EXISTING NERD?

Part2:Unforgettable Guy

Nasa cafe kami ngayon ng dalawang bestfriend ko. "hey guys malapit nang matapos ang vacation natin,ano nang plano nyo after that?" tanong ni Yver. "Oo nga,parang ang bilis naman"sabi naman ni Lirpa. "guys pwede ba wag nyo munang isipin yun.Pwede i-enjoy muna natin tong vacation nato,pagkatapos nito sure ko hindi na tayo madalas lumabas dahil magiging busy na tayo.ok?"pagkairita ko. "ok" sabay nilang sabi.Maya maya pa ay natahimik ako."oh,bat parang tulala ka dyan?"tanong ni Yver at kinulbit ako."wala,may naalala lang akong isang kaibigan."sagot ko at tumingin sa kawalan."naku,don't me Ara,kilala ko nayan"sabi ni Yver."sino?yung korean guy na tumulong sayo dati?tagal na nun ah,d maka moveon d naman mag on.!"pangaasar ni Lirpa.Tong mga to akala mo talaga mga angel pero pag nakatalikod ka mga devil.Hindi ko talaga makalimutan yung guy na yun.Gusto nyong malaman what totaly happened?
FLASHBACK(GRADE 5 first day of class)
Naglalakad ako nung time nayun sa hallway,nabangga ako ng babaeng nasa likod ko.Nahulog yung salamin ko,buti nalang hindi nabasag lalabo nanaman ang paningin ko.Tumayo ako at tiningnan kung sino,si Ashley nanaman.Bakit ba ang malas ko sa unang araw ng pasok ko?"ano ba Ara,apat nanga yang mata mo,hindi mo parin ako nakita?"bulyaw nya sakin."Sorry Ashley"sagot ko.Yan ako,sa sobrang bait ko nabubully na ako."hayss.dyan kana nga,mahawa pa ako sa pagkapanget mo,!tara guys"sabay tawa nila bago pa umalis.Hindi alam nila mommy na nabubully ako sa school,ayaw ko na rin kasing sabihin sa kanila dahil alam ko namng busy sila,at tsaka ayaw kong makaistorbo sa kanila.Since grade 1 pa ata nila ako binubully.Gusto ko nang mawala sa mundo,pumunta sa lugar kung saan wala ang mga taong yun.Naiiyak na ako,kasi alam kong malaki na ako pero hindi ko kayang ipagtanngol ang sarili ko.Tumakbo ako palayo sa room namin,dahil private yun kakaunti lang ang pumapasok.Masyado pa kasing maaga ang pagpunta ko sa school.Yung dalawa kong kaibigan late nanaman.Nahahawa na rin sila sa mga estudyante dito.Kahit mayaman kami,tinuruan naman ako ng mga magulang ko ng tamang ugali.Kaya lagi akong maaga kapag unang araw ng klase.Pumunta ako sa likod ng school at dun umiyak ng umiyak,sumigaw ako.Masyado kasing makapal ang wall ng mga rooms kaya d mo maririnig ang nangyayare sa labas kapag nasa loob ka ng room."mamatay na sana ako..!!"sigaw ko habang umiiyak."thats bad"nagulat ako kung saan galing ang boses na yun."ano yun?multo ba yun?ayaw ko pa pong mamatay,binabawe ko na."sabi ko habang umiiyak."bakit ka ba umiiyak"?nagulat ako dahil may tumabi sakin."sino ka"?tanong ko na gulat na gulat.Parang d ko sya kilala,dahil sa kakaunti ang pumapasok dito halos kilala ko na lahat pero tong isang to,parang bago ata sya dito."I'm transfered here"sabi nya.May lahi ba tong koreano at pilipit magsalita?."why are you here?"tanong ko."i saw you running over here,so i follow you"sagot nya.D nanga kinaya ang pagtatagalog."My mom told me that if i saw someone that crying,i must comfort him/her."paliwanag nya."are you didn't scare of me?."sabi ko."helping is not only for beutiful/handsome people."explain nya.Ang bait nya ha,may point nga rin naman sya."are you half korean?"i asked."actully,im totally a korean."he answer."then why are you here in phil.?"i asked."my parents need to stay here because of their business,and they bring me here.They always worrying about their business,they not thinking from me and my younger brother.Sometimes i think that they not love us"he told."naturally they love you because you are their son."sabi ko naman. "I hope so" sabi nya. "ako nga ilang taon nang binubully sa school nato,pero kahit kailan d ko naisip lumaban.Kasi alam kong may tamang panahon para magantihan ko sila." sinasabi ko habang umiiyak. "what you want to be someday?" tanong nya. "me,i want to be a good artist someday,how about you?"sabi ko."i want to be a member of a band someday,but my family want me to be a good business man " sabi nya na nalulungkot."wag ka nang malungkot,maiintindihan ka rin nila"sabi ko."i dont understand what your saying"sabay abot nya ng panyo at pinunasan ang luha ko at isang bracelet."what is this,parang masyadong malaki naman ata"sabay tingin ko sa kanya."that is a remembrance"sagot nya.'mawawala ba sya at may pa remembrance pa,pero ang cute ha'.First time lang may nakaintindi sakin kahit d kami masyadong magkakilala.Bigla nalang syang umalis at tumakbo.D ko inaasahan yun,kahit nga mga bestfriends ko d nila ako minsan pinapakinggan.Ang bait nya talaga.Teka nakalimutan ko yung pangalan nya naiwan nya pa yung panyo nya.Ano kayang section nya.Tiningnan ko ang watch ko,"naku po malelate na ako."napasigaw ako,tumayo ako sabay takbo.Pumasok ako sa room at nakita ko yung dalawa kong kaibigan.Buti nalang wala pa ang adviser namin.Pagkatapos nun,kinwento ko sa kanila ang pinag usapan namin nung guy nayun.Ang hindi ko alam yun na pala ang huling kita ko sa kanya.Kinaumagahan nagtanong ako sa principal tungkol sa mga list ng student sa bawat section.Syempre madali lang sakin yun,ninang ko kasi ang principal namin."hindi ko nga pala alam ang pangalan nya"sabi ko sa sarili ko.Nagtanong ako kay ninang kung may koreanong natransfer dito."oo,meron ija,kaya nga lang ay trinansfered out ulit siya dahil tapos na ang business ng familly nya dito so they go back in Korea and wala narin lahat ng record nya dito.Why ija?"tanong ni ninang."wala po ninang,thank you po."sabi ko na nanghihinayang.Umalis na ako sa office ni ninang.Kaya nangangako akong pagnagkita ulit kami,hinding hindi ko na talaga papalampasin yung pagkakataong yun.Then simula nun hindi ko na sya nakita,and now malalaki na kami."ano na kayang itsura nya?"pabulong ko sa sarili ko.

Thats the end of my elementary story.Oh diba ang cute.Until now hindi ko parin makalimutan yung guy na yun,kamusta na kaya sya now?Graduate narin kaya sya?Makikita ko rin sya.