71. Açlık Oyunları

Eğitimin Son Günü

EĞİTİMİN SON GÜNÜ

Birbiriyle konuşan kariyerleri, eğitim merkezinin en uzak köşesinden izliyordum. Kimsenin beni göremeyeceği ücra bir yerde, 3. Mıntıka haraçlarının arkasından. Herkesi yavaş yavaş süzerken, 6. Mıntıka'nın kız haracının ismi okundu. Zayıf, hatta cılız, kahverengi uzun saçlı, neredeyse hiç konuşmayan bir kızdı. Neden bilmiyorum ama, bana hep acıklı bir yüz ifadesi var gibi geldi. Tabi, oyunlara seçilen herkesten gülmesi beklenmez... Gerçek adını öğrenmeye hiç gerek duymadım; ona *Twinner diyordum. Çünkü eğitimde yaptığı hareketler onu sarmaşığa benzetmeme neden olmuştu. Düşmanlarına ağaçların tepesinden sarkarak yaklaşıyordu ve biri onu gördüğü an ortadan kayboluyordu. Bu taktik iyiydi, ama oyun kurucuları asla etkileyemezdi. Onlar kan dökülmesini istiyorlardı, kılıç, bıçak istiyorlardı. Gerçek katiller istiyorlardı. Capitol'ü memnun etmenin tek yolu buydu...

O, oyun kuruculara yeteneklerini göstermeye gitmişti. Ondan az sonra da ben girecektim. Kendimi hazırlama gereği duymadan olabildiğince çekingen ve ezik görünmeye çalıştım. Benim taktiğim bu olacaktı; kötü tarafını asla belli etme. Böylece diğer haraçlar kendiliğimden öleceğimi düşünecek ve bana bulaşmayacaklardı. Bu nedenle eğitimlerde asla silah bölümüne yaklaşmamış, devamlı zeka testlerini yapmıştım. Ki onlarda da pek iyi olduğum söylenemezdi. Kısacası herkesi kendimin bir aptal olduğuma inandırmıştım.

Kariyerlerin sesi gittikçe yükselerek kahkahalara dönüşüyordu. Buradaki işleri bitmiş olmasına rağmen nedensizce hala metal sandalyelerde oturuyorlardı. Amaçları diğer haraçları korkutmak olabilirdi; çünkü onlara yakın oturan bütün haraçlar sabun görmüş karabiber gibi birer birer dağılıyorlardı. Klasik kariyer grubuydu: 1. ve 2. Mıntıka haraçları, buna ek olarak 4. Mıntıka'nın erkek haracı. Kız haracı almamışlardı. Çünkü çok küçüktü ve silahlar hakkında eğitim almış olmasına rağmen onları kullanmayı reddediyordu. Adı Lily'di. Mıntıka arkadaşının yanına gelmiş, ona birşeyler anlatmaya çalışıyordu. Ama onu ne gören, ne de duyan vardı. Bunun üzerine uzaklaşıp bir köşede hep yanında taşıdığı iplerden birine değişik düğümler atmaya başladı.

Yalnız oturduğundan emin olduğumda yanına gittim. Bu kız düğüm atmakta çok iyiydi. Eğitimde ve büyük ihtimalle oyun kurucuların önünde ağdan tuzaklar yapmıştı. Yaklaşık on iki- on üç yaşlarında olmalıydı, saçını hep atkuyruğu şeklinde toplardı ve büyük ihtimalle mıntıkası gereği çok iyi yüzüyordu. Ama notunun düşük olacağı kesindi. Beşi bile zor geçerdi.

Beni fark edince elindeki ipi bırakıp bana döndü. Ona sordum.

"Bunları yapmayı nereden öğrendin?" İpe bakarak yanıtladı. "Mıntıkada. Evde. Ağ örmek için bu düğünleri atarız."

İnsanlarla konuşmakta veya dost olmakta çok iyi değildim. Aklıma soru gelmeyince, bakışlarımı kariyerle yönelttim.

"Şu çocuk, mıntıka arkadaşın değil mi?" dedim 4. Mıntıkalı çocuğu göstererek. Başını salladı.

"Adı Lance. Mıntıkada yakın arkadaştık. Bana bu düğümleri atmayı annesi öğretti." Yakın arkadaşlardı demek. Ben ise mıntıka arkadaşımı hiç tanımıyordum. Adını bile kolayca unutmuştum. Tanımaya da çaba göstermemiştim. O da büyük ihtimalle "huysuz" olduğumu düşündüğü için bana bulaşmadan kaçınmıştı.

Bir süre daha kariyerleri izledim. Rahatsız edici derecede mutluydular. Ölmek hoşlarına mı gidecekti? Gerçi hiçbiri gerçekten öleceğine inanmıyor gibiydi. Bizler için oyunlara katılmak ölmek demek ise, onlar için de kazanmak demekti.

İçlerinde fazla gülmeyen, etrafa soğuk bakışlar atmakla meşgul olan sadece uzun boylu, ekibin lideri görünümündeki 2. Mıntıkalı kız vardı. Adı Claymore'du. Eğitimlere geldiği andan itibaren diğer kariyerlerden farklı olan tarafı sezilmişti. Öldürürken gururla karışık bir heyecan yaşayan kariyerlerin aksine, bunu her gün yaptığı bir işmişçesine yapıyordu. Öldürürken fazla soğukkanlıydı. Özellikle kılıç kullanmakta oldukça iyiydi.

Ben bir süre konuşmayı kesince, Lily elindeki düğüme geri döndü. O düğümler ilgilenirken sordum.

"Ona kızgın mısın?" Anlamamış bir tavrı vardı. "Ne için?" Yanıtladım.

"Kariyerlerle ittifak kurduğu için." İç geçirdi ve gözlerini o yönden kaçırdı. "Benimle kurmasını mı bekliyordun?"

Tabi ya. Küçük ve gücünü kullanmak istemeyen bir kızı kim isterdi ki? Hele bir kariyer olmak varken... Bir süre sustum. Söylenecek birşey yoktu çünkü.

Sessizlik, adımın anons edilmesiyle bozuldu. "Johanna Mason, 7. Mıntıka.

<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>

Evet arkadaşlar, yeni bir hikayede beraberiz. Umarım beğenmişsinizdir :)

Ilk iki bölüm tanıtım gibi olduğundan biraz kısa olucak.

Bu hikayede beni destekleyen @lily_hutcherson a teşekkurler :)

Yorum ve votelari bekliyorum! ♥