AKLI DIŞARIDA '' Bir Lise Komedisi ''

Neremi Neremi (Part 2)

" Senin için sevindim Ege ama Azad beni hiç ilgilendirmiyor. "

" Ada! "

" Ne var Ege? "

" Seni çok özledim! "

Yattığım yataktan doğrulmuş Banu Alkan'ın listeleri katleden şarkısını mırıldanmıştım.

" Neremi Neremi? "

Ege avazı çıktığı kadar bağırarak kahkaha atıyor hatta olduğu yerde tepiniyordu. Onu yatak odasında kendi kahkahası ile baş başa bırakıp mutfağa geçmiş, bir bardak su ve ağrı kesici alıp mutfak ile salonu birbirinden ayıran barın önündeki tabureye doğru atmıştım kendimi.
Ağrı kesiciyi içtikten hemen sonra başımı iki elimin arasına alıp düşünmeye başlamıştım. Nefes alıp düşünmeye ihtiyacım vardı. Planlarım yine alt üst olmuştu işte. Beş gün daha okula gitmemeyi başarabilirsem okuldan atılmayı da başarabilecektim. Tabii eğer Ege gelip bir çuval inciri başımdan aşağı dökmemiş olsaydı...

Ege arkamdan sarılıp saçlarıma öpücükler bırakırken elindeki telefonu deskin üzerine bırakmış ardından beni kaldırıp kendine doğru çevirmiş, "Gözlerini, yanaklarını, dudaklarını... " derken her telaffuz ettiği noktama minik birer öpücük bırakmıştı.
Önce Ege'ye sımsıkı sarılmış onu kendime çekmiş ardından kulağına doğru uzanarak, "Ayrılmalıyız." demiştim.

Söylediğim kelime ile Ege'nin buz kestiğini hissetmiştim. Neden ayrılmak zorunda olduğumu Ege'ye anlatabilmek gibi bir lüksüm olmadığı gibi iki yakın arkadaşın aşkının arasına sıkışıp kalacak kadın kahramanda olmak istemiyordum bu hikayede...

Ege iki eliyle yüzümü kavramış ve ardından gözlerimin içine hiddetle bakarak sormuştu beklenen soruyu.

"İyi de neden ama?"

"Anlatamam Ege. Zaten anlatmayı başarsamda anlayamazsın..."

"Ada bunu denemeden bilemezsin ki."

"Ege o okula bir daha dönmeyeceğim. Burada yeni bir hayata başlayacağım herkesten ve her şeyden uzak. Uzun mesafe ilişkisi yaşayamayacak kadar genciz ikimizde."

"Ada saçmaladığının farkında mısın? Ne demek okula dönmeyeceğim?"

"Neden burada saklanıyorum sence Ege. Raporum bittikten sonra ki on günlük süreyi doldurup okuldan atılabilmek için."

"Hahhahaha!"

"Ne gülüyorsun Ege?"

"İyi de o sürenin dolması mümkün değil ki! Senin için kurul kararı çıkarıldı. Okulda olmadığın her an antrenmanda gözüküyorsun. Unuttun mu Ada? Sen okul takımının lisanslı oyuncususun. Hatta kazanın yaşandığı gün senin kararını ben de imzalayıp dosyaya koydum. "

" Ne yani şimdi ben on beş gündür boşu boşuna mı saklanıyorum burada? "

" Biraz öyle oluyor sanırım. Çünkü devamsızlığın sıfır gün hala. "

" Olsun bu benim okula dönmeyeceğim gerçeğini değiştirmez. "

" İyi ama neden? Azad yüzünden mi? Tabii ya Azad yüzünden. Sana bir daha zarar vermesine izin vermem Ada. "

" Sorun tam olarak bu işte Ege. Yine benim hakkımda ve hayatım hakkında kendi kendinize kararlar alıyorsunuz. Azad senin kardeşin ama benim düşmanım. Ne o ne de ben asla durmayacağız. Bu savaş asla bitmeyecek anladın mı? Bu savaşı bitirmeye ne senin ne de başka birinin gücü yetmez. Benim ise bir daha birinin hastane yatağında o şekilde yattığını görmeye dayanacak mecalim yok. Bu iki etti. Üçüncüyü görmeye tahammülüm yok. "