Ang Boyfriend Kong Bakla

Chapter 41

Cyne's POV

Natapos na kaming kumain at ilang sandali nalang ay sasabihin na ni dad ang about sa kung ano man ang sinabi ni tito.

Bored na bored na ako sa ganitong sitwasyon. I hate meetings na alam kong wala namang patutunguhan.

Na bored ako sa buhay ko simula nung nawala si minyun.. Lahat ay inaayawan ko. Sobrang laki ng pinag bago ko.

"Cyne." sabi ni papa na ikinatingin ko.

"Yes pa." sagot ko na walang ka gana gana habang hinahati ang stake

"Princess and you are now engage. And this coming march ang wedding nyo" natigilan ako sa pag hati ng stake ko pero nanatili akong naka tingin sa stake. May nilapag si princess na box sa gilid ko.

Binitawan ko ang fork and knife at tinignan ang naka lagay doon.
I saw a ring.

"Suotin mo yan para may patunay tayo sa mga tao lalong lalo na sa media... Hihihi excited na nga ako eh.. Look 2 months nalang... " sabi ni princess.
Napatingin ako sa kanya at sa buong pamilya ko kasama ang pamilyang eforvile. Halata mong hinihintay nila ang sagot ko ngunit wala silang makitang expression.

Lunes na at kailangan kong pumasok.
Nasa school ako ng salubungin ako ni marco at jaybee. Nag apir kami at naglakad.

"Anong balita?" tanong ko.

"Ayaw parin umamin brad eh." sabi ni jaybee. I was talking about minhyun. Sabi ko sa kanila na sundan nila sya at hanapin. Gusto ko syang paaminin na kilala nya ako at wag mag kunyaring di nya ako kilala.

"Sinaktan nyo?" sabi ko na parang wala lang sakin. sabay higop sa sigarilyong hawak ko.

"Hindi. Tulad ng sabi mo" sabi ni jaybee.

"Ipag patuloy mo yan with the gang. Wag nyo tigilan hanggat di umaamin." sabi ko at lumakad palayo sa kanila pagkatapos kong itapon ang sigarilyong naubos na.

"Announcement Teachers. Heads.  And officers may have now go to office." sabi ung babae sa speaker na narinig ng buong school. Ibig sabihin ay walang klase ng unang period.

Nag kalat ang studyante. Ang iba ay umuwi muna. Ang iba ay gumala at kung saan saan pumunta.

Naglalakad ako sa hallway ng mabunggo ako ng lalaki. Nag igting ang panga ko at medyo bumuka ng onti ang bibig ko.

Si luke. Yung binibully ko. Agad kong hinawakan ang kwelyo nya at hinagis sa pader. Pero hindi ko sya binibitawan.
Nag init ang ulo ko ng sobra sobra at kitang kita sa kanyang takot na takot sya.

"Anong sabi ko!? Diba bawal akong bungguin at harangan ang dinadaan ko!? Mahirap bang intindihin yun!?" napalakas ang suntok ko sa sikmura nya kaya ay napahiga sya.

Nawalan ako ng kontrol sa sarili. Biglang may isang babaeng tumatakbo pero hindi ko makita kung sino. Hinahabol sya ng dalawang lalaki. Papalapit saamin. Nang makalapit sya ay agad syang umupo Naka talikod sya at tinulungan si luke. Napa dura nalang ako at pumasok sa isang room.

So. Until now hero ka parin pala... Minhyun.

MinHyun's POV

Dahil sa pag tulong ko kay luke ay naabutan ako ng lalaking humahabol saakin at pinag pipilitan na ako daw si minhyun. Ilang beses kong pinaulit ulit sa kanila na ako si bea.

Hinatak nila ako sa rooftop nito.
"Bitawan nyo nga ako! Ano ba!? Hindi nga ako si minhyun! Ako si Bea ano Ba!!!?" pag kasigaw ko ay agad nila akong tinulak sa pader. Dahilan ng pag tama ng ulo ko sa pader pati narin ang likod ko.

Sumakit ang ulo ko at may mga parang picture o video na napapanood ko at parang sira ang cd neto kayt hindi ko makita ng malinaw.

"Umamin ka na kasi! Hayop ka! Pinahirapan mo pa kami eh!" sigaw ng lalaki sakin.

"HINDI NGA KASI AKO ANG TINUTUKOY NYO! AKO SI BEA! BEA! BEA! BEA!!" sigaw ko at akmang sasamplin ako nung lalaki.

"Stop..." malamig na sabi ni cyne. Yung nambubully kay luke. Agad napatingin ung lalaki doon at nangatog.

"Sorry boss." sabi nya at agad silang tumakbo palayo. Tumayo ako ng maayos at inihiwalay ang sarili ko sa pader.

Tinulak ako ni cyne kaya halos bumaon ako sa pader. Alangya masakit.

"Ano ba?" maiyak iyak kong sabi.

"Until now... Hero ka parin pala minhyun" sabi nya. Habang ang isang kamay nya ay nasa gilid ko naka sandal sa pader ang mga palad nya na sing taas ng muka ko.

"Bakit ba pinipilit nyong ako si minhyun? Ako nga si bea." mahinahon kong sabi. Napapikit sya ng mariin at sinuntok ang kaliwang kamay nya sa pader malapit sa muka ko kaya binalot ako ng takot.

"fuck! Umamin ka na kasi minhyun! Hindi mo alam kung gaano kasakit! Hindi mo alam kung pano ako nag hihirap!!!" sabi nya

"Alalahanin mo naman ako..." sabi nya ulit at yumuko dahil parang naiiyak na.

"Hindi kita maalala." sabi ko. Tumingin sya ng diretso saakin. Hinatak nya ang mga balikat ko at inilapit sa kanya ng marahas.

"Hindi mo ko makilala!?" sabi nya na medyo galit. Diinin nya ang kanyang halik sa aking labi. Sobrang gulat ko at wala akong nagawa. Tinulak ko sya at agad syang umalis.

Sinampal ko sya na halos mapatingin sya sa kabilang side sa sobrang lakas.

"OO NA CYNE! hindi ako si bea! Oo na! Ako na si minhyun!! Masaya ka na? Masaya ka na ba at nag tagumpay ka nanaman!?" sabi ko. Tinitigan nya lang ako ng mabuti.

"Minhyun bakit.... Bakit mo ko iniwan sa ere. Bakit di ka nag paalam. Bakit kailangan ganito. Wala kang kwenta" sabi nya. Nag intig ang tenga ko sa narinig ko.

"Walang kwenta? Really?" maiyak iyak kong sabi. Sumabay ang buhos ng ulan at di namin alintana yun.

"Di mo alam.. Nag hirap ako. Nag pakalasing. Naging barumbado. Simula nung nawala ka. taon minhyun! Nag hintay ako! Pero wala.... Sa twing may umaaway sakin wala ka. Hinahayaan ko sila kasi alam kong darating ka pero.. Mamamatay na ako sa sobrang tagal mo. Natuto akong gumati. Kasi gusto ko pang mabuhay. Kaya kong patunayan sayo! Na hindi kita kailangan! Sayang... Mahal na mahal pa nman din sana kita.. Kung hindi mo lang ako ginanito. Mang iiwan ka. Paasa at manhid!" sabi nya sabay sinampal ko ulit sya .

"Ikaw.. Alam mo ba? Alam mo ba ang dahilan kung bakit ako umalis ha? Nung araw na hinalikan mo si princess sa harap ko.. Yun din ang araw na muntikan akong mamatay. Cyne naalala mo? Sabi ko sayo.. Hindi ako takot mamatay. Cause death is just a word for me. May stage 4 cancer ako. Hindi mo alam diba? Kasi ikaw yung MANHID. umuwi ako sa bahay... Pero nahimatay ako. Ilang araw bago ako magising nasa states na ako. Nasa ospital. Akala ko tatlo hanggang apat na araw ako naka tulog pero hindi. 10 months and 6 weeks akong naka higa doon sa kama na yun! Wala ni isang anino mo. Tapos sasabihin mong mahal mo ko? Look at that ring. An engagement ring right? I saw i too sa kamay ni princess. Tapos mahal mo ko? Ow.. How sweet." sarkastiko kong sabi habang umiiyak.

Wala syang masabi sa mga sinabi ko.

"Min! Are you alright?" sabi ni ice.
Remember him? Yung may birthday the day nung hinalikan ni cyne si princess infront of me?

Sya ang kasama ko sa states for the past 1 and a half year. Sya ang nag alaga saakin. Sya lahat. Dahil si kuya winter ay nag aaral dito. Si kuya drake nag t-trabaho and also popsy.. sya din ang sumama at tumulong sakin kumuha ng accelaration exam para makahabol pa ko. luckily naka pasa ako.

Hinatak nya ako palayo kay cyne.
Umarte ako na hindi ko sila kilala. Pero euna knows. Alam nya lahat dahil sya ang una kong pinuntahan. Sabi ko lang ay wag ipaaalam dahil ayoko na ulit mapalapit kay cyne pero sa huli hindi ko natiis.

First love.. Never dies...