Why don't we go there- dutch harry styles fanfic

Hoofdstuk 37

-Macy's pov.-

We zijn een tijdje aan het wandelen. De natuur hier is prachtig. Echt heel mooi. Ik kijk wat om me heen. Zouden hier anderen zijn? Misschien wel zijn vrienden?! Misschien.. Aaah, macy! Houd op met die rotgedachten. We lopen door en ik kijk nog altijd bijna zoekend om me heen. Als Harry stil zie staan, kijk ik hem bangig aan. Ik hoor geluid, maar ik kan niet zo goed plaatsen wat het is. "Er is hier ergens een rivier" Zegt hij dan. Ik zucht. Natuurlijk. Hoe kan ik het geluid van stromend water nu niet meer herkennen? Ik kijk naar Harry die voor het riviertje gaat zitten en zijn schoenen uitdoet, net als zijn sokken. Ik kijk naar Harry als hij tegen me begint te praten. Hij zegt dat ik nergens bang voor hoef te zijn, en dat ik bij hem moet komen zitten. Ik knik klein terwijl ik nogmaals goed om me heen kijk, en langzaam met kleine pasjes naar Harry toeloop, die onderhand zijn voeten al in het stromende water had. Ik kijk naar hoe zijn voeten in het water bungelen, en krijg de neiging om mijn voeten ook in het water te laten hangen. Waarom ook niet? Ik trek stil en langzaam mijn All-stars en grijze sokken uit. Ik leg mijn voeten zachtjes in het water naast die van Harry. Ik doe hard mijn best om me te ontspannen, ookal gaat het heel moeilijk. Harry en ik zitten zowat tegen elkaar aan, maar ik heb mezelf beloofd om er niets tegen te doen. Dan voel ik voor het eerst een onzeker armpje over mijn schouders. Ik heb de energie er niet voor om hem van me af te schudden. Op de een of andere manier ben ik echt moe. De zwakke waterstroom voelt fijn langs mijn voeten. Ik sluit mijn ogen even en kan me nu pas echt ontspannen. Weetje, misschien is het wel niet zo erg om met hem mee te gaan. Maar wáárom moest hij zijn lippen nu zo nodig op de mijne drukken? Ik zucht en leun zacht tegen Harry's schouder. Ik ben te moe om nog recht te zitten. Al snel voel ik mijn oogleden langzaam maar zeker zwaarder worden, en kan ze niet meer open houden. Ik val langzaam in een diepe slaap.

Als ik mijn ogen open, ben ik niet meer buiten. Ik kreun zachtjes en kom overeind. Ik heb redelijk goed geslapen. Ik voel de zon op mijn gezicht en ik glimlach. Ik kijk naast me en zie dat Harry ook al op is. Ik rek me uit en begraaf me wat in zijn hoodie, die ik nog altijd aanhad. Mijn schoenen en sokken liggen netjes naast het bed. Ik kijk om me heen en vind harry dan in de keuken. "goeiemorgen" Zeg ik glimlachend. Niet dat ik hem echt aardig vind, of mag, maar als we de hele tijd lopen chagrijnen helpt het ook niet echt. HIj heeft me nog altijd erg geholpen toen ik bij die andere jongen onder de plak zat. Ik pak een van de tassen waar mijn nieuwe kleren inzaten, en loop naar de andere kant van de bus. "NIET kijken!" Roep ik en ik kijk achterom of hij kijkt. Gelukkig niet. Ik kleed me snel om en loop weer terug. "goed geslapen?" Vraag ik maar, om een goed gesprek te beginnen. "Jawel, jij?" Krijg ik als antwoord.  "Ook wel" Zeg ik en ik glimlach klein. Ik krijg een kopje thee, en dit keer had hij de smaak al gekozen, aangezien ik altijd dezelfde kies. Ik doe er wat suiker in en roer tot alle suiker is opgelost. Langzaam neem ik kleine slokjes en kijk naar het mengsel. Ik weet wel zeker dat Harry al die vrouwelijke aandacht mist, hoe erg hij ook zegt dat hij dat niet doet. Ik neem nog een paar slokken en staar wat naar mijn blote voeten. "Wat gaan we vandaag doen?" Vraag ik zachtjes na een enige tijd stilte.

-

I hope you liked that! Please Comment, vote and share! Xx Liselotte