Hey, Mr. Weirdo

Prologue

"Aishiteru~"

"Daisuki~"

"Saranghae~"

"Te amo~"

"Wo ai ni~"

"I love you~"

"Mahal kita~"

"Oh~"

"Para kang baliw diyan." Napatingin naman ako kay Steph na katabi ko. Kasalukuyan kaming nandito sa bench habang tinatanaw si crush sa malayo na hindi naman talaga kalayuan samin na nakaupo sa ilalim ng puno. Minsan hindi ko ma-gets ang trip niya sa buhay.

"Steph, bakit ganon? Bakit hindi niya ako napapansin? Nande? Bakit hindi niya ko ma-notice? Why? Why he didn't notice me? Do I need to tell him 'Notice me senpai!' like that? Is there something wrong with me? Bakit hindi man lang siya nag-abalang tumingin sakin kahit isang segundo lang?! Wala ba akong alindog? Am I not that charismatic one? All I know is I'm cute! Why he's not bothering to give me a look or just for a glimpse? Why? Nande? Bakit hindi man lang siya tumitingin sa direksyon ko?!"

  Nagulat ako ng biglang napatingin sa direksyon ko si crush. Oh my gash! Para hindi ako mahalata na nakatingin ako sa kanya ay nagkunwari ako na kinakausap si Steph.

"Alam mo, ganito kasi 'yan... Kasi nga ganyan diba? Kaya ganon..." Pasimple akong tumingin kay crush na nasa hawak niya ng libro ulit ang tingin niya ngayon. Whoo! Muntikan na 'yon ha! I almost caught up!

Napatingin ako kay Steph. "Steph! Nakita mo 'yon?! Tumingin siya rito! Hihihi" kinikilig kong sabi.

"Paanong hindi mapapatingin eh ang lakas ng pagkakasabi mo ng, 'Bakit hindi man lang siya tumitingin sa direksyon ko?!' May pa ganon talaga! Ayan natupad na. Tumingin na siya sayo"

"Steph naman eh!"

"Ano ba kasing nagustuhan mo sa kanya?"

  Napangiti ako bago sumagot. "Ang unique niya kasi."

"Everyone is unique"

"Basta ang cute niya!" Napatingin ako kay crush na kasalukuyang nagbubunot ng damo at inilalagay sa isang tabi at ililipat sa isang tabi.

'Kawaii desu!'

"Cute? Which part? In his talampakan? Like duh~"

  Nabigla kami ni Steph sa biglaang pagsulpot ni Chloe-chan. "He's more than weird than being cute. Like eww~ Nakikita ko minsan yung mga malalaking bato na hawak niya, ipupukpok niya sa pader and after that, iiwan niya lang ang mga pinagkalatan niya and another thing na naman ang pagkakaabalahan niya? He's really weird talaga. He's just giving me a goosebumps. Like duh~"

"Hey! Stop talking like that! He's so kawaii kaya"

"Stop talking alien language of yours" napanguso na lang ako sa sinabi ni Chloe-chan. Ang mean niya! Hmp!

"Chloe-chan naman eh!"

"He's weird not cute. Everytime you say that, it gives me a goosebumps. Like duh~"

  Ngumuso na lang ako sa sinabi niya. Bakit, ano bang meron sa kanya? Sabi ng iba weird siya. Napapansin ko naman 'yon kahit papaano hehe. Kahit na weird siya, cute pa rin siya. Kahit na weird siya, crush ko pa rin siya. Hihihi. It makes him unique eh.

Kailan mo kaya ako mapapansin?

Hey, notice me Mr. Weirdo.

~~*~~

A/N: Sorry for the typos, grammatical errors and etc.

Hope you like it! Enjoy reading :)