She's Proud Of Being A Nerd [Completed]

chapter 29 - i know!

After 3 weeks....

Tatlong linggo na ang nakalipas. Tatlong linggong pagpapanggap at pag iwas kay adrian.

     I cant help myself crying when i see him smiling at me. I know behind that smile is a feeling of him. Growing.

     Pero ang pag iwas lang ang kaya kong gawin.

      "Louna..." Napatingin ako sa nagsalita. Si adrian tumayo ako bigla pero pinigilan nya ako. "Are you mad at me? Bat moko iniiwasan huh?" Napatingin ako sa kanya.

      Sinubukan kong kalasin pero malakas sya. Nakailang beses ako pero wala.

      "Ano ba! Bitiwan mo nga ako!" Sabi ko pero nanatili lamg sya na hinahawakan ang siko ko.

      "Sagutin mo muna ako." Mahinahon nyang sabi.

Malakas kong kinalas ang kamay ko kaya mabuti at nakuha ko.

       "You wanna know?!" Sigaw ko at napaiyak nalang ako. "Cause I now What you feel!!!!" Malakas kong sigawat napatakbo nalang.

Wala akong pakialam kung maging baliw man ako sa paningin nila dahil tumatakbo ako habang humahagolhol pero.. They cant stop me.. Even me, i cant stop myself running away, and crying.

Napatigil ang sarili ko sa feild. (Eto ung feild na pinuntahan namin ni caleb DATI)

       Umupo ako sa silong ng puno saka umiyak ng umiyak dto.

I want this to burst out para mabawasan manlang.

     I think.... He betrayed me.

Ang sakit!

       "Dont cry for someone that dont deserve your tears. Sometimes we people hide something just to dont hurt someone just a word. Even you, you hide your personality just to dont hurt yourself seeing that man knowing your true you. We know people have secrets they must have only know."
      

    Napatingin ako sa paligid. Wala namng tao ah...

       "Maybe you dont know what is the reason why did he do that. He do that and keep that just because he dont want to break your friendship. Even you will surely do that right? Sabi mo, kung malalaman mong nainlove sayo ang bestfried mo hnd mo sya iiwasan. Kasi pinapahalagahan mo ang pagkakaibigan nyo. Sabi mo hnd mo sya iiwasan perhaps youll help him reduce that feeling of him. Go on talk to him... I know, you know, we know... You love him as your bestfriend. Dont lose him...."

Nabuhayan ako. Hnd ko alam kung sino ang nagsalita pero babae sya.

Sino kaya sya.

     "I am...... You." Tinulungan ba ako ng sarili kong intindihin ang mga nangyayare?

Tumayo ako at pinunasan ang mga luha ko. Kinalma ko narin ang sarili ko at nagsimhla nang maglakad.

    Bumalik ako sa canteen. I see him crying..... No please dont.

    Nilapitan ko sya at niyakap.

     "Im sorry for.... Being rude.... Sorry" hinagod ko ang likod nya. I dont know how to ease his pain but the thing i could do is to comfort him 

        "Mag usap tayo?" Sabi ko. Tumango nmn sya saka nauna n akong naglakad.

        This is the first time is see this man crying.

And its my damn fault.

Nag end kami sa feild. Umupo ako ganun na rin sya. Priceless.... Priceless ang mukha nya. Naguiguilty ako.

       "Anong narinig mo?" Tanong nya ng hnd tumitingin sa akin. Bakas sa mga mata nyang kagagaling nya lang sa pag iyak.

       "Lahat ng sinabi mo." Sabi ko ng hnd rin nakatingin sa akin.

        "Im sorry----- nakaharap na sya inunahan ko na at niyakap sya 

        "No... Im sorry. Im sorry kasi iniwasan kita. Haha, tanga ko noh? Sana... Pinakinggan ko muna yung explenasyon mo." Kumalas ako at hinarap sya.

        Napayuko kaming dalawa. Umiyak nanamn ako.

       Bakit ba ayaw tumigil ng mga taksil na luhang to?!

        "I thought... Crush lang talaga kita noon.. Pero, lumago iyon...hanggang sa hnd ko na mapigilan.  Alam mo un? Hnd ko mapigilang tumibok tong puso ko sa tuwing ngingiti ka... Last time i tryed to stop this pero ayaw.. Ayaw ng sarili kong iwasan ka...." Nakayuko nyang sabi.

        "Pwede kitang tulungan. Pero hnd solusyon ang pag iiwasan. I dont know kung pano pero kaya natin to.. Mag bestfriend tayo kaya dapat nagtutulungan tayo."

____

Naka balik na ako sa classroom. Ayos na kami ni adrian. At, sana mayroon na kaming paraan  

        Nasa tabi ko nakaupo si caleb  (oo sa tabi ko) umupo ako sa katabing upuan nya 

         "Caleb, may assignment daw tayo?" Tanong ko habang kumukuha ng ballpen.

...     "Wala." Mabilis nyang sagot saka pumaslak ng earphone sa tenga nya. Ay bastos neto kausap.

.      grr..

      Dumating na yung prof. Namin saka nag lecture lecture lang. Boring nga eh 

         "Caleb, anong nakasulat dun?" Tanong ko sabay turo sa dulo d ko makita eh 

          "Edi lapitan mo." Kita mo to. Bastos talaga. Inirapan ko lang at nilapitan.

Nang matapos maglalaboratory daw kami. 3 member in each group, mag ka seat mates dapat.

So katabi ko si caleb at katabi ko namn si Josh. So kaming tatlo. Pumunta kami ng laboratory at nag suot ng laboratory gown.

.       May chemical tube, glass, skeletal system, chemicals, at iba pang kagamitan.

        Nagsikuha kami ng chemical tube at chemicals. Magpapasabog kami, palakasan daw para sa points 

      Kaya tansya tansya rin pag may time kung gano kadami ilagay mo para malakas ang impact.

     Yung kinuha naming tube is like volcano ang hugis tas yung isa tube shaped.

Naglagay na kami ng chemical malay ko kung ano pangalan nun.

May hawak nmn kaming bilog, tablet ba. 

        Ilalagay ko na sana ang tablet pero pinigilan ako ni caleb.

      "Damihan mo." Tatlo lang kasi ung hawak ko.

      "Tama na to..."

       "Damihan mo nga kasi!"

      "Tama na nga kasi to! Kung tumulong ka sa pag lalagay edis ana may karapatan kang damihan!"

       "Kaya nga sa tablets na ako tutulong!"

      "Tama na nga kasi to!" Inagaw nya yung tablets sakin pero sa hnd sinasadya nabitawan ko at pumasok sa volcano tube. Natabig ng kamay ko ung tube kaya nahulog ang volcano tube. Sa paa ko pa napunta 

SASABOG!

Pumikit nalang ako.. 

"Ahhhh!!!" Sigaw ko ng marinig ang sabog at sakit sa paa ko.