LOVE NEVER FELT SO GOOD

"Kamp"

"Daha önce hiç çıplak erkek görmedin mi?" alayla sorarken Louis Harry'nin yanakları kızarmaya başlamıştı. Yirmi üç yaşında olmasına rağmen ne birisini çıplak görmüştü ne de birisiyle sevişmişti. Şirket hayatının merkezine gelip oturmuştu. Babası on dokuz yaşındayken ölmüştü ve Harry hem şirketin başına geçmiş hem de üniversiteyi okumuştu. O kadar zordu ki. Sürekli yorgun olurdu hatta bazen şirkette odasında uyuyakalıyordu. Sürekli toplantılara girip, ülke ülke gezip işini yapıyordu sadece. Babasından kalan şirkete sahip çıkmaya çalışıyordu ki diğer şirketin başında da ablası vardı. Kısacası çok yoğun bir yaşamı vardı Harry'nin.

Alfa yanakları kızaran insana şaşkınlıkla baktı bir an. Yanakları kızarmış yere bakıyordu. Alfa şortu alıp giyerken Harry yeşillerini ayakkabılarına dikmişti. Birkaç saniye sonra yavaşça başını kaldırırken konuştu.

"Ben sadece kayboldum." sesi beş yaşındaki küçük çocuklar gibi çıkmıştı. Buna rağmen alfa duruşundan ödün vermedi.

"Adını söyle insan." alfanın sesinde öyle bir ton vardı ki adamı öldürecekmiş gibiydi. Ve Harry'e küçümseyerek bakıyordu şu an. Harry kaşlarını çattı.

"Sen de bir insansın." Louis sinirlenirken bir kolundan tuttuğu gibi kaldırdı Harry'i. Harry dudaklarını ısırırken kurdu sinirlendirdiğinin farkındaydı ve de onun gerçekten çok güçlü olduğunun.

"Ben bir alfayım ve bu topraklar bana ait. Benimle konuşurken sözlerine dikkat edeceksin." demek bu kurt alfaydı. Harry yanlış hatırlamıyorsa alfalar kurtlar arasındaki en güçlü ve lider olan kurttu.

"Etmezsem?" alfa gözlerini kıstı. Bu insan ne sanıyordu kendini? O sadece bir insancıktı.

"Pençemi büyük bir zevkle o narin boynuna geçiririm." Harry yutkunurken konuştu.

"Harry Edward Styles." Harry alfaya bakarken korkusunu belli etmemeye çalışıyordu.

"Senin adın ne peki?" alfa birkaç saniye yeşillere bakıp sert bir tonda konuştu.

"Louis." Harry derin bir nefes alırken mırıldandı.

"Bana ne yapacaksın?" alfa cevap vermezken başını havaya kaldırdı ve derin bir nefes aldı. Louis toprağa vurulan darbeleri duyabiliyordu ve sürüsüne ait olmayan bir kokuyu alıyordu. Kokuyu tanıdı. Nick Grimshaw. Louis'in sürüsünün düşmanı olan sürünün alfası. Sikik alfası.

"Sen tam bir aptalsın. Tek başına bu ormanda olman aptallıktan başka bir şey değil." Louis ne yapması gerektiğini biliyordu. Onu burada bırakamazdı ki zaten bırakmayacaktı cezayı uygulaması gerekiyordu ama onu adi bir alfa olan Nick'in eline de asla vermezdi. Nick önce ona sahip olur sonra da öldürürdü onu. Alfa ona Nick'in sahip olması düşüncesiyle öfkelendi.

"Şimdi küçük aptal benimle geliyorsun."

Alfa kurt formuna dönerken Harry geri çekildi. Bir şeyler ters gidiyor olmalıydı. Uluma sesi duyunca alfaya baktı. Alfa kurt formunda gözlerine bakıyordu. Gözleri grileşmişti.

Harry bir adım daha geri giderken ona doğru yaklaştı alfa. Kokusu daha da yoğunlaşırken eğildi. Bunu yaptığına inanamıyordu alfa bir insanı sırtına alacaktı az sonra. Harry sırtına bindiği an koşmaya başladı. Harry ise sıkıca boynuna sarılmıştı kurdun. Kürkü yumuşacıktı ve çok güzel kokuyordu. Başını yaslarken kürküne Louis bir an yavaşlar gibi oldu ama hızla koşmaya devam etti.

Sonunda geldiklerinde kendi yerine doğru yürüdü. Etrafta kimsenin olmaması iyiydi. Harry'i sırtından attı. Önden yürürken insan formuna döndü. Yan tarafta asılı çamaşırlarından birini alıp giydi. Harry yerden kalkıp beresini çıkarttı. Bukleleri omuzlarına dökülürken Louis ona döndü. Bu insan güzeldi. Güzel bir erkekti. Ama o sınırları geçmişti.

Harry ona doğru yürürken etrafına bakındı. Geldikleri yer yaşadıkları yer olmalıydı. Ama buna karşın tek bir çadır vardı burada.

"Beni takip et insan." gözlerini devirip alfayı takip ederken çadıra girdiler.

"Burası bana ait. Sen de burada kalacaksın." içerisi büyüktü. Ev gibiydi.

"Seninle mi kalacağım?" alfa tek kaşını kaldırdı.

"Sürünün alfası benim. Bütün her şeyi ben kontrol ediyorum. Ve sen kontrol dışısın." Harry çantasını yere bıraktı.

"Beni öldürecek misin Louis?" alfa adını ondan duyunca önce garipsedi sonra tekrar duymak istedi. Bir an ise ismiyle seslenme cüretini nereden bulduğunu sorup karnına pençelerini geçirmek istedi ama böyle bir şeyi yapmadı.

"Bana adımla seslenmeyeceksin." üzerine gri kazağını giydi alfa.

"Ne diyeceğim o zaman?"

"Alfa." Harry kaşlarını çattı.

"Alfa mı? Sen benim alfam falan değilsin. Evime gitmek istiyorum ben." Louis bu insanın konuşmasına deliriyordu. Louis bir alfaydı. Oysa bir insan. Saygılı olmalıydı.

"Seni uyarmıştım insan benimle konuşurken sözlerine dikkat etmen konusunda." alfanın sesi ve yaydığı aura Harry'i titretti. Alfa saçlarına elini geçirip tısladı.

"Bir daha olursa nefes almayı bırakırsın." Harry buklesini kulağına sıkıştırırken gözlerini sıkıca yumup açtı.

"Özür dilerim alfa." Louis onun boyun eğişine gülümsedi. İtiatkârlığı hoşuna gitmişti. Harry montunu çıkarırken alfa siyah bir kazak alıp Harry'e uzattı.

"Bunu giy."

"Neden?"

"Kokunu bastırması için."

"Kokumu niye bastırmalıyız ki?"

"Çok güzel kokuyorsun çünkü. Ve kurtlar iyi koku alır, kokusu güzel olan şeylerse avları olur." Harry kazağını çıkarıp örgü, siyah kazağı giydi. Kazak büyüktü ki zaten alfa da yapılıydı. Alfa insana bakarken içindeki dürtüyü kontrol altına almaya çalışıyordu. Kendi kazağının içinde çok güzeldi. Bu insan kurt olsaydı eğer alfa onunla mühürlenirdi hiç şüphesiz.

Alfa daha mühürlenmemişti. Hiçbir kurtla bağ kurmamış, kendisine bir eş seçmemişti.

"Beni ne zaman bırakacaksın?" alfa insanın sözleriyle düşüncelerinden sıyrıldı.

"Cezanı çektikten sonra." Harry'nin gözleri irileşti. Ceza mı?

"Ne cezası?"

"Bir insanın kurtların topraklarına girmesi yasaktır."

"Ama ben kaybolmuştum ve orası orman nasıl size ait oluyor?" alfa Harry'e doğru ilerlerken Harry olduğu yerde alfanın gözlerine bakıyordu direkt.

"Orası bize ait insan. Ve sen sınırı geçtin. Sebebi ne olursa olsun cezanı çekeceksin." Harry gözlerini kırpıştırdı.

"Cezam ne?" Louis Harry'e daha çok yaklaşırken konuştu.

"Üç ay boyunca benim yanımda kalacaksın." Harry öylece alfaya bakmaya başlıyordu.

"Üç ay mı? Ben seninle burada üç ay falan kalamam." Harry başını sağa sola salladı. Alfa umursamadı.

"Onu sınırı geçmeden önce düşünecektin insancık. Anlaşmanın maddesi böyle."

"Ne anlaşması?"

"Kurtlar ve insanlar arasındaki anlaşma." Harry gözlerini kaçırdı, alfanın yüzü yüzüne çok yakındı. Geri geri gitmeye başladı. Louis ise üzerine doğru gitmeye başladı.

"Madde bir der ki eğer bir insan her ne sebeple olursa olsun sınırı geçerse sürünün alfasının yanında üç ay boyunca kalır." Harry duvar ve alfa arasında kalmıştı. Bedeni adrenaline boğulurken alfa devam etti.

"Ve alfa ona istediği her şeyi yapabilir." alfa güldü ama sinsi bir gülüştü bu. Harry yutkunurken alfa devam etti konuşmasına.

"Hayatta kalmaya bak insan." Harry tekrar yutkunurken bu üç ayın çok zor geçeceğini hissediyordu ve Harry hislerinde asla yanılmazdı.