Op de bodem van de rivier

Deel 1

Ik had mijn geheim diep verborgen in de hol van de leeuw, waar het ook hoorde. Weg van priemende en nieuwsgierige ogen. Mijn geheim was zo goor en verachtelijk, dat ik geen andere keus had. Ik moest het bewaren. Ik was ermee getrouwd, tot de dood ons scheidde. En ik had het goed verborgen. 

Of althans dat dacht ik toch. Toen ik vijf minuten geleden mijn telefoon opnam, viel die illusie aan diggelen. Iemand had het ontdekt. Iemand had gegraven en had het luik van de beerput gevonden, en ook geopend. En die persoon had mijn nummer. Ik smeet mijn gsm tegen de muur en genoot van het gekraak dat het maakte. Het geluid van de vallende scherven deed me rillen van plezier. Ik hield van gebroken dingen. Dat was een deel van mijn geheim. 

De stem had bevolen, om honderdduizend euro te droppen in postbus zeventien op de luchthaven. Honderdduizend euro was niet veel geld voor het bewaren van mijn schaamte. En ik zou het zo betalen, als ik het geld had. Maar ik had het geld niet. Ik had zelfs geen duizend euro te sparen. Dus moest ik het op een andere manier oplossen en ik zou alles op alles zetten om mijn geheim te houden waar het lag. Op de bodem van de rivier. En daar zou de beller ook terechtkomen. 

Het monster in me werd wakker. De beller zou het zich nog betreuren dat hij de beer had gepord.