De mysteries van Pittock Mansion

Cody

Sinds mijn tripje naar Londen lijkt er wat veranderd te zijn. Vader en moeder verzwijgen sowieso iets voor me want ze doen af en toe zo geheimzinnig. Ze vonden mijn haar wel heel mooi! Ook Lucas zei dat hij het heel mooi vond. Gelukkig kon ik een paar dagen uitrusten voor dat de eerste "kandidaat" kwam, maar vandaag is het zo ver. Ik ben echt verschrikkelijk zenuwachtig, wat als hij me niet aardig vind? Ik heb wel vijf verschillende jurken gepast tot ik toch maar besloot de eerste weer aan te doen. Ik liep heen en weer terwijl vader de krant las. 'Stacey stop alsjeblieft met dat zenuwachtige gedrag! Van fronzen krijg je rimpels.' Moeder was duidelijk ook gestrest, maar ik luisterde toch maar en ging zitten. 'Hoelaat zou hij ook al weer hier zijn?' Vroeg ik voor de duizendste keer 'dat heb ik toch al verteld, Stacey. Vlak voor luchtijd zodat we met zijn allen kunnen lunchen.' Ik keek op de klok het was half elf het zou nog wel even duren voor hij hier was. 'Ik ga naar buiten' verkondigde ik en ik stond op. Moeder vond het gelukkig goed hoewel ze me wel duidelijk maakte dat ik mijn jurk absoluut niet vies mocht maken.

Ik rende het grasveld over opzoek naar Lucas. Eindelijk zag ik hem, ik riep zijn naam. Hij draaide zich geschrokken om alsof hij zich betrapt voelde. Hij schuifelde wat naar achter. 'Heey wat doe je geheimzinnig zeg, wat heb je daar?' Ik duwde Lucas aan de kant hij stribbelde tegen maar ik was te snel. Op eens sprong er luid blaffend iets tegen me op. Een hond? 'Hoo rustig jongen! Af! Zit!' Lucas greep de hond vast en ik stond verbaast te kijken. 'Je hebt een hond?!' Stamelde ik verbijsterd 'euhm ja, Stacey dit is Cody.' Zei Lucas aarzelend. Twee bruine ogen staarde me aan en ik smolt. 'Wat een schatje' ik begon Cody te aaien 'hoe kom je aan hem?' Lucas zuchtte 'lang verhaal...' 'ik kan wel wat afleiding gebruiken!' Zei ik snel 'oke maar niet hier' Lucas pakte mijn hand en trok me mee, Cody volgde. Terwijl we liepen bedacht ik me dat Lucas me eigenlijk nooit iets vertelde, ik wist niet eens waar hij woonde. Had hij eigenlijk wel een familie? Hij was er gewoon altijd, bizar eigenlijk. Lucas stond stil en wees naar een omgevallen boomstam. 'Euhm Lucas, ik wil niet onbeleefd zijn, maar als deze jurk vies wordt vermoord moeder me' Lucas knikte begrijpend, trok zijn jas uit en legde die op de boomstam. 'Dankje' zei ik en ging zitten 'dus vertel?' Lucas zuchtte 'vijf jaar geleden liep ik langs de rivier net buiten het dorp toen ik opeens een kar zag stoppen op de brug. Een man stapte af en haalde een mand uit de kar. Hij gedroeg zich heel verdacht, hij bleef maar om zich heen kijken. Toen gooide hij de mand in de rivier en ik hoorde dat er geluid uit de mand kwam. Zodra hij weg was gereden sprong ik in het water. De rivier was wild maar het lukte me om de mand te pakken. Ik verwonde wel mijn schouder aan de rotsen in het water. Hij schoof zijn blouse naar beneden en er werd een groot litteken zichtbaar. 'En sindsdien verzorg ik Cody' hij staarde even in gedachten voor zich uit. 'Best heftig eigenlijk, die man probeerde zijn hond te vermoorden. Als het al zijn hond was' reageerde ik. Lucas knikte 'maar wat vonden je ouders er dan van dat je opeens met een hond aan kwam?' vroeg ik me af. Lucas werd opeens knal rood hij mompelde wat en zei dat ik terug moest omdat de eerste "kandidaat" er bijna is.

Verbaast liep ik terug over het grasveld. Het was wel duidelijk dat Lucas het niet over zijn familie wou hebben. Miss vonden zijn ouders het wel helemaal niet goed dat hij een hond had en was Cody daarom mee. Ik vond het maar raar hopelijk kan ik een andere keer wat meer bij hem los krijgen.