Riddle's little princess

A new life

Twee jaar later

Bellatrix Pov
Lily is nu al twee jaar bij ons. Ze is mijn beste vriendin en heeft nu een relatie met Tom. Inmiddels is de zoon van Rodolphus en mij geboren. Zijn naam is Thomas Rodolphus Lestrange. Lestrange als in onze achternaam, Rodolphus naar zijn vader en Thomas naar Tom Riddle. Vroeger hadden we veel hoop voor Thom, nu denken we dat het een squib is. Het zou natuurlijk heel beschamend zijn en dat is de reden dat we niemand hebben verteld over zijn bestaan. Alleen Rodolphus, Lily, Tom, de huiselven en ik weten ervan. Ik denk eigenlijk dat hij of een squib, of een zwakke Griffoendor is. Waarom ik dat denk? Hij kan er niet eens naar kijken als ik mensen martel of vermoord, hij doet aardig tegen de huiselven en gevangenen en kijkt altijd super bang naar Tom. Ook al is hij f*cking één jaar oud.

Lily Pov
"Lily, ik moet met je praten." zegt Voldy met een heel erg serieus gezicht. "Hé, gaat het wel goed?" Vraag ik terwijl ik naast hem op de zetel ga zitten en zijn magere maar zachte hand vastpak. "Lily, je bent hier nu al twee jaar, en in die tijd ben ik heel erg om je gaan geven. Misschien wel zo veel, dat ik verliefd op je ben gaan worden. Ik wil je niet meer als gevangene Lily. Wil je misschien.." daar, midden in zijn zin stopte hij met praten. "Wat wil ik?" Vraag ik met een hese stem. "Wil je misschien mijn vrouw worden?" Met open mond kijk ik hem aan. Ja, dat zou ik echt heel erg graag willen, alleen ben ik verloofd." Zeg ik met veel spijt in mijn stem en ogen, "Wat, met wie?" Vraagt de verwarde man van wie ik ongelofelijk veel houd. "M-m-met James." Stotter ik zachtjes. "Wat? Met die smerige Potter?" Schreeuwt hij. Maar daarna zie ik iets in zijn blik veranderen. Zijn ogen worden zacht en teleurgesteld. "Ik dacht... ik dacht dat je van mij hield." zegt hij met de teleurstelling van een klein kind waarvan het ijsje op de grond is gevallen. "Tom, ik houd ook van jou. Ik had alleen al iets met James voordat ik hier kwam, voordat ik jou goed kende." De blik wordt al iets hoopvoller en opgewekter. "Tom, ik weet dat je me hier wil houden. Maar ik ben geen persoon om vreemd te gaan. Mag ik naar hem toe? Dan kan ik het uitmaken." Ik zie hem aarzelen. "Maar, als je weg gaat kom je nooit meer terug. Iedereen weet dat ik een monster ben. Waarom zou je terug komen ?" Vraagt hij terwijl hij naar beneden kijkt. Ik pak zijn handen stevig vast en zeg: "Omdat ik van je houd Tom, je bent alles wat ik op dit moment nodig heb." Zijn hoofd schiet omhoog en met een grote lach komt hij naar me toe. Hij pakt me vast en komt dan langzaam met zijn hoofd naar me toe. Ik doe hetzelfde en voor ik het weet raken onze lippen elkaar en raken onze tongen verstrengeld. Hij laat me langzaam gaan en wenst me succes. Voor het eerst in een jaar tijd verschijnsel ik. De scherpe wind snijdt aan mijn wangen en mijn adem vormt een klein wolkje in de lucht. Snel klop in aan en na een paar seconden gaat de deur open. "Hoi" zeg ik hees, terwijl het gezicht van James me verbaast aankijkt. "Lily?" vraagt hij zacht. Waarop ik langzaam knik. En voordat ik het weet zit ik op een zetel in James huiskamer met een kopje kalmerende thee in mijn hand. James en ik kijken elkaar zwijgend aan, terwijl we allebei proberen genoeg moed te verzamelen om als eerst te gaan praten. "Lily?" Vraagt hij "Waar was je al die tijd? Eerst hadden we die ruzie en toen je boos weg liep probeerde ik je achterna te gaan, maar voordat ik het wist was je verdwenen. Vervolgens hebben Remus, Sirius, Peter en ik ons dood gezocht,  maar je was nergens te vinden Lily. We dachten dat je dood was, gevonden door death eaters en vermoord. We waren zo ongerust Lily. Waar was je al die tijd?" Ik haal, diep adem en begin te praten "Een deel van je verhaal is waar James. Toen ik boos wegliep, verschijnselde ik naar Diagon Alley. Daar ben ik gevonden door Bella en." Maar voordat ik mijn zin af kon maken word ik onderbroken door James. "Wie is Bella?" Vraagt hij twijfelend. "O, sorry Bellatrix Lestrange. Denk dat je haar wel kent, maar mag ik nu verder?" Vraag ik. Na een ongelovige blik en een knik vervolg ik mijn verhaal. "Nou, Bella vond me dus en nam me mee naar Villa Vilijn. Daar ontmoete ik Voldemort die dus eigenlijk best aardig bleek. Toen." Voordat ik verder kan praten voelde ik de lippen van James op de mijne. Als ik een klein beetje van de schrik ben bekomen en weer mijn verstand kan gebruiken, probeer ik hem met al mijn kracht weg te duwen. Alleen is James veel sterker dan dat ik ben en voelt hij het waarschijnlijk niet eens. Ik begin hevig tegen te stribbelen, terwijl ik probeer te schelden. Als James het contact tussen onze lippen verbreekt, beweegt hij zijn hoofd naar mijn oor "Ik houd er van als je zo moeilijk doet." verluisterd hij. In een makkelijke beweging tilt hij me op met zijn ene arm onder mijn nek en de andere onder mijn knieholtes. Ondanks mijn tegenstribbelingen, tilt hij me makkelijk de trap op. Op weg naar zijn kamer. Daar aangekomen gooit hij me zachtjes op zijn bed en trekt zijn shirt in een vlugge beweging over zijn hoofd, waarna hij het naast het bed op de grond smijt. Vervolgens scheurt hij mijn dunne T-shirtje doormidden, waardoor mijn bh duidelijk zichtbaar wordt. Hierdoor word ik nu wel echt heel erg bang. Vervolgens zijn onze broeken aan de beurt, waardoor we allebei in ons ondergoed liggen. Daarna voel ik zelfs mijn overgebleven kleding van mijn lichaam afgaan. Langzaam voel ik, ondanks mijn mislukte ontsnap pogingen, zijn streepje in mijn rondje glijden. En op dat moment kan ik maar aan één ding denken. Tom. De manier waarop hij naar me kijkt en op me vertrouwt. De manier waarop hij me op die eerste dag niet vermoorde en liet leven. De manier waarop hij me nog geen halfuur geleden nog met veel passie zoende. Dat was de man waaraan ik mijn maagdelijkheid kwijt wou raken. Niet door zo'n mislukte koe als James. Net als ik het tegenstribbelen wou op geven omdat het toch niets hielp, voel ik James in een ruwe bewegen uit en van me af gaan. Nu pas merk ik dat ik mijn adem had ingehouden en mijn ogen uit angst had gesloten. Langzaam opende ik mijn ogen en ademde ik diep in en uit. Zodra mijn ogen weer gewend zijn aan het felle licht die uit de lampen van de kamer komen, zie ik een figuur. Eerst is het gewoon een schim, maar deze krijgt al snel meer vorm en kleur. Ik voel iets warmst dat om me heen wordt gewikkeld en een zachte maar lieve stem die me geruststellende woordjes toe verluisterd. Op het moment dat ik op dezelfde manier word opgetild als dat James had gedaan, wordt mijn zicht weer beter. Nu kan ik het bekende gezicht van Tom uit de eerdere schim halen. Zijn gezicht staat bezorgd, en ik zie een klein glinsterend randje in zijn ogen ontstaan. Dit randje wordt steeds groter, totdat er dikke tranen over zijn wangen rollen. Als ik het gevoel krijg dat ik een olifant ben die door een buis wordt gedrukt waar een muisje nog niet eens doorheen past, weet ik dat hij met mij is verschijnseld. Als ik weer om me heen kijk, zie ik dat we in onze kamer staan.

Voldemort Pov
"Lily, waarom deden jullie het?" Ik zag dat ze snikte. " Lily, wat heeft  hij gedaan?" "Ik vertelde James waar ik geweest was, op een gegeven moment onderbrak hij me met een kus. Ik probeerde hem van mij af te duwen, maar dat lukte niet, hij was sterker." snikt ze.
"Heeft hij je pijn gedaan?" vraag ik voorzichtig. "Niet lichamelijk, wel met woorden, hij zei dat hij het leuk vond om me ongewild te nemen. Hij deed net alsof ik van hem was Tom. Hij... hij heeft mijn maagdelijkheid gewoon van me afgenomen." Huilt ze wanhopig. Ik zet haar neer en knuffel haar. Dan trekt ze zich opeens terug en kijkt me aan met haar nog steeds prachtige groene ogen. Dan drukt ze plotseling haar lippen op de mijne. Eerst is het een hele gepassioneerde kus, maar langzamerhand wordt hij steeds ruwer. Ik druk haar zachtjes op ons bed en langzamerhand beging ze mij dwingend maar toch voorzichtig uit te kleden. Als we het contact tussen onze lippen verbreken, kijk ik haar aan. "Weet je zeker dat je dit wilt?" Vraag ik voorzichtig. Weer drukt ze haar lippen op de mijne als teken dat ze dit echt wil. En langzaam ga ik in haar.

3 maand later
Lily's Pov
Het is al weer drie maand later. Het gaat echt heel erg goed tussen mij en Tom. Alles behalve één ding, het ding waar ik nu al een maand over lieg. Ik ben zwanger. Dat is de reden dat ik en Bella nu bij St. Mungo's zijn. Om een DNA test te doen. Ik ben namelijk heel erg bang dat mijn baby niet van hem is, maar van James. "Lily Evans" Ik sta op van mijn plaats en loop langzaam met de dokter mee. "Als eerst zullen we een echo maken, zodat we weten of de baby wel gezond is. Vervolgens zullen we een beetje bloed van zowel de baby als van u nemen, zodat we weten welk deel van u is. Vervolgens zullen we het DNA van de baby vergelijken met dat van iedereen die in onze gegevens staat. Op deze manier zullen we weten wie de vader is." Informeert de arts me. Ik geef hem een klein glimlachje en een knikje. Ik ga liggen en hij maakt de echo. "Gefeliciteerd mevrouw Evans, u krijgt een prachtige, gezonde tweeling." Een lachje vormt om mijn lippen en Bellatrix kijkt me trots aan. Dan komt het lastige deel. Ik laat eerst iemand mijn bloed afnemen en dan doet de dokter een spreekt de dokter een spreuk uit waardoor er twee druppels bloed door mijn buik heen komen. "Morgen zullen we u uw uitslag uilen. Veel succes met uw uitslag. Fijne dag verder." Zeurt de dokter. "Zelfde" mompel ik terwijl Bella en ik de kamer verlaten. Bella kijkt me proestend aan. "Wat een sukkels hier in dat ziekenhuis of niet? Wie wil nu de hele dag lachen en aardig doen? Ik ben blij dat de dokter bij mij onder de Imperius vloek bij Villa Vilijn kwamen." Lacht ze. "Aardige mensen Bella en je weet dat de dokter niet bij ons kon komen. Tom had het dan meteen doorgehad, en dat wil ik nog niet." Zeg ik ongerust.
Ondertussen is het alweer een dag verder en ik zit in de uilentoren op mijn post te wachten. New een tijdje zie ik een witte sneeuwuil op me afvliegen met een envelop in zijn bek. Snel gris ik hem eruit en begin met lezen.
Geachte mevrouw Evans,
We willen u hierbij mededelen dat uw dochter van iemand is die niet bij ons in het register staat. Een muggle wellicht?
Na dit nieuws ben ik erg opgelucht. Dat betekend datzelfde allebei van Tom zijn. Toch lees ik nog even door.
We kunnen u wel mededelen dat het DNA van uw zoon overeenkomt met die van James Potter. We wensen u veel plezier met uw prachtige kinderen.
Hoogachtend,
De heer R. Rowling
Nee, nee, nee. Dit kan niet waar zijn. Hoe is dit mogelijk. Ik barst in snikken uit. Na een tijdje zijn al mijn tranen op en loop ik naar Tom. Ik moet het hem vertellen. Ik wil niet tegen hem liegen. Als ik bij zijn studeerkamer aan kom, klop ik aan. "Binnen" hoor ik een emotieloze stem zeggen. Ik duw de deur open en Tom kijkt op. Meteen staat hij op en loopt naar mij toe. "Wat is er aan de hand Lily, waarom zijn je ogen rood van het huilen?" Vraagt hij bezorgd. "Ik ben zwanger Tom."