My Shadow [ON HOLD] ||NL||

EPILOGUE

Iedereen zag er vrolijk uit op deze mooie zondag middag. Behalve ik. Iedereen zei goede dag. Behalve ik. Iedereen kende elkaar. Behalve ik, nee, ik kende mezelf niet eens. 

Toen hoorden we opeens de trompetgeluiden overal vandaan komen. En het werd donker. Donker. Donker als in het duisterste van het duisterste. Donker als in een zwart gat.
Iedereen dacht dat dit een zonsverduistering, een maanverduistering of zelfs een paar dachten dat dit het werk van de goden was.
Maar dit was niet het werk van de goden.
Dit was een schaduw.
Mijn schaduw.