Back For You (Sequel On Bad Boy. Good Lips) (Harry Styles) *ON HOLD*

Part 20

Harry's ogen worden waterig, niet wetend dat dit zo'n impact op hem had. "Z-Zei je dat echt?" Ik slik en geef een klein knikje. "D-Dus je ging wel mee, maar je voelt niet hetzelfde?" Deze keer klinkt hij een stuk bozer.

"Nee Harry! Ik wilde het proberen, om te kijken hoe het voelt, om weer bij je te zijn!" Val ik uit en hij pakt me vast. "I-Ik dacht echt dat..." Er glijd een traan over zijn wang en vlug veeg ik die weg met mijn duim. "Is het nog... Om Marcel?" Hij aarzelde even. "Ik weet het niet, zijn laatste telefoontjes, sorry."

"Ik pak vanavond het vliegtuig terug naar huis, misschien is dat beter." Ik geef hem een klein glimlachje en Harry loopt achter me aan richting zijn auto. 

"Weet je," ik geef een zucht. "Je bent zo veranderd, en dat maakt het zo moeilijk om nog met iemand te leven." Mensen veranderen, maar dat had ik niet echt verwacht van Harry. "Ik ben veranderd?" Ik knik en draai me om.

"Ja, misschien is het beter als je het vliegtuig pakt, want dit werkt zo niet meer." 

-

Ik heb al mijn koffers ingepakt. Ik sta te trillen op mijn benen, wat ik vreselijk vind. Het is jammer, dat het zo moet lopen, maar ik ga niet aan iets beginnen waar ik me niet goed bij voel, of niks bij voel!

Harry stormt de kamer binnen en pakt mijn koffer. De rest van de avond hebben we niks tegen elkaar gezegd, en misschien is dat maar beter ook. Zijn kaken waren gespannen en zijn ademhaling versnelde steeds.

"Laat maar, dat doe ik wel." Mijn stem kraakt en hij kijkt me aan. Zijn gifgroene ogen kijken me kwaad aan, en eigenlijk doet het me niks. Dit is mijn keus. En ik kan er nu ook niet meer onderuit, en dat wil ik ook helemaal niet.

"Dus nu kun je wel tegen me praten?" Zijn lippen zijn een rechte lijn en ik knik. "Jij ook tegen mij."

Ik moet proberen mijn lach in te houden. 

"Ja dat kan ik ook." Ik grinnik en zijn ogen beginnen me nog bozer aan te kijken. "Dat kunnen we allebei." Mijn stem is helderder geworden en Harry kijkt op.

Hij doet stappen dichterbij en ik moet omhoog kijken. Hij is en blijft altijd groter. Het is wel leuk, dan kan ik beter in zijn ogen kijken en zijn lippen. Ik moet die gedachten echt weghalen.

Zijn vingertoppen glijden over de huid van mijn nek en ik voel zijn adem op mijn lippen. Ik open mijn ogen, die ik zonet had gesloten. Zijn zachte lippen drukken zich op de mijne...

Sorry korte update, spanningen komen nog.