MABEDİM (Tamamlandı) Adım Adım Mutluluk-1

38. BÖLÜM

Merhaba canlaaarrr, ben geldiim. Biliyorum biraz geç geldim. Bundan dolayı özür diliyorum :( Sınavlar, iş, staj derken hayatımda geçirdiğim en yoğun haftayı geçirdim. Bundan dolayı bölümü yetiştirmeye anca vakit bulabildim.

Hızlı bir şekilde yazmaya çalıştığım bu bölümü umarım beğenirsiniz. Yorumlarınızı bekliyorum. 

Bir sonraki bölüm ithafı için oy vermeyi unutmayın. Sizleri seviyorum. 

Keyifli okumalar.

*********

Kenan'ın başı cansız bedeninin önüne yığılırken, Altan dışarıya nasıl çıktığını bilmedi. Derin derin nefesler alırken elindeki silahı yere fırlattı.

Babası hakkında öğrendikleri kanını dondururken, Kenan'ın cansız bedenine son bir kez göz attı. 'Allah belanızı versin.'

-

Altan çalkalanan midesini bastırmaya çalışırken duvara dayalı olan koluna başını yasladı. Biraz soluklandıktan sonra telefonunu çıkarıp Demir'i aradı. Sesi buz gibiydi.

'Alo Demir.'

'Söyle kardeşim.'

Altan derin bir nefes aldı.

'Gelmen lazım.'

Demir telefonun ucunda hem merak hem telaşla yerinde kıpırdandı. 'Oğlum bir şey mi oldu? Nerdesin sen?'

Altan gözlerini kapayıp dişlerini sıktı. 'Depodayım. İş bitti.'

Demiş şaşkınlıkla oturduğu yerden kalktı. 'Tamam. Tamam geliyorum bekle.' Bir an duraksadı. 'İlhan oradaydı.'

'Aşağıda.'

Demir, sanki görülecekmiş gibi kafa salladı. 'Tamam, geliyorum.'

-

Yarım saat sonra, toprak arazide yüksek bir toz bulutu çıkararak arabasını park etti. İlhan kapının önünde adamlarla duruyordu. Altan ortalıkta yoktu.

Hızla arabadan inip kapıya gitti. Gayet sakin bir tavırla konuştu. 'Günaydın beyler.'

'Günaydın abi.'

'Altan yukarıda mı?'

Adamlar kafa salladı. İlhan konuştu. 'Yukarıda. Gel çıkalım yanına.'

İlhan hareketlenirken Demir adamı durdurdu. 'Dur ben bi bakayım önce.'

İlhan kafa sallarken, Demir yukarı çıktı. Altan elinde silahıyla duvara yaslanmış öylece bekliyordu. Demir yanına yaklaştı.

'Altan.'

Altan boşluğa bakan gözlerini Demir'e çevirdi. Hiçbir şey söylemedi.

Demir Kenan'a bakmak için, Altan'ı bırakıp içeriye girdi. Kenan'ın cansız bedenindeki kurşunlanan yere bakınca olduğu yerde kalakaldı. Bedenindeki tüm kan çekilirken yüzü kireç gibi oldu.

Sinirden başı dönmeye başlarken dişlerini sıktığı yerde Altan'ın yanına geldi.

Sesi öyle bir tınıdaydı ki, Altan o sesten sorulmuş olan her soruyu anladı. 'Altan bu?'

Altan gözlerini kırpmadan Demir'in gözlerinin içine baktı. 'Sorma.'

Demir sinirle bağırdığı yerde duvara bir tekme geçirdi. 'Aaahhh! Leşini itlere yem edicem ulan, şerefsiz!'

Altan gözlerini kapatıp sinirle bir nefes aldı.

Demir alnındaki damarlar kabardığı yerde Altan'a döndü. 'Gidin hadi siz. İlhan'ı al da git.'