Hoca Hanım|Yarı Texting

Kaybettim

"MaşaAllah subhanAllah nasıl güzel oldun prensesim."

"MaşaAllah yavrum çok yakıştı." Annem ve anneannem beni beğeniyle süzerken nihayet erkek tarafı kapıya gelmişti, babam kırmızı kuşagımı bağlayıp kapıdan çıkarmıştı.Annem, anneannem, Esma ablam, Elif ve bazı akrabalar peşimizden inerken gözlerim Ahlas'ı aramıştı nerdeydi bu adam?

"Baba Ahlas nerede?"

"Nikah salonuna gelecek kızım." İçimdeki huzursuzluk günyüzüne çıkmıştı. Duaların ardından arabalara binmiş ve salona dogru yola koyulmuştuk

"Alya ağabeyini ara tekrardan."

"Yenge sen çıkmadan önce aradım az kaldı geliyorum dedi."

"Allah'ım ne olur bir şey olmasın."

"Hele bir gelmesin bak ona neler yapıyorum." Şöför koltuğunda konuşan Hamza babama zorla gülümsemiştim. Nikah salonuna girdigimizde Ahlas hala ortada yoktu

"Damat nerde?"

"Hala gelmemiş mi?"

"Yazık kıza inşaAllah yarı yolda kalmaz." Millet'in konuşması kulaklarımda yankılanırken gelin odasına geçmiştim

"Allah'ım ne olur bişey olmasın ne olur."

"Gerilme yenge bak bebegi düşün ne olur, ağabeyim birazdan gelecek eminim."

"Birşey olacak işte Allah'ım sen yardım et ne olur." Gelinliğimin üzerine bile taktıgım tesbihimi alıp çekmeye koyulmuştum

"Evfa hanım ve Ahlas bey hazırsanız sıra sizde."

"Beş dakika bekleyebilir miyiz? Ağabeyim yolda."

"Salona geçelim orada bekleyelim." Tesbihimi koluma takıp pelerinimi düzeltip salona geçmiştim alkış sesleri yükselirken çaresizce etrafa baktım

"Hamza baba." Dedim çaresizce

"Bekle güzel kızım arıyorum hemen." Dakikalar geçmişti ama Ahlas ortada yoktu kesin başına bir şey gelmişti yoksa asla beni yarı yolda bırakmazdı

"Nerede bu adam Hamza bey?" Babam'ın salonu inleten sesi duyulmuştu

"Aslan bey ses tonunuza dikkat edin oğlum ne olursa olsun karısını burada böyle bırakmaz başına bir iş gelmiş olmalı."

"Yürü Evfa!"

"Gelin bizim Aslan bey!"

"Kocası ortada yokken ne gelini Hamza bey?"

"Baba yapma ne olur." Göz yaşlarım akarken kolumu babam'ın elinden kurtarmaya çalışıyordum

"Dışarıya alabilir miyiz sizi diğer nikaha geçmemiz gerek." Görevli bizi salondan dışarıya çıkartırken çogu kişi dedikodumuzu etmeye başlamıştı ama hiç biri umrumda değildi gözüm hala Ahlas'ı arıyordu

"Yürü Evfa!"

"Hayır Evfa!" Biri sağ kolumu diğeri sol kolumu çekiyordu kimse bir şey yapmadan bizi izliyordu

"YETER!" Sesim o kadar gür çıkmıştı ki kendi kendimden korkmuştum

"Ahlas gelecek beni burada böylece bırakmaz gelecek."

"Kızım bitti herşey nikah saati geçti."

"Bitmedi gelecek." Yüzüme yediğim tokatla yere kapaklanmıştım

"Kalk gidiyoruz." Kolumu tutmasıyla Alya'nın sesi duyulmuştu

"Yengem hamile o yüzden bir yere götüremezsin!" Herkes bana bakarken hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım kulagımda kalp atış ritmim sızlıyordu