Riddle's little princess

A new pain

Bellatrix Pov
Mokkend loop ik door Diagon Alley, Tom heeft me weer eens op pad gestuurd om een van die Dumbledork volgers te zoeken. Waarom houdt hij zich niet gewoon bezig met mij, al sinds ik van school af ben is hij anders. Hij is geobsedeerd door Dumbledork en zijn zielige order. Hij heeft z'n normale uiterlijk veranderd, naar een wittig verschijnsel zonder haar of neus. Zijn normaal prachtige naam, heeft hij veranderd in eentje die je de rillingen kan geven. Hij was zo perfect en nu... tja, hij is hem. Maar nu iets minder over mijn liefdesleven, en iets meer focussen op mijn opdracht. Langzaam loop ik verder, totdat ik zacht gesnik hoor. Hoewel het pikdonker is, zoek ik toch uit waar het vandaan komt. Ja, ik Bellatrix Lestrange, ga kijken wie er jankt. Niet omdat ik om mensen geef, maar omdat ik weet dat alleen een sukkel jankt op Diagon Alley. Tastend in het donker volg ik het geluid. Huilend bij een lantaarnpaal zit niemand minder dan Lily Evans, een van die sukkels die denkt tegen mijn Tommy op te kunnen. Langzaam en stil sluip ik naar haar toe en pak haar arm. Als ik die heb, verschijnsel ik naar Villa Vilijn. Een huis op een heuvel, dat uitkijkt over het dorpje Havermouth. Het huisje van tuinman Frank staat op het terrein en er hangt een reserve sleutel aan het haakje bij de deur. Omdat ik weet dat Tom niet thuis is, pak ik de sleutel en trek een verbaasde Lilly naar binnen. Als ik haar naar de woonkamer wil trekken begint ze hevig tegen te stribbelen. "Wat doe je? Wie ben jij?" Ik kijk haar emotieloos aan. "Wacht, jij bent Bellatrix Lestrange. Laat me gaan!" Ugh, waarom moeten ze ook altijd zo lastig zijn? "Ja ik ben Bellatrix, doe is even rustig. Je bent hier toch al, niks aan te doen. Stop met tegenstribbelen." Wanneer ze maar niet ophoudt sla ik haar bewusteloos.

Lilly's Pov
Ik wordt wakker op een vreemde plek. Zover ik me herinner ben ik hier nog nooit geweest. Hoe ben ik hier terecht gekomen? Vaag herinner ik me iets van gisteren, Diagon Alley flitst voorbij. Wat deed ik daar? Ik observeer de ruimte. Terwijl ik rondloop tast ik naar een deur. Omdat ik nergens een deur voel, geef ik de moed op. Ik ga weer op de grond liggen. "Wat doe ik hier!?" Geen reactie. Ik begin te schreeuwen en te brullen. "Laat me hier uit!" Een paar minuten lang blijf ik doorschreeuwen. "Wees eens stil rotkind." Roept een voor mij onbekende stem. "Wie ben jij?!"
De ruimte word verlicht. Er valt een touw naar beneden. "Hallo, ik weet nog steeds niet wie je bent!" Roep ik terwijl ik aarzelend het touw vastgrijp. "Bind het om je middel!" Roept de stem weer. Ik leg een strakke knoop in het touw en bind het om. Met veel geweld word ik omhoog gehesen. Iemand steekt een arm uit. Moet ik hem vastpakken? De hand ziet er zacht en warm uit. Twijfelend pak ik hem toch maar vast. Met een lichtelijk ruwe beweging helpt de hand mij omhoog, tot ik op mijn knieën op de grond zit. Ik kijk omhoog naar mijn redder en schrik lichtelijk van zijn bloedrode ogen. Als ik hem verder begin te bestuderen, zie ik dat hij kaal is en een neus als een slang heeft. Hij is eng, maar ook bijzonder. "Bedankt" zeg ik maar om de stilte te verbreken.

Voldemort Pov
Ik kom thuis. Bellatrix zit aan de eettafel. Wat is ze toch een trouwe onderdaan. Jammer dat ze er niet uit ziet. Ik vraag of ze haar opdracht voltooid heeft. "Ik heb gedaan wat u zei meester" antwoord ze zonder dat ik haar heb moeten martelen. Daaruit kan ik halen dat ze iemand heeft gevonden op Diagon Alley. "Waar is het mormel?" Vraag ik zachtjes, maar op strenge manier. Ze wijst naar de deur van de kelder. Ik loop er naar toe, terwijl een luid geschreeuw me tegemoet komt. "Wees eens stil rotkind" schreeuw ik naar beneden. Als er een meisjesstem vraagt wie ik ben, verlicht ik de kamer met lumos maxima en gooi ik een touw naar beneden. Ik moet gewoon weten wie Bellatrix in de kuil gegooid heeft. "Hallo ik weet nog steeds niet wie je bent." Klinkt het uit de kuil. "Bind het om je middel" is het enige wat ik erop zeg. Ik voel wat gewiebel aan het touw en als het stopt, trek ik het meisje ruw omhoog. Als ze bijna boven is, steek ik mijn hand een stukje in de kuil om haar op de kant te helpen. Ze wacht even tot ze mijn hand pakt en als ze deze eindelijk pakt, trek ik haar de kant op. Als ze boven is, bekijk ik haar. Het is een meisje met rood/oranje haar en mooie groene ogen die voorzichtig omhoog kijken. Ik zie dat ze een beetje schrikt als ze naar mijn gezicht kijkt. Maar ja, ik bedoel wie zou dat niet doen als je zo'n knappe man als mij ziet. Er valt een awkward stilte, die ik graag zou willen verbreken. Net als ik wat wil zeggen hoor ik zachtjes: "Bedankt". Ik kijk in haar ogen, ze lijken oprecht. Ik weet niet waarom, maar ze heeft iets speciaals. Iets wat de andere meiden van school niet hebben. Iets waardoor ik haar meteen vertrouw. "Hoi, ik ben Tom." zeg ik raar genoeg een beetje verlegen. Ik zou niet weten waarom ik Voldemort, de heer van het duister verlegen zou zijn. Maar toch ben ik het. "Ik ben Lily, Lily Evans. En jouw achternaam is..? Vraagt ze onzeker. "Riddle, ik ben Tom Riddle." Ze kijkt mij lichtelijk bang aan, waarschijnlijk omdat ze mijn naam herkent. "Jij, jij bent Voldemort?" Vraagt ze ongelovig. Ik kijk haar verbaasd aan, bijna niemand durft mijn naam uit te spreken. Als ze dat wel doen wordt het hun dood, dat moet ze toch weten? Ze is of heel erg dom, of heel erg dapper. "Ja, ik ben Voldemort, problemen er mee?" Zeg ik nieuwsgierig naar haar antwoord. "Ja" zegt ze kort af. Nu is het mijn beurt om haar ongelovig aan te kijken.

Lily's Pov
Ik ben bang. De meest gevreesde man stond hier voor mij. Maar tegelijk was ik ook in de war. Hoe kon zo'n 'gevaarlijk' iemand er zo vertrouwd uitzien. Zijn ogen, zo rood als bloed, maar met een vuurrode glans. Hij was bijzonder, maar was hij gevaarlijk? Ik had het gevoel dat ik hem wel moest vertrouwen. Hij was de enige die me uit die kuil gehaald had, en ik voelde me echt op mijn gemak bij hem. Was dat slecht? Ik vond van niet. Hij was niet gevaarlijk op dit moment. "Wat doe ik hier?" Vraag ik hem. "Wat is je bloedstatus? Vraagt hij, mijn vraag negerend. Wacht even, als hij mijn bloedstatus weet, ben ik waarschijnlijk dood. Nu moet ik even tijd rekken. Misschien komt James me zoeken. Nee, ik wil niet dat hij mij komt zoeken. Hoe durfde hij mij belachelijk te maken voor al zijn vrienden. "Ik vroeg het eerst." zei ik maar snel, voordat hij iets door kreeg. "Bellatrix vond je in Diagon Alley, en nam je mee hier naartoe. Wat is je bloedstatus? vraagt hij ongeduldig. "Dreuzeltelg"

Voldemort Pov
Wat? Een modderbloedje? Hoe kan iemand die zo mooi en zo lief is een modderbloedje zijn? Neemt ze me in de maling? "J-j-jij bent een modderbloedje?" vraag ik ongelovig terwijl ik haar voorzichtig aankijk, bang voor haar antwoord. "Ja" zegt ze zachtjes terwijl ze mijn blik langzaam ontwijkt. Langzaam zie ik een dun laagje tranen opwellen in haar mooie groene ogen. Groene ogen denk ik dromerig, de groenige kleur van slytherin met een zilveren glans erin. Ik pak mijn staf en richt hem op haar. Zodra ze het ziet deinst ze een stukje achteruit, terwijl ze een beetje in elkaar duikt. "Alstublieft" schreeuwt ze, terwijl de glinsterende tranen nu uit haar ogen rollen. Normaal zou ik haar uitgelachen hebben. Tranen en verdriet zijn tekens van zwakte, iets wat ik normaal niet toesta. Maar raar genoeg voel ik nu geen haat naar het meisje, ik voel medelijden. Ik laat mijn stok terug in mijn zak glijden, terwijl ik langzaam naar haar toe loop. Zachtjes maar dringend pak ik haar kin vast, zodat ze me wel aan moet kijken. De verwarring is in haar ogen af te lezen. Enkele seconden later omhelst ze me. Ruw duw ik haar van me af, waardoor ze haar evenwicht verliest en valt. Vervolgens loop ik met snelle en stevige passen weg. Terwijl ik Bella toesnauw om het modderbloedje naar de huiselven te brengen, zodat ze zich een beetje kan fatsoeneren.

Lily's Pov
Nog steeds verwart kijk ik naar de deur. Wat is er zo net gebeurd? Hoezo leef ik nog? Hij had net een kans me te vermoorden, waarom deed hij dat niet? Voorzichtig sta ik op. Stilletjes loop ik naar de deur, ik voel aan de klink, op slot. Ik leg mijn oor tegen de deur. Na wat gestommel hoor ik wat gekraak aan het slot. Ik deins achteruit. De deur zwaait met een harde klap open.

Bellatrix Pov
Met veel geweld duw ik de deur open. Ik begrijp niet waarom dat modderbloedje nog leeft. Normaal gesproken was ik nu de huiselven aan het commanderen al dat smerige bloed op te vegen, of om dat vieze lichaam opruimen. Tom heeft normaal twee technieken die ik leuk vind. De eerste is martelen tot ze gek wordt en dan avada kedavra. Of petificus totalus en dan snijden met werpmesjes, zodat nagini het vervolgens af kan maken. Leuk beest die slang, eng maar leuk. Net als ik dat vieze kind bij haar pols pak om haar naar de huiselven te slepen, gaat er een vlaag van misselijkheid door me heen. Ik ren naar de wc, gevolgd door die bezorgde modderbol. Zodra ik op mijn bestemming aankom gooi ik alles wat ik in mijn leven gegeten had eruit. "Gaat het?" Een paar opvallend groene ogen kijken me bezorgd aan. "Denk je dat het gaat? Ziet het eruit alsof ik me goed voel?" "Nee, eigenlijk niet, je lijkt een beetje op een kruising tussen een muggle en een geest." Beledigd kijk ik haar aan. Ze grijnst. "Is Bellatrix beledigd?" Ongelovig kijk ik haar aan. Ze heeft wel pit. "En kan je me nu vertellen, waarom jij kotsend boven een wc-pot hangt?" "Weet ik veel, nooit misselijk gevoeld modderding?" Opnieuw voel ik dezelfde vlaag als net door mijn lichaam gaan, en voel het zure goedje weer uit mijn mond komen. "Bella?" Vraagt ze zachtjes. "Wanneer ben je voor het laatst... uhm... je weet wel... ongesteld geweest. Langzaam begint er een idee in mijn hoofd te komen. Het zal toch niet? Nee dat kan niet. "A-a-anderhalve maand geleden" zeg ik zachtjes en ik barst in snikken uit, terwijl ik op de grond ga zitten. Lily komt voorzichtig naast me zitten. Een hand plaatst ze op mijn rug en een hand op mijn knie. "Denk je" ik pauzeer even " denk je dat ik zwanger ben?" vraag ik voorzichtig. "Misschien, mag ik vragen met wie je het gedaan hebt?" Vraagt ze alsof het de normaalste vraag van de wereld is.

Lily's Pov
"Misschien, mag ik vragen met wie je het gedaan hebt?"
Voordat het tot me doordrong wat ik gezegd had, snikte ze dat ze het met Rodolphus had gedaan, de sukkel met wie ze getrouwd was.