The Vampire King

Hoofdstuk twee

Ik roerde door mijn yoghurt en keek voor me uit. Ik had geen zin om iets te eten en ook niet om te drinken. Ik ging op de bank liggen en keek naar de tv die ik inmiddels alweer had aan gezet. Mijn moeder kwam binnen lopen. "Emily Stuurman zet die tv uit en maak je klaar voor school.'' ik deed de tv uit en wachtte op het tweede gedeelte van haar preek. ''En eet je eten op!'' ik hoorde de deurbel en gaf snel mijn moeder een kus en rende naar de deur. Onderweg naar de deur pakte ik snel mijn tas en deed toen de deur open. In de deur opening stond Kate mijn best vriendin. ''Hey meid.'' zei ze blij. Ik liep naar mijn fiets en haalde hem van het slot. Samen fietste we naar school waar onze vrienden club op ons zat te wachten. Onze vrienden club bestond uit 7 mensen met mij en Kate erbij geteld. De bel ging en pratend liepen we naar onze eerste les.

In de pauze liepen we naar de aula en gingen zitten aan een tafel. We gingen gezellig praten toen er een jongen naar onze tafel kwam. ''Hey jouw naam is toch Emily?'' Nee sorry dat is mijn vriendin.'' zei ik terwijl mijn vriendinnen moesten lachen. ''O oké.'' zei hij en liep snel weg. Mijn vriendinnen en ik lachte zo hard dat veel mensen naar ons keken, waardoor ik nog harder moest lachen.

Na een hele dag op school moest ik weer snel naar mijn werk. Ik wou het schoolplein afrennen toen er twee mannen in zwarte pakken naar me toe kwamen lopen. ''Bent u Emily Stuurman?'' vroeg de een. ''Nee dat is mijn vriendin. Als u mij nu wil excuseren moet ik naar mijn werk.'' ik was nog al een bangeschijter daarom gebruikte ik deze smoes. Bij de jongen van eerst was het gewoon voor de grap nu was het omdat ik bang was omdat ze er dreigend uit zagen. Ik wou ze voorbij rennen toen een mijn arm vast pakte. ''Doe je vriendin de groeten.'' Ik knikte bang en trok toen mijn arm los en sprintte er vandoor. Eenmaal op mijn werk aangekomen was ik een minuut te laat. Ik zuchtte en deed mijn schort om en mijn haren in een knot. Ik pakte mijn notitie blokje en pen. Het café was best wel vol dus liep ik langs de tafels om de bestellingen op te nemen. Ik gaf ze meteen door aan de kok en ging weer verder met serveren. Op een gegeven moment kwam een man in een zwart pak binnen. Serieus wat hadden die mannen met zwart?! Ik liep naar de man toe en vroeg zijn bestelling. ''Bent u Emily Stuurman?'' vroeg hij. Ik zuchtte en zei voor de derde keer die dag:''Nee dat is mijn vriendin.'' hij trok een wenkbrauw op en zei:''Waarom staat het dan o je naamplaatje.'' Hij wees naar mijn borst en ik werd rood. ''Ik val voor haar in vandaag zodat ze nog steeds haar loon verdient.'' hij knikte bedachtzaam en stond toen op en liep weg. Serieus wat had ik gedaan dat ik werd gezocht door mannen in zwarte pakken. 

Na het werk liep ik naar huis en ging op de bank tv kijken. mijn moeder belde en ik nam op zoals gewoonlijk. ''Schat wij komen allebei heel laat thuis want we moeten allebei overwerken dus maak maar gewoon wat te eten voor je zelf.'' ''Oké mam.'' zei ik en ze hing op. Ik liep naar de keuken en zette het gas fornuis aan. Ik pakte wat drinken en ging weer naar de tv. Ik zette mijn drinken neer en pakte meteen een bord uit onze kast. Ik liep terug naar onze keuken en zetten een pan met de spaghetti van gisteren op het vuur. Ik zette het vuur laag en wou terug lopen naar de tv toen ik iets zwarts in mijn oog hoek zag. Met een ruk draaide ik me om en schrok me dood toen er 7 mannen in mijn tuin aan het inbreken waren. Ik rende naar de woon kamer pakte mijn mobiel en rende naar de wc waar ik mezelf opsloot. Ik hoorde hoe de deur werd open gebroken en voetstappen door het huis gingen. Ik deed een hand voor mijn mond zodat ik niet te hard ging ademen of gillen. Natuurlijk had het geen zin want mijn hart zat in mijn keel en mijn handen trilde. Een traan maakte stilletjes zijn weg naar buiten. Mijn haren zaten door de war en het zweet brak me uit. Ik zette voorzichtig een stap naar voren en deed mijn oor tegen de deur. Ik hoorde de mannen praten. ''Ze zou hier ergens moeten zijn!'' Ik hoorde hoe ze spullen overhoop haalde en hoe dingen kapot werden gemaakt. ''Waarom hoor ik haar hart niet kloppen?!'' schreeuwde er een uit frustratie. Hoe kan iemand nou mijn hart horen kloppen. Oké mijn hart zat in mijn keel en klopte zo hard dat ik er bijna van mee ging trillen als ik niet al aan het trillen was. Nog meer tranen vielen over mijn wangen. Ik hoorde ze niet meer dus haalde ik mijn oor van de deur en ging met mijn oog door het sleutelgat kijken. Ik zag iemand voorbij lopen. Net op dat moment begon mijn mobiel te trillen en geluid te maken omdat ik werd gebeld. Met trillende handen probeerde ik mijn mobiel zo snel mogelijk uit te zetten maar dat duurde wel 10 seconde of zo. Het was heel stil nu in het huis je kon een spelt horen vallen als je mijn hart niet hoorde. Ik keek snel weer door het sleutelgat en zag hoe de man een paar stappen terug deed en ook zijn oog door het sleutelgat deed en keek me recht aan. Ik gilde het uit van angst. Aan de andere kant hoorde ik gelach en gezucht. Ik probeerde zover mogelijk naar achter te lopen maar knalde al snel tegen de muur aan. Ik liet me schokkend tegen de muur aan vallen. ''Alsjeblieft d-doe m-me geen pijn.'' kwam er met trillende stem en bijna onverstaanbaar uit doordat ik zo hard aan het huilen was. De deur werd in een keer open getrokken en 3 paar ogen keken me aan alsof ze de loterij hadden gevonden. Ik deed mijn best om door de muur heen te kruipen maar een man kwam op me aflopen met een witte doek. Hij hurkte voor me neer en veegde mijn haren uit mijn gezicht. ''Meisjes die liegen moeten worden gestraft worden.'' een grijns kwam op zijn gezicht en ik begon nog harder te huilen en wou gillen maar de witte doek werd op mijn mond geplaatst waardoor ik het vloeistof wat er op zat wel in moest ademen. Langzaam voelde ik mijn spieren verslappen en mijn oogleden dicht vallen. Ik verloor mijn bewustzijn maar mijn angst bleef.