Φτάσαμε,το μόνο που σκεφτομούν ήταν να βρω ένα στοιχείο για την εξαφάνιση της. Μπήκα στο δωμάτιο της, ήμουν αρκετά αγχωμένη.Το δωμάτιο της ήταν φτιαχμένο, η Μαρία ποτέ δεν το έφτιαχνε. Στο γραφείο της είχε ακουμπησμένα τα βιβλία του σχολείου και δίπλα ένα μπλοκάκι,δεν το 'χα ξαναδεί.Το άνοιξα απ' ότι κατάλαβα εκεί κανόνιζε τις εξόδους της.
Παραξενεύτηκα αυτόν τον μήνα είχε κανονήσει αρκετούς εξόδους τις μέρες που δεν βγαίναμε μαζί.Και οι μέρες και ώρες οι οποίες ήταν συγκεκριμένες εδώ και δυο συνεχόμενες βδομάδες.Ήταν κάθε Δευτέρα άρα καθημερινή που είχαμε σχολείο στις 23:00 και κάθε Σάββατο στις 23:00.Γιατί συγκεκριμένα ωράρια και ημέρες;Γιατί τόσο αργά;Δεν μου είχε αναφέρει κάτι για κάποιο αγόρι.
Μια φωνή ακούστηκε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.Η φωνή του μπαμπά της:
"Ελίνα βρήκες τίποτα;"
Ελίνα:"Όχι τίποτα..."
Αποφάσισα να μην πω κάτι...Ίσως δεν ήταν και κάτι σημαντικό.Αλλά το πήρα μαζί μου.
"Πάμε να φύγουμε τότε..."
Κάτέβηκα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.Μπήκα στο αυτοκίνητο γεμάτη σκέψεις.Πηγαίναμε προς το σπίτι μου τώρα να πάρω το κινητό της.Ήταν καλή ιδέα να το πάμε;Ας βγει κάτι τουλάχιστον...
Ανεβήκαμε τα σκαλιά...ατελείωτα μου φάνηκαν...Η μεγάλη γύαλινη πόρτα άνοιξε,ακούγονται φωνές,κατευθυνθήκαμε προς το γραφείο του αστυνόμου.
Χτυπήσαμε την πόρτα τρεις φορές μέχρι που ακούσαμε μια σκληρή φωνή «Περάστε» είπε ο Αστυνόμος. Από την στιγμή που μπήκαμε ένιωσα ότι η καρδιά μου θα σπάσει από το άγχος της. Ένιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά...Θα μάθαινα γρήγορα όμως.
Μπαμπάς Μαρίας « Γεια σας θα θέλαμε να δηλώσουμε την 24ωρη εξαφάνιση της κόρης μας και να σας δώσουμε κάποια στοιχεία που θα σας βοηθήσουν και άπο εδώ η καλύτερη φίλη της Μαρίας που την ώρα που εξαφανίστηκε μιλούσαν μαζί.»
Αστυνόμος: « Λοιπόν θα χρειαστώ τα στοιχεία και τα στοιχεία της κοπέλας για να βγάλουμε ανακοινώση ώστε αν την έχει δε κάποιος να μας ενημερώσει.Θα μου αφήσετε εδώ και τα στοιχεία και για ότι νεότερο θα σας ενημερώσουμε.»
Η μαμά της Μαρίας άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ένιωθα τύψεις...Τύψεις που δεν μπορώ να βοηθήσω για την Μαρία.Φοβαμαι για αυτήν. Μου λείπει. Μου λείπει πολύ...
Λοιποννν μου λείψατε παρά παρά πολύ και είπα να ξαναρχίσω να γράφω τώρα που έχω περισσότερο χρονο❤️
Αυτό το κεφάλαιο είναι λίγο μικρό αλλά υπόσχομαι το άλλο θα είναι καλύτερο🤞🏼❤️ Λέω να ανεβάζω κεφαλαία κάθε Τετάρτη και Κυριακή❤️
Πατήστε το αστεράκι⭐️ και αφήστε και κανένα σχολιο❤️
Σας φιλωωω💖
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
About Last Night
Mystery / Thriller"Ελινα φοβαμαι", ειπε η Μαρια και απο την φωνη της μπορουσα να καταλαβω πως μιλουσε σοβαρα αυτην την φορα και δεν ηταν ενα απο τα αστεια της. "Που εισαι;", την ρωτησα αγχωμενη. "Στο στενο προς το σπιτι μου", απαντησε και πριν προλαβω να απαντησω ακο...
