The universe ships (us). #gbc2017

5.-I NEED REST-

Γύρισα το κεφάλι μου απότομα (ΑΟΥΥΤΣΣΣ ΑΥΤΟ ΠΟΝΕΣΕ) και δεν περίμενα καθόλου αυτό που είδα.

Ο.. Νίκος ερχόταν προς το μέρος μου;;;
Τιιι;;;;

Ένιωσα να αγχώνομαι γιατί οκαυ δεν τον ξέρω και απο χτές.

ΑΦΗΣΤΕ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΟΣ ΠΟΥ ΧΟΡΝΔΟΝΕΠΣΛΕΟΨΚΕΟΣ

-Γειά.. Μου αποκρίθηκε και κοίταξε χαμηλά ενώ έτριψε αμήχανα το σβέρκο του.

-Γειάαα. Του είπα και εγώ με τη σειρά μου ενώ προσπάθησα να βολευτώ στα παγωμένα κάγκελα και ναι μπορώ να σας πώ οτι δεν ένιωθα τον καημένο ποπούλη μου εκείνη τη στιγμή.

-Είσαι καλά; Σε είδα να φεύγεις βιαστικά και δεν ξέρω...Άσε που άφησα τους άλλους μπας κα τα βρούν..

-Ναι καλά είμαι...να απλά.. απλά ένιωσα λίγο άσχημα..αυτό. Είπα και τον κοίταξα βαθιά στα μεγάλα γαλάζια μάτια του. Ήταν τόσο εκφραστικά. Μέσα σε αυτά μπορούσες να διακρίνεις ολόκληρο τον εσωτερικό του κόσμο.

-Ναί η αλήθεια είναι οτι η συμπεριφορά τους δεν ηταν και ό,τι καλύτερο.. είπε και χαχάνισε στο τέλος.

Γύρισα και του χαμογέλασα όταν τον ένιωσα να βολεύεται δίπλα μου.

-ΘΕΕΕ ΜΟΥ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΩΜΕΝΑ. Φώναξε ξαφνικα.

-ΤΟ ΞΕΡΩ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ. ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΟΝ ΠΟΠΟ ΜΟΥ ΤΟΣΗ ΩΡΑ. Είπα αυθόρμητα και αμέσως έσκασε στα γέλια ενώ πρόσεξα οτι είχε κοκκινήσει λίγο.

Η διάθεση μου ξαφνικά είχε φτιάξει. Δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωθα οτι ο Νίκος εξέπεμπε μία πολύ θετική αύρα.

-Για πές μου λοιπόν,πόσο καιρό είστε κολλητοί με τον Ηλία; Με ρώτησε και Αμαν πια,ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει στο άκουσμα του ονόματος του.

-3 χρόνια ... Εσείς με την Κατερίνα ;;;

-Μόλις 1 χρόνο αλλά είναι σαν να γνωριζόμαστε πιο πολύ!

Γύρισα και τον κοίταξα ενώ αυτός έκανε το ίδιο. ΘΕΕΕ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΠΟΛΥΥΥΥ ΩΡΑΙΟΣ.Μείναμε έτσι για λίγα λεπτά μέχρι που αποφάσισα να σπάσω την σιωπή.

-Λοιπόν πάμε μέσα;;;

-Και δεν πάμε; Απάντησε και χαχάνισα.

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΩ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΕΠΡΕΠΕ.

Ασε που μου έλειπε λιγάκι ο Ηλίας...

ΚΑΛΑ.ΣΚΑΩ.

Προχωρήσαμε μαζί με τον Νίκο προς τα μέσα και σαν καλή τζεντλεμαν που είμαι *γκουχ γκουχ* του άνοιξα την πόρτα για να περάσει.