rocka i innych podobnych stylów muzycznych. Kojarzysz zespół Bring Me The Horizon.? -Zapytał. Kiwnęłam głową i otworzyłam usta by coś powiedzieć. -Jestem Oliver Sykes, wokalista i tatułażysta. A ty kim jesteś?- powiedział, zakładając na wytatułowane ciało białą koszulkę i czarne spodnie.

Otworzyłam oczy i buzie tak szeroko jak się dało. Nie mogłam uwierzyć że go nie rozpoznałam. Nie rozpoznałam wokalisty mojego ulubionego zespołu.

-J...Je.... Jestem... La... Larrie- wydukałam patrząc na niego.

-Fanka? - zapytał się, patrząc spod włosów i zaśmiał się.

Zdołałam tylko zaprzeczyć głową, dalej patrząc się na niego z otwartą buzią. Zaśmiał się głośniej.

-Odwioze cię do domu. Gdzie mieszkasz? -Niedaleko Hyde Park. Przejde się. - nagły przypływ pewności siebie mnie przeraził.

-Nie pozwole ci na to. Nie po tym co wczoraj mogło się stać. - podszedł do mnie podając mi swoją bluze.

-Nic nie pamiętam.-szepnęłam bardziej do siebie niż do niego.

-Chciałaś skoczyć z mostu. Mówiłaś, że nie masz dość świata i że twoje życie to śmietnik. Byłaś troche napita więc wzięłem cię do mnie i położyłem cie u mnie na łóżku. Ty usiadłaś i zaczęłaś rozpinać mi spodnie. Położyłem cię ponownie, przykryłem, ty coś tam pomruczałaś i zasnęłaś jak dziecko. - powiedział, otwierając mi drzwi do swojego czarnego Dodge'a Charger'a .

Jechaliśmy w ciszy.

Gdy Oliver zatrzymał się na skrzyżowaniu, zobaczyłam moją byłą przyjaciółke.

-Kurwa- mruknęłam. Oliver to usłyszał i spojrzał na mnie z uśmiechem.

-Nie lubisz jej?

-Nie, ja jej nienawidze. -odparłam z niemiłym uśmiechem. On był tylko uśmiechnięty. Po paru minutach dotarliśmy pod moją kamienice.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆