Salaş bir örgü ve hafif parlatıcı sürüp kirpiklerime şekil verdim. Pembe şortum ve beyaz pembe renkle BAD BOY yazan tişörtüm. Hazırdım. Aşağıya inip mutfağa yöneldim biraz atıştırıp anahtar cüzdanım çantam telefonum ve vazgeçilmez mavi kulaklığımla dışarıda buldum kendimi. Taksi geldiğinde hızlıca tarif ettiğim okula karşı oldukça soğuktum ve hiç ama hiç istemiyordum açıkçası. Ve KILIÇ KOLEJİ !! içeri attığım çekingen adımlar ve bana ufo görmüş köylü gibi bakan insanlar (asdff) bakışlarımı kaçırıp kafamı eğerek yürümeye karar verdim. Ve kaslı bi vücuda çarpmam bir oldu. Utançtan başımı zorla kaldırdığımda. KENAN ! hayır cidden o. Şaşkın bakışlarımı ona yönelttiğimde bana ifadesizce bakıp Önüne bak ! bidaha karşıma çıkma dediğinde. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Ve arkama baktığımda çoktan gitmişti. Ona haksızlık ettiğimi sanıyordu belkide. Ne saçmalıyorum ben ya KENAN o KENAN. Seni takacağını falan düşünmen bile çok saçma o sadece sana yardım etti ve bitti. Gitmen umrunda bile olmadı eminim diye düşüncelere daldığımda. Müdürün odasından aldığım 12 -A sınıfına yöneldim. İçeriye girdiğimde yine aynı bakışlar Ve yine KENAN. Yanı boştu ama tabiki yanına oturmayacaktım. Başka boş yer olmaması zaten lanet bi şanstı. Hoca oturmamı işaret ettiğinde. Korkarak yanına oturdum ve bana arkasını döndü. Hoca da bugün çok yorgunum ben biraz kestiricem kimse dışarı çıkmasın sizde bişeylerle ilgilenin dediğinde sınıftan çıktı ve Kenan bana dönüp. Birdaha karşıma çıkma demiştim ? Ne diyiceğimi bilemiyordumki. Aynı sınıfta olmak benim seçimim değildi dedim. Ama aynı sırada olmak senin seçimin dediğinde HAKLIYDI. istesem herhangi bi ögrenciyle yer değişikli yapıp onun oraya oturmasını söyleyebilirdim. Hayır diyecektim ki. Susturup seni görmek istemiyorum sinirlerimi bozma ve uzak dur diye çıkıştığında ellerimin titremesi. Neden bu kadar nefret ediyorsun dedim bu sefer. Sen dün gece KENAN KILIÇ'IN karanlığında kayboldun BUSE TAŞYÜREK. dedi ve sınıftan çıktı.. Sesi hala kulaklarımda yankılanıyordu.. Dışarı çıkıp hava almalıydım yoksa burada boğulucaktım. Arka bahçe oldukça sessiz olur diye düşünüp arka bahçeye yöneldim. Bi kızın gülüşerini mırıltılı sesini duymamla oraya doğru yürüdüm. Öpüşüyolardı hemde Kenan'la !!! Gözyaşlarımı tutamayarak hızlıca titreyen acıdan hissedemediğim bacaklarıma rağmen koşmaya başladım ve düştüm dizlerim kanıyordu arkama döndüğümde sinirli ve endişeli bakışlarla karşılaştım. O Benim için endişelenmezdiki. Sadece sinirli bakışlar. Ayağa kalkıp dizimdeki acıyı umursamadan ağlayarak koşmaya başladım herkesin bana bakması yine sinir bozucuyken açık olan kapıdan kendimi dışarı attım. Ve mezarlığa doğru koşmaya başladım kanlar ayaklarıma doğru süzülüyordu.. Çok geçmeden orada Bilal'in mezarındaydım. Ağlayarak mezarlığın kenarına oturdum ve. Ses tonumu umursamadan. BİLAL .. dedim titreyen sesimle ve gözlerimden akan yaşlarla burnumu içime çekerek. Ben senin söyledikleriini yaptım birine aşık oldum ama mutlu olamadım işte. Derin bir nefes.. Keşke sen gitmeseydin. O senin gibi değil. O beni sevmiyo bana kötü davranıyo ve bir kızla öpüştü onu öyle gördüm ama onu seviyorum. Sana aşık olamadım sevdim çok sevdim değer verdim ama aptalım ben Bilal. Neden gittin bırakmıyacaktın beni.. Gözyaşlarım ve hıçkırıklarım acıyan dizlerim.. Nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Ben ona zarar vermemek için ondan kaçtım Bilal. Sen benim yüzümden öldün. Şimdi o da benim yüzümden.. Nefesimin daralması. Ve arkadaki nefes sesleriyle kafamı döndüm KENAN buradaydı ? Ne zamandan berii peki. Duymamış olsun nolur. Aniden yerimden kalkıp avucumdaki topraklarıda bıraktım. Eminim şuan berbat görünüyordum herneyse umurumda değil. Arkamı dönüp uzaklaşıyordum. Bana doğru geldi ve iyi değilsin yürümeye çalışma dediğinde SANANE !! diyip bağırdım ve Seni umursadığımdan değil. İnsanlık yapalım dedik diye ifadesiz bi şekilde söylemesi sinirimi bozarken elimle göğsüne vurup. Sürtüklerinle uğraş beni rahat bırak diye bağırdım ve koşmaya başladım..
