Kwon Jiyong
Son okuduğum mesaj ile işin ciddiyetini anlamıştım. Ben onun hakkında bir şey bilmiyordum. Chaelin'in anlattıkları dışında. Ah haberlerden de birşey duyuyordum. Ne demişti 'Han Nehri'.
Hava sıcak olmasına rağmen ben siyah ve çok kapalı giyinmiştim. Maske ve gözlüklerimle korkutucu gözüküyordum. Yanıyordum ama umrumda değildi. Belki de benim yüzümden intihar edecekti. Hiç başlamamış bir hayatı bitecekti. Arabayı çalıştırıp gaza bastım.
Bulmuştum onu! Saçları turuncuydu. Omzuna dokunup kendime çevirdim.
"Hey ne yapıyorsunuz?!" Bu kız o değildi. Koşmaya başladım. Telefonuma baktım, hiç bir şey yazmamıştı.
xxxibgdrgn: Saçmalamayı kes...
xxxibgdrgn: Hayatın gerçeklerinden kaçarak kurtalamazsın
xxxibgdrgn: Nerdesin?
Kim Hyuna
Üzerimde pijamalarım vardı. Saçlarımı siyah şapka ile saklamıştım. Yüzümde de maske vardı. Gözlerimden tuzlu bir şey akıyordu.... Gözyaşı.... Hıçkırmak istemiyordum. Kaçmak bana göre olmasa da savaşmak için gücüm ve kazanacağımı söyleyecek bir kişi de yoktu. Bunca yıl kendim için ne yapmıştım? Wonder Girls, 4minute, TroubleMarker, Triple H.... Hangisini istemiştim? Kitaplarda da böyle. Her şey iyi başlar. Sonu kötü biter fakat Disney iyi biçimini sunar. Disney de şirketlerimiz gibiydi. Hayatın sadece iyi taraflarını gösterirdi. Kötü taraflarını gösterip ders almamızı sağlamazdı. Düşünce nasıl kalkacağımızı öğretmedi kimse. Hele umursamaz bi ailen varsa senin hikayen zaten başlamadan bitmiştir. Sonu hazırdır.
Nehire bir daha yaklaştıp aşa baktım. Çok yüksekti. Bu sefer vazgeçmeyecektim. Bu sefer olacaktı.
"Kim Hyuna!" Sesle sağa doğru döndüm. Maske takmıştı. Jiyong olamazdı değil mi? Ben değersizdim onun gözünde.
"Lise çağında ergen misin?" Koşarak yanıma geldi. Elindeki dövmeden tanıdım. Gülümsedim.
"Hayattaki her zorlukta ölmeye kalksaydım 10 yıl önce ölmüştüm." Ben ağlamaya başladım. Hıçkırıyordum. Hıçkırdıkça yüzüm kızarıyordu. Kendimi toparlayıp konuşmaya başladım.
"Ama seni kaldıracak kişiler vardı. Ailen vardı. Bigbang vardı. Benim yoktu. Benim ailem benim yüzümden dağıldı. 4minute de diğeri de. Tek arkadaşım benim ömrüm boyunca mutsuz olmamı dileyip gitti. Ben ise onun hep benden daha iyi olmasını istedim ve en önemlisi mutlu olmasını." Gözyaşlarımı sildim. Ağlamaktan tiksiniyordum.
"Chaelin o- o çok kötü.Grubu dağıldı biliyorsundur. Yakında benimki de dağılacak zaten." İşaret parmaklarımı dudaklarına görürüp susmasını sağladım.
"Dağılmıycak. Kurtaracaksın. Bizim yapamadığımızı yap." Elimi ittirdi. Yüzünü eğdi. Hıçkırdı. Ağlıyor olamazdı dimi? İki elim ile yüzünü bana çevirdim.
"Hadi beraber atlayalım da kurtulalım." Maskeden dolayı sesi boğuk boğuk çıkmıştı. Şakayla karışık söylediği bu şey olmayacaktı.
"Yaşayacağım ve senin gibi harika bir şarkıcı olacağım." Güçlü ol işareti yaptıktan sonra yanından ayrıldım. Tek sorunu olan ben değildim değil mi? Onun da vardı. Gözüm kararmıştı. Tutunabileceğim bir yer yoktu. Kendimi soğuk betonda buldum.
