Covert Contract.

Pilot

'Dat verhaal zal ik je nooit vertellen. Dat snap je toch zelf ook wel?' Zeg ik, Hannah McKay tegen mijn beste vriendinnen Georgina Morgan en Amelia Samuels. 'Ach Han, je kan het beter nu vertellen dan dat we je een keer dronken voeren en het je ons dan pas verteld.' Hoor ik Georgina zeggen, ze haalt haar bruine lok uit haar gezicht. 'Georgie, Amelia, de dag komt nog wel, dat jullie mijn grote geheim horen, maar verwacht niks, want zonder verwachtingen geen teleurstellingen.' Dit gesprek gaat weer zoals meestal, ze blijven azen, maar ik wacht wel tot het moment er is, tot ik ze echt kan vertrouwen en dat kan ik pas als ik alles over hun weet, maar gelukkig voor hun ken ik bijna al hun diepste geheimen. Georgina, Amelia en ik, drie totaal verschillende meisjes zou je denken, als wij niet met z'n drieen zijn, zijn we anders, maar dat komt bijna nooit voor. Tenzij je Tyler heet, hij spendeert veel tijd alleen met Amelia, zijn vriendin, maar hij, Tyler, weet niks over Amelia's geheim. Het geheim dat Amelia, Georgina en mij verbind, we hebben overeenkomsten, soms, niet altijd. Mensen zijn verbaasd, over het feit dat we nooit ruzie hebben, of iets niet van elkaar weten, of als we niet met zijn drieen zijn. Datgene wat ons verbind is één geheim, mijn leven zit vol geheimen ja, maar het leuke is dat het geheim dat ons verbind bij ons alle drie hetzelfde is en dat bracht ons bij elkaar, ja, we hebben alle drie hetzelfde geheim, een geheim dat we al hadden voordat we elkaar kenden, tenminste dat denkt Amelia, want ik weet dat Georgina's geheim later heeft plaatsgevonden dan die van haar, of mij. Ja, het geheim.. Het is een groot geheim, een verschrikkelijk geheim, een ernstig, genant, misschien wel dodelijk geheim.. 'Hannah! Hey, Han!' Amelia roept bijna. 'Sorry, wat?' Op dat moment gaat Georgina's telefoon, ze neemt op. 'Hallo u spreekt met Georgina Morgan.' Zegt ze, ik kijk Amelia aan, we moeten onze lach inhouden om Georgina niet te storen, altijd als je Georgie belt hoor je haar Engelse accent zo terug. Haar moeder is Engels, de meeste mensen zijn het ook wel gewend hier in New York en op Yale. 'Ethan.' Fluistert Amelia, ik kijk naar Georgina, ze straalt. Ik schiet in de lach. Ik duw mijn borsten overdreven naar voor. Amelia ligt op de grond van het lachen. 'Oké, dan zie ik je morgenavond toch?' Hoor ik Georgie zeggen. Het blijft even stil, op Amelia's gelach na dan. 'Oké, tot morgen.' Zegt Georgina en ze hangt op. 'Sletten!' Zegt Georgie als ze opgehangen heeft en haar telefoon weg heeft gedaan, Amelia schiet weer in de lach, ik ook, maar dan Georgie zelf ook.