Can you remember?

Μέλλον

Ξύπνησα σε ένα άσπρο δωμάτιο. Δεν έβλεπα καθαρά. Τα μάτια μου ήταν θολά. Σιγά σιγά η όραση μου γινόταν ποιο καθαρή.
Κοίταξα τον χώρο γύρω μου. Ένα μηχάνημα δίπλα μου  μέτραγε τους παλμούς της καρδιάς. Λίγο δίπλα ένας όρος συνδεδεμένος με το χέρι μου. Ήμουν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι. Απέναντι βρισκόταν μια τηλεόραση. Γυρισα το κεφάλι μου και είδα ένα αγόρι να κάθεται σε μια καρέκλα και να μου κρατάει το χέρι. Κοιμόταν.

Από όσο κατάλαβα βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Γιατί όμως;
Τις σκέψεις μου διέκοψε ένα μουγκρητό. Ήταν το αγόρι δίπλα μου. Άρχισε να ξυπνάει.
Δεν ήξερα ποιος ήταν. Δεν τον αναγνώριζα. Ξαφνικά ξύπνησε, με κοίταξε. Γουρλωσε τα μάτια του και είπε

" Άρια ;;;"
" Ποιος είσαι;" του απάντησα.

Τότε γουρλωσε ακόμη περισσότερο τα μάτια του. Κάποια δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους στο πρωσοπο του. Δε τα άφησε να κυλήσουν όμως.

" Δε με θυμάσαι ;" ρώτησε
" Θα έπρεπε ;" ήταν το μόνο που είπα.

Τότε σηκώθηκε απότομα μου γύρισε την πλάτη και χτύπησε τον τοίχο με δύναμη.
" Πάω να φωνάξω τον γιατρό. " είπε και πήγε να φύγει.
" Δε μου είπες ποιος είσαι. " του είπα και σταμάτησε. Γύρισε και με κοίταξε. Ήρθε κοντά μου. Πολύ κοντά μου.
" Στεφανος. " είπε
" Στεφανος τι;"

Με κοίταξε στα μάτια. Συγκεκριμένα βαθιά στα μάτια. Σαν να έψαχνε να βρει κάτι. Μου χαμογέλασε γλυκά. Έσκυψε και με φίλησε στο μέτωπο. Γύρισε και έφυγε. Χωρίς να πει τίποτα.

Έμεινα να τον κοιτάω να φεύγει.

Η πόρτα χτύπησε. Μέσα μπήκε ένας κύριος γύρω στα 40. Φορούσε μια άσπρη ρόμπα όποτε υπέθεσα πως ήταν ο γιατρός. Φαινόταν συμπαθητικός.

" Γεια σου Άρια. Εγώ είμαι ο Κώστας Καννελοπουλος. Είμαι ο γιατρός που θα σε φροντίζει μέχρι να αναρρωσεις πλήρως. Αν και δε νομίζω να χρειαστεί καιρό. Λοιπόν, τα χτυπήματα που είχες υποστεί ήταν άσχημα. Σου δημιούργησαν αρκετές εξωτερικές αλλά και εσωτερικές αιμοραγιες. Έπρεπε να υποστείς και χειρουργείο λόγο των μαχαιρωμάτων. Και εκεί ήταν το κρίσιμο σημείο. Δεν ξέραμε  αν θα αντέχες. Αλλά να σε ξύπνια εδώ. Ήσουν πραγματικά πολύ δυνατή. Θα σου χορηγήσουμε κάποια φάρμακα για τον πόνο που πιθανών έχεις. Θα μείνεις εδώ άλλες 2 μέρες και ύστερα μπορείς να φύγεις. Οι γονείς σου είναι έξω. "

Πολλές πληροφορίες. Ποτέ χτύπησα και γιατί με μαχαίρωσαν. Δε θυμάμαι.