Πρέπει να ήταν η έκτη φορά που πατούσα snooze σήμερα. Δεν ήθελα με τίποτα να πάω σε αυτό το μέρος που λέγεται σχολείο. Ποσό μάλλον όταν θα είμαι η καινούργια. Ναι. Η καινούργια. Μια από αυτές βασικά μιας και μαζί μου πήρε μεταγραφή και η κολλητή μου. Εκεινη δεν είχε λόγο. Απλά δεν ήθελε να είμαστε χωριστά. Εγώ από την άλλη είχα μετακομίσει σε μια καινούργια γειτονιά. Και το παλιό μου σχολείο δεν είχε και την καλύτερη φήμη έτσι με αφορμή την μετακόμιση η μητέρα μου αποφάσισε να μου αλλάξει σχολείο. Έτσι πήρα μεταγραφή. Ευτυχώς που στην καινούργια που γειτονιά μένουν η κολλητή μου και το αγόρι μου. Δε θα είμαι τελείως ξένη.
Το ξυπνητήρι χτυπάει. Για έβδομη φορά. Ξαναπατώ snooze φυσικά. Αλλά όχι. Όχι που θα με άφηναν να κοιμηθώ. Χτυπάει μανιωδώς το κουδούνι.
ΜΑΡΙΑ ΕΙΣΑΙ ΝΕΚΡΗ σκέφτηκα. Μαρία είναι η κολλητή μου. Ξέρει πως μόνο έτσι ξυπνάω. Το έχουμε καθιέρωση. Ποτέ το κάνω εγώ σε αυτήν αν και αυτό γίνεται σπάνια. Της περισσότερες φορές αυτή έρχεται και με ξυπνάει. Πάω της ανοίγω και πέφτω στον καναπέ.
" Έλα σήκω. Δε θες να αργήσεις από την πρώτη μέρα" μου λέει
" Χεστηκα" της είπα.
"Με τον καλό λόγο στο στόμα είσαι. Δε μου λες η μάνα σου;"
" Έφυγε νωρίς σήμερα. " απάντησα
" Ετσι εξήγησε που ακόμα φοράς πιτζάμες " μου λέει. " Άντε πλυσου ντησου φάε να φεύγουμε."Ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Έκανα ένα γρήγορο ντουζ. Ντύθηκα και έφτιαξα τα μαλλιά μου. Έφτιαξα εννοώ τα χτένισα και τα έκανα ένα ατημέλητο ψαροκοκαλο. Βαριόμουν να ασχοληθώ παραπάνω. Όσο για βάψιμο τίποτα. Σχεδόν δηλαδή. Λίγη πούδρα μάσκαρα και κάτι στα χείλη. Τα ρούχα μου ήταν ένα ψιλό μέσο τζιν σορτσάκι. Είχαμε Οκτώβρη. Δεν έκανε τόσο κρύο. Από πάνω ένα μαύρο κροπ τοπ. Τέλος πρόσθεσα μια ζακέτα μακριά. Πήρα τα μαύρα σταρακια μου και ήμουν έτοιμη.
"Επιτέλους." είπε η Μαρία. "Άντε θα αργήσουμε."
"Καλά καλά. Πάμε. " είπα.
Πήρα τη τσάντα μου το κινητό φυσικά μαζί με τα ακούστηκα. Τελως πήρα τα κλείδια και φύγαμε.
Το σχολείο ήταν 5 λεπτά μακριά. Περπατούσαμε και συζητάγαμε για το τι μπορεί να μας περιμένει. Μέσα μου ευχόμουν να είμασταν στο ίδιο τμήμα. Είμαστε Τρίτη Λυκείου . Στο προηγούμενο σχολείο ήμασταν σε διαφορετικά τμήματα. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά όχι. Φτάσαμε απέξω. Κοιταχτηκαμε. Μπήκαμε μέσα διστακτικά. Όλα τα παιδιά γύρισαν και μας κοίταξαν. Από όσο ξέραμε είχε να έρθει καινούργιος μαθητής εδώ και μάλιστα όχι από την αρχή της χρόνιας αρκετά χρόνια.
YOU ARE READING
Can you remember?
Teen FictionΆρια μια κοπέλα ήσυχη αλλά με τσαμπουκά. Δε φοβόταν να πει τη γνώμη της και υπερασπιζόταν αυτό που πίστευε. Όλοι την συμπαθούσαν από καθηγητές μέχρι άτομα που μολις την γνώριζαν. Αλλά όλοι ήξεραν πως όταν θεωρεί κάτι άδικο θα το υπερασπιστεί μέχρι...