De mysteries van Pittock Mansion

Belangrijk bezoek

2 weken later

Stacey! Stacey, word wakker! Jonge dames zijn altijd vroeg op.' Zei moeder streng. Arg soms werd ik echt gek van mijn moeder. Ik trok de deken over mijn hoofd en negeerde haar. 'Stacey! En nu luister je naar me, er komt vandaag een belangrijke gast, dus ik verwacht je over 10 minuten tip top aan het ontbijt. Heb je dat begrepen jonge dame?' Zei moeder terwijl ze de gordijnen krachtig open trok. Ik zuchte 'ja moeder' mompelde ik. Moeder liep mijn kamer uit. Ik trok de deken weer van mijn hoofd af en knipperde tegen het felle zonlicht wat door het raam naar binnen scheen. Het beloofde een mooie dag te worden. Met veel tegen zin kwam ik uit bed. Ik liep naar mijn kast en negeerde zoals altijd de kleren die moeder voor me had klaar gelegd. Ik pakte een luchtig wit zomer jurkje en trok die aan. Terwijl ik naar beneden liep haalde ik de vlechten uit mijn lange donker blonde haren, met als resultaat dat mijn haar nu krullen had. Vader zat zoals gewoonlijk de krant te lezen en moeder was een dienstmeid aan het afblaffen. Zo kende ik moeder niet, normaal gesproken was ze juist heel rustig en bedeest. Ik ging aan tafel zitten en trok de mand met broodjes naar me toe. Toen ik al flink wat had gegeten was moeder eindelijk klaar met schreeuwen en ging de dienstmeid zo snel als ze kon weg. 'Stacey, er komt vandaag dus een belangrijke gast dus gaan je lessen niet door.' Zei moeder alsof er niks gebeurd was. Ik keek haar verrast aan 'echt?' Ik kon het bijna niet geloven, de hele dag geen saaie lessen. 'Ja echt, want we moeten in alle rust kunnen praten' zei moeder. 'Maar wie komt er dan eigenlijk?' Vroeg ik, maar moeder luisterde niet. Ze praatte verder alsof ik niks had gezegd 'dus mag je vanaf 11 uur niet meer in de bibliotheek komen. Begrepen?' Ik mocht het duidelijk niet weten, maar knikte toch braaf. Moeder leek tevreden en ging verder met haar ontbijt. Toen we klaar waren en ik weg wilde gaan zei moeder nog 'misschien kun je dat borduurwerkje vandaag afmaken' ik mompelde instemmend, maar ik had al lang besloten wat ik ging doen.