Doesn't Mean Goodbye

Hoofdstuk 4

Als we thuis komen open ik de deur met een zwaai en loop de kamer in.

Daar zie ik Jasmijn en Joan met papa en mama zitten. '-En toen viel ze.' Zegt Joan tegen mama.

'Gaat het Jas?' Ze slaat een arm om Jasmijn heen die haar hoofd naar beneden heeft hangen

'Ik pak mijn spullen even.' Mama staat op en groet mij als ze de kamer uitloopt. 'Wat is er gebeurt!?' Roep ik als ik Jasmijn zie. Haar knieën zijn helemaal open, haar wang bloed als een gek en ze heeft een grote blauwe plek op haar voorhoofd.

Ze kijkt mij aan en begint te huilen. Ik ren naar haar toe en neem haar in mijn armen. Ze legt haar hoofd op mijn schouder en begint harder te huilen.

Joan geeft antwoord omdat Jasmijn te hard aan het huilen is om een woord te vormen. 'Roger... Hij heeft haar van haar fiets geduwd.' Joan zegt het zo stil mogelijk maar de jongens die net binnen komen lopen horen het.

Lucas is meteen naast ons en knielt neer voor Jasmijn. 'Hee Mijn.' Zegt hij als ik haar armen van mij los maak en om die van Lucas leg. Ze heeft het waarschijnlijk niet eens door omdat ze zo hard aan het huilen is. 'Het is goed meid.' Stelt Lucas haar gerust. Hij gaat rustig met zijn hand op en neer wat haar rustiger maakt. Ze houdt ervan als Lucas dat doen. Het kietelt als ik het doet, het kietelt als Joan het doen en ze haat het als een andere jongen het doet. Maar als Lucas het doet is ze meteen in de hemel of wordt ze meteen rustig.

'Ach Jasmijn toch. Niet huilen, het komt allemaal goed.' Mama komt de kamer in en loopt snel naar de bank die in het midden van de kamer staat. Ze heeft een grote verband doos bij zich en maakt het meteen open.

Mama haalt er plastic handschoenen uit en loopt naar ons toe. Joan en ik gaan van de bank af om hun wat ruimte te geven. Lucas maakt zich los van Jasmijn en legt haar op de bank neer.

'Ik zal naar je verwondingen kijken. Eef, kun jij haar pijnstillers halen.' Eef is meteen uit de kamer waardoor Matt ongemakkelijk in zijn eentje staat.

Roger is de ex van Jasmijn. Zoals ik al eerder vandaag zij, is hij een lul en een eikel. Hij is het er niet mee eens dat Jasmijn het uit heeft gemaakt en valt haar dus de hele tijd lastig.

Lucas en Jasmijn hebben een relatie gehad voor 5 jaar. Lucas was net 13 en Jasmijn net 12. Voor 5 jaar waren ze een schattig stel wat veel samen speelde. Maar Lucas kon het na 5 jaar niet meer bij benen. Hij kreeg het te druk met school en met sport. Jasmijn was altijd bij ons en ze werd toen mijn beste vriendin.

Ze waren het perfecte stel. Ze hadden niet vaak ruzie, ze deden vaak leuke dingen en ze waren zo schattig samen.

Op zijn 17e maakte Lucas het uit. Hij moest zich focussen op school en sport. Hij heeft uiteindelijk een beurs gekregen omdat hij heel goed is in football. Nadat het uit was zaten ze nog een jaar bij elkaar op school. Ze hadden het er allebei moeilijk mee maar Jasmijn kwam nog steeds bij mij. Lucas was toch altijd weg. Hij was bijna altijd op het veld aan het trainen.

Toen Lucas naar de universiteit ging was ik weg. Maar ik heb altijd geweten dat Jasmijn en Lucas nog veel voor elkaar voelen. Nu komt het terug omdat Jasmijn weer veel bij ons is en Lucas is elk weekend thuis.

We kijken allemaal toe hoe mama Jasmijn haar wonden onderzoekt. Ze komt tot de conclusie dat het niet heel erg is. Alle wonden zijn oppervlakkig maar ze moet wel even rust nemen. Geen feest dus vanavond voor haar.

Ze verbindt haar knie en smeert iets op haar wang. Daarna nemen we haar mee naar boven en leggen we haar op mijn bed voor wat rust. 'Ik kom over een uur weer kijken. Je moet elk uur gewekt worden, zo weten we zeker dat je geen hersenschudding hebt.' Zegt mama op haar dokter toon.