Hayatınızda bir boşluk olur ya işte şuan tam o boşlukta kendi kendime düşüyorum
Öf gece acıtasyon yapma bölüme gir
İyi be bi giriş yaptırmıyorsun iç sesim bile uzatma diyor resmen neyse siz sövmeden burnuma ilişen alkol kokularıyla boğuşmaya başladım bile.
Yoğun dumandan göz gözü görmezken "petek" diye anırıyordum.
Yoğun duman demişken herhalde gecenin 03.00 saatlerinde buraya madde bağımlıları geliyor zaten normal bir barda olduğum da söylenemez şehrin en işlek ve en iğrenç barlarından birindeyim.
Gözüm hala etrafta dolanırken barmenin olduğu tarafta peteği görmemle derin bir nefes çektim.
İnsanları iterek geçiyordum ciddi anlamda itiyordum çünkü kimsenin yol vericek gibi bir hali yoktu şuanki tek umudum peteği göz önünden kaçırmamaktı çünkü eve giriş biletim oydu.
Eğer eve tek gidersem babam petek nerde diye isyan çıkarır ve harçlığımdan keserdi bunu da hiç istemem babası öldüğü zaman bizde kalmaya başladı biraz baş belası olsada idare etmeye çalışıyodum.
İnsanları itme faslım devam ederken bir yandan da peteğe bakıyordum elinden bir adam tutmuş onu sürüklüyordu.
Bu daha da tedirgin olmamı sağlarken hızlı hareketlerle aralardan geçmeye çalıştım koridora girdiğimde kimseyi göremememle kalbimin çıkıcak gibi atması bir olmuştu.
Kimsenin olmadığı bu koridorda bana neler yaparlar kim bilir.
Ama söz konusu benim can arkadaşımsa bunu göze alabilirim.
"Petek nerdesin"
"Peteeek"
Koridorda ilerlerken bir odadan mırıltılar geldiğini duydum kapının hafif aralık olması işimi zorlaştırmadı.
Kapıyı biraz daha aralayıp gizlice içeri baktım.
Odada kimsenin olmaması bende garip bir korku yaratırken sesin burdan geldiğine de emindim.
Kapıyı kapatıp gitmeye yeltendiğimde boynuma batan iğne acısı beni benden almıştı.
Gözlerim kapanmadan elinde şırıngayla gördüğüm kişi oydu.
ARAF.
"İyi uykular güzelim uyandığında çok eğleneceğiz."
